ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Name: Άννα Ιωαννίδου
Address: Βασιλίσσης Όλγας 178, Θεσσαλονίκη, 54646, GR
Telephone: 2310431770

Η δικηγόρος Άννα Ιωαννίδου αναλαμβάνει υποθέσεις που έχουν να κάνουν με:

Συνταξιοδοτικά - όλα τα ταμεία
Καταμέτρηση ενσήμων - αιτήσεις - ενστάσεις
Οικογενειακά - διαζύγια - γονική μέριμνα - διατροφή
Ποινικά - Ακίνητα - Επικυρώσεις - Μεταφράσεις

Επικοινωνήστε μαζί της για οτιδήποτε κι αν αντιμετωπίζετε.

279/2019 ΕΙΡ ΘΕΣΣΑΛ (ΕΙΔΙΚΗ) ΑΚΥΡΩΣΗ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΓΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΑ ΜΙΣΘΩΜΑΤΑ-ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ Η ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΗ Ε2 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΣΗΣ

(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ 4/2020)
Διαταγή πληρωμής από οφειλόμενα μισθώματα. Το φορολογικό έγγραφο κατάστασης μισθωμάτων δεν αποτελεί έγγραφη απόδειξη για τη σύναψη της μίσθωσης και των όρων της. Δεν αποδεικνύει ούτε τη μεταβίβαση της μισθωτικής σχέσης. Δέχεται ανακοπή.

Αριθμός απόφασης: 279/2019

ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από την Ειρηνοδίκη Μαριάννα Τσάτσου - Σέντερη, που ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Ειρηνοδικείου και τη Γραμματέα Αναστασία Τσοτουλίδου.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στις 14 Μαρτίου 2019, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΩΝ ΑΝΑΚΟΠΤΟΝΤΩΝ: 1. ..............ΤΟΥ ......... με ΑΦΜ ............ και 2. ...........ΣΥΖΥΓΟΥ .............. ΤΟ ΓΕΝΟΣ ................., με ΑΦΜ .........., κατοίκων Θεσσαλονίκης, οδός ............, που εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Άννα Ιωαννίδου (ΑΜΔΣΘ 9882).

ΤΩΝ ΚΑΘ’ ΩΝ Η ΑΝΑΚΟΠΗ: 1. ............ ΤΟΥ ........... με ΑΦΜ ............. και 2. .............. ΣΥΖΥΓΟΥ ..............ΤΟ ΓΕΝΟΣ ..............., με ΑΦΜ ..........., κατοίκων Γερμανίας, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Θεοδώρα Χατζηπαντελίδου (ΑΜΔΣΘ 5286). Συμπαραστάθηκε η ασκούμενη δικηγόρος Αντωνία Βουρλιώτη.

Οι ανακόπτοντες ζητούν να γίνει δεκτή η με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ............./11-2-2019 ανακοπή τους που απευθύνεται στο Δικαστήριο αυτό, για όσους λόγους επικαλούνται σ’ αυτή. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, μετά την εκφώνηση από το πινάκιο στη σειρά της, οι πληρεξούσιες δικηγόροι των διαδίκων, ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους που κατέθεσαν επί της έδρας.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Οι ανακόπτοντες ζητούν με την κρινόμενη ανακοπή τους να ακυρωθεί, για τους εκτιθέμενους σ’ αυτή λόγους, η υπ’ αριθμ. ..../2019 διαταγή καταβολής μισθωμάτων του Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης, που εκδόθηκε σε βάρος τους, ύστερα από αίτηση των καθ’ ων, αντίγραφο από το απόγραφο της οποίας με επιταγή προς πληρωμή επιδόθηκε σε αυτούς στις 21-1 -2019, δυνάμει της οποίας επιτάχθηκαν οι ανακόπτοντες να τους καταβάλουν εις ολόκληρο το ποσό των 3250 ευρώ για κεφάλαιο, πλέον τόκων και εξόδων, επίσης ζητούν να ακυρωθεί και η επιταγή προς πληρωμή κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην ανακοπή. Η ανακοπή, στηριζόμενη στα άρθρα του 642 και 645 ΚΠολΔ αρμοδίως καθ’ ύλη και κατά τόπο φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 14 παρ. 1 εδ. α` και β` και 29 παρ. 1 ΚΠολΔ (άρθρ. 642 εδ. α` και 645 ΚΠολΔ), κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών των άρθρων 614 ΚΠολΔ (άρθρ. 642 εδ. β` και 645 ΚΠολΔ) και έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 642 εδ. α` και 645 εδ. β`. Πρέπει επομένως να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς τη νομική και ουσιαστική βασιμότητα των λόγων της. Οι ανακόπτοντες ισχυρίζονται με τον πρώτο λόγο της ανακοπής, κατ`ορθή εκτίμησή του από το Δικαστήριο, ότι ακύρως εκδόθηκε η προσβαλλομένη διαταγή πληρωμής διότι εκδόθηκε κατά παράβαση του άρθρου 624 ΚΠολΔ, δηλαδή, χωρίς έγγραφη απόδειξη ως προς την κατά την έκδοση της διαταγής ισχύουσα μίσθωση, προφανώς χωρίς την προσκομιδή εγγράφων αποδείξεων ως προς αυτή, αλλά στη βάση εγγράφων προηγούμενης μίσθωσης με άλλο -και όχι τον πρώτο ανακόπτοντα και καθ` ου η προσβαλλόμενη διαταγή, μισθωτή-, δηλαδή με μισθωτή τον πατέρα του ανακόπτοντα ............, επίσης ότι εσφαλμένα θεωρήθηκε- προφανώς για την ίδια αιτία- ωε εγγυήτρια η δεύτερη ανακόπτουσα.

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 623 και 624 ΚΠολΔ προκύπτει ότι μεταξύ των ουσιαστικών και διαδικαστικών προϋποθέσεων, με τη συνδρομή ή μη των οποίων μπορεί να ζητηθεί η έκδοση διαταγής πληρωμής, είναι αφενός η ύπαρξη χρηματικής απαίτησης του αιτούντος και ορισμένη έννομη σχέση και αφετέρου η απαίτηση αυτή, καθώς και το ποσό της να αποδεικνύονται με δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο ή με συνδυασμό τέτοιων εγγράφων. Ειδικότερα από τα έγγραφα αυτά, εκτός όλων των ανωτέρω πρέπει να προκύπτουν το οφειλόμενο ποσό, το ύψος της σχετικής αξιώσεως, το ληξιπρόθεσμό της και η αιτία της οφειλής, καθώς και τα πρόσωπα του δικαιούχου και του οφειλέτη. Εάν η απαίτηση ή το ποσό της δεν αποδεικνύονται εγγράφως ο δικαστής οφείλει, κατ’ άρθρο 628 ΚΠολΔ, να μην εκδώσει διαταγή πληρωμής, εάν δε παρά την έλλειψη της διαδικαστικής αυτής προϋπόθεσης, εκδοθεί διαταγή πληρωμής τότε αυτή ακυρώνεται ύστερα από ανακοπή του οφειλέτη, κατά τα άρθρα 632 και 633 ΚΠολΔ. Η ακύρωση της διαταγής πληρωμής για τον λόγο αυτόν απαγγέλλεται λόγω διαδικαστικού απαραδέκτου, ανεξαρτήτως της ύπαρξης και της δυνατότητας απόδειξης της απαίτησης με άλλα αποδεικτικά μέσα (ΟλΑΠ 43/2005 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Στην περίπτωση αυτή αντικείμενο της δίκης και κατά συνέπεια της δικαιοδοτικής κρίσης του δικαστηρίου που δικάζει την ανακοπή, δεν καθίσταται το ζήτημα της ύπαρξης ή μη της απαίτησης για την οποία εκδόθηκε η διαταγή πληρωμής, αφού με μόνη τη διαπίστωση της βασιμότητας του τυπικού λόγου της ανακοπής γίνεται δεκτό το αίτημα αυτής και ακυρώνεται άνευ ετέρου, η διαταγή πληρωμής.

Ο πρώτος λόγος της ανακοπής είναι νόμιμος κατά τα αναφερόμενα στην ως άνω μείζονα σκέψη και πρέπει να εξετασθεί κατ’ ουσία.

Από το κείμενο της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής μισθωμάτων συνάγεται ότι : Δυνάμει προφορικής συμβάσεως μισθώσεως που καταρτίσθηκε τον Φεβρουάριου του 2010 (χωρίς αναγραφή ημερομηνίας), για άγνωστο χρονικό διάστημα, ( εφόσον κάτι τέτοιο δεν αναγράφεται στη διαταγή) εκμίσθωσαν οι καθ’ ων στον πρώτο ανακόπτοντα ένα άγνωστο ακίνητο (αφού αυτό δεν περιγράφεται στη διαταγή) έναντι μηνιαίου μισθώματος 250 ευρώ. Στη διαταγή αναγράφεται και ότι οι τότε καθ’ ων (ήδη ανακόπτοντες) οφείλουν στους τότε αιτούντες ( και νυν καθ’ ων η ανακοπή) για ληξιπρόθεσμα μισθώματα συνολικά ποσό 3250 και μάλιστα μισθώματα 13 μηνών (ήτοι των μηνών Νοεμβρίου 2017 μέχρι και Νοεμβρίου 2018), η δε δεύτερη ανακόπτουσα τα οφείλει ως εγγυήτρια. Από την προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής σαφώς συνάγεται ότι δεν είχε προσκομισθεί στην Ειρηνοδίκη που την εξέδωσε έγγραφο συμφωνητικό από το οποίο να αποδεικνύεται η σύναψη της μίσθωσης μεταξύ του πρώτου ανακόπτοντα ως μισθωτή και των καθ’ ων, ως εκμισθωτών και η σύμπραξη της δεύτερης ανακόπουσας ως εγγυήτριας -για την προσήκουσα προφανώς- καταβολή μισθωμάτων.

Για την απόδειξη -προφανώς- της μίσθωσης, είχε προσκομισθεί από τους καθ’ ων το αναφερόμενη στη διαταγή έγγραφο Ε2 φορολογικού έτους 2017 στο οποίο εμφανίζεται από τους καθ’ ων η ανακοπή, ως μισθωτής, ο πρώτος ανακόπτων, πλην όμως το έγγραφο αυτό αποτελεί δήλωση προς τη φορολογική Αρχή των τελευταίων, χωρίς δηλαδή σύμπραξη-συμμετοχή του φερόμενου εκεί ως μισθωτή (...............) και επομένως κρίνεται ότι δεν αποτελεί αποδεικτικό έγγραφο συνάψεως μισθώσεως κατά τις ειδικές διατάξεις που αφορούν τα έγγραφα στα οποία βασίζεται μία διαταγή πληρωμής και, σε κάθε περίπτωση, από αυτό το φορολογικό έγγραφο δεν συνάγονται και τα εξής απαραίτητα για την έκδοση της διαταγής στοιχεία της επικαλούμενης από τους καθ’ ων μίσθωσης: Ο χρόνος έναρξης αυτής, οι μισθωτικές περίοδοι και συνακόλουθα το ληξιπρόθεσμο των μισθωμάτων (δήλη ημέρα καταβολής αυτών), ο ειδικός όρος σχετικά με την εγγύηση που φέρεται ότι παρασχέθηκε από την δεύτερη ανακόπτουσα για την επίδικη, μεταξύ του ανακόπτοντα μισθωτή και των καθ’ ων, μίσθωση και για τα οποία δεν προκύπτει από το κείμενο της προσβαλλόμενης διαταγής η προσκομιδή εγγράφων και τέλος, στην περίπτωση που θα θεωρούσε κανείς ότι υπαινίσσονται οι εκμισθωτές μεταβίβαση της επίδικης μισθωτικής σχέσης από τον πατέρα του πρώτου ανακόπτοντα ........... (πρώην μισθωτή ) στον πρώτο ανακόπτοντα ως μισθωτή, δεν αναφέρεται στη διαταγή το σχετικό έγγραφο από το οποίο να αποδεικνύεται τέτοια μεταβίβαση και οι ειδικοί όροι ως προς την εγγύηση. Αποδείχθηκε επομένως ότι η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής εκδόθηκε χωρίς τη συνδρομή των προϋποθέσεων που θέτουν τα άρθρα 623 και 624 του ΚΠολΔ. Συνακόλουθα πρέπει να γίνει δεκτή η ανακοπή κατ’ ουσία εφόσον γίνεται δεκτός και κατ’ ουσία ο πρώτος, από το τυπικό δίκαιο, λόγος της ανακοπής και η προσβαλλόμενη διαταγή να ακυρωθεί λόγω του παραπάνω δικονομικού απαραδέκτου που συνέτρεξε κατά την έκδοσή της και κατόπιν τούτου να ακυρωθεί και η επιταγή προς πληρωμή της, αφού ακυρώνεται ο εκτελεστός τίτλος που τη στηρίζει, ενώ, παρέλκει η εξέταση του δεύτερου λόγου της ανακοπής και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα των ανακοπτόντων σε βάρος των καθ’ ων η ανακοπή (ΚΠολΔ 176).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ τους διαδίκους αντιμωλία.

ΔΕΧΕΤΑΙ την ανακοπή.

ΑΚΥΡΩΝΕΙ την .../2019 διαταγή πληρωμής μισθωμάτων του Δικαστή αυτού του Δικαστηρίου και την παρά πόδας αυτής από 21-1-2019 επιταγή προς πληρωμή επί αντιγράφου του υπ`αρ. ...../16-1-
2019 απογράφου της.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος των καθ’ ων η ανακοπή τη δικαστική δαπάνη των ανακοπτόντων, που ορίζει στο ποσό των διακοσίων ογδόντα (280) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του στις 27 Σεπτεμβρίου 2019 χωρίς την παρουσία των διαδίκων.

Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
10469/2019 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑ. (ΕΙΔΙΚΗ) ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΔΗΛΩΘΗΚΕ ΩΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ , Αρμενόπουλος 11/2018)
Προσβολή εκούσιας αναγνώρισης τέκνου. Η αντίθετη προς τη βιολογική αλήθεια θεμελίωση νομικής σχέσης πατρότητας αποτελεί προσβολή της προσωπικότητας του μη συμπράξαντος στην αναγνώριση ανδρός.

Η αγωγή περί προσβολής απευθύνεται κατά των προσώπων που συνέπραξαν στην εκούσια αναγνώριση, ενώ ενεργητικά νομιμοποιείται το τέκνο.

Δεκτή η αγωγή.


Αριθμός Απόφασης: 10469/2018

                                         ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
                                                           ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
                                       ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΕΚΝΩΝ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Γεωργία Τουτουντζή, Πρωτοδίκη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου, και από τη Γραμματέα Σοφία Τουμανίδου.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στις 11 Μαΐου 2018, για να δικάσει την υπόθεση, με αντικείμενο την αναγνώριση της ακυρότητας εκούσιας αναγνώρισης τέκνου, μεταξύ:

ΤΗΣ ΚΑΛΟΥΣΑΣ-ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: ... του ... κατοίκου ... Θεσσαλονίκης (οδός ...), με ΑΦΜ ... ενεργούσας ως ειδικής επιτρόπου του ανήλικου .... , που γεννήθηκε στις 27-5-2015, η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου της Μαρίας Κολυβά (ΑΜΔΣΘ 10473), ατελώς δυνάμει της με αριθμό 2567/2016 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης περί παροχής νομικής βοήθειας σε πολίτες χαμηλού εισοδήματος. Η ως άνω δικηγόρος κατέθεσε προτάσεις.

ΤΩΝ ΚΑΘ’ ΩΝ Η ΚΛΗΣΗ-ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ: 1) .... του ..., κατοίκου ... Θεσσαλονίκης (οδός ...), με ΑΦΜ ..., η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου της `Αννας Ιωαννίδου (ΑΜΔΣΘ 9882), ατελώς δυνάμει της με αριθμό 876/2017 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης περί παροχής νομικής βοήθειας σε πολίτες χαμηλού εισοδήματος, η οποία κατέθεσε προτάσεις και 2) .... του ... κατοίκου ... Θεσσαλονίκης, οδός .., με ΑΦΜ .. ο οποίος δεν παραστάθηκε.

ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης στο ακροατήριο και κατά την εκφώνησή της από το πινάκιο οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των παρόντων διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και στις προτάσεις τους.

                                                 ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
                                               ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ

Με τη διάταξη του άρθρου 1477 Α.Κ εισάγεται μία ειδική δυνατότητα προσβολής της εκούσιας αναννώρισης εκ μέρους ορισμένων προσώπων, ήτοι του τέκνου και υπό προϋποθέσεις των κατιόντων αυτού, του παππού ή της γιαγιάς της μητρικής ή, σε άλλη περίπτωση, της πατρικής γραμμής, εναντίον εκείνων που συνέπραξαν στην εκούσια αναγνώριση ή των κληρονόμων τους, με την οποία επιδιώκεται η ανατροπή της αναγνώρισης μόνον «για το λόγο ότι αυτός που δηλώθηκε ως πατέρας δεν είναι πραγματικά πατέρας» (αρ. 1477 παρ. 1 Α.Κ) και όχι για άλλο λόγο (π.χ. διότι αυτή δεν ανταποκρίνεται προς το περιουσιακό ή ηθικό συμφέρον του τέκνου). Η δυνατότητα αυτή αποτελεί δικαίωμα που ασκείται με αγωγή μέσα στις ειδικές προθεσμίες της διάταξης του άρθρου 1478 Α.Κ, κατά την ειδική διαδικασία που προβλέπεται στη διάταξη του άρθρου 614 Κ.Πολ.Δ. Ειδικότερα, όσον αφορά στους φορείς του δικαιώματος προσβολής της εκούσιας αναγνώρισης, κατ` άρθρο 1477 Α.Κ, αυτοί είναι, κατ` αποκλειστική απαρίθμηση, οι εξής: α) το τέκνο και σε περίπτωση θανάτου του ή (κατ` αναλογία) κηρύξεως του σε αφάνεια, οι κατιόντες αυτού, β) καθένας από τους γονείς της μητέρας, στην περίπτωση όπου αυτή κατά την αναγνώριση είχε πεθάνει ή (αναλογικώς) κηρυχθεί σε αφάνεια ή δεν είχε δικαιοπρακτική ικανότητα, όπως απαιτείται και` άρθρο 1477 παρ. 1 εδ. α` Α.Κ (στην περίπτωση αυτή η δήλωση έχει γίνει με μόνη την αναγνώριση του πατέρα κατ` άρθρο 1475 παρ. 1 εδ. β` Α.Κ ή κάποιου από τούς γονείς αυτού κατ` άρθρο 1475 παρ. 2 Α.Κ) και γ) εκείνος από τους γονείς του πατέρα που είχε αρνηθεί να προβεί στην αναγνώριση στην περίπτωση που σ` αυτήν είχε προβεί, λόγω θανάτου ή κήρυξης σε αφάνεια ή ανικανότητας για δικαιοπραξία του πατέρα, ο άλλος από τους δύο γονείς, κατ` άρθρο 1475 παρ. 2 Α.Κ. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί ότι ο κύκλος των προσώπων αυτών είναι αρκετά περιορισμένος εν σχέσει με το προηγούμενο δίκαιο, κατά το οποίο, το ως άνω δικαίωμα είχαν η μητέρα, το τέκνο ή οι κληρονόμοι αυτού, καθώς και καθένας που είχε έννομο συμφέρον (υλικό ή ηθικό), δηλαδή κυρίως ο ίδιος ο αναγνωρίσας επικαλούμενος την αναλήθεια της πατρότητας, ο πραγματικός (φυσικός πατέρας του τέκνου, καθώς και οποιοσδήποτε ανιών ή άλλος συγγενές του αναγνωρίσαντος. Τα πρόσωπα αυτά δεν είναι πλέον, βάσει της νέας ρύθμισης, φορείς του δικαιώματος προσβολής της αναγνώρισης. Σκοπός του δραματικού αυτού περιορισμού των προσώπων που έχουν το δικαίωμα προσβολής της αναγνώρισης, κατ` άρθρο 1477 Α.Κ είναι η ανάγκη περιφρούρησης της οικογενειακής γαλήνης και ιδίως προστασίας του τέκνου από αγωγές που αποβλέπουν σε ιδιοτελείς σκοπούς (όπως λ.χ. κληρονόμων). Ωστόσο, ο νομοθετικός αυτός σκοπός έρχεται σε σύγκρουση με την ιδέα της βιολογικής αλήθειας, την οποία και παραμερίζει.. Για το λόγο αυτό αναζητήθηκαν και υποστηρίχθηκαν νομολογιακά δύο μεθοδολογικές κατευθύνσεις. Η πρώτη κατεύθυνση είναι αυτή της άσκησης αναγνωριστικής αγωγής περί ακυρότητας της εκούσιας αναγνώρισης, κατ` άρθρο 70 Κ.Πολ.Δ, με αίτημα την αναγνώριση της ακυρότητας της εκούσιας αναγνώρισης, από όποιον έχει έννομο συμφέρον, για το λόγο που προβλέπεται στη διάταξη του άρθρου 1477 παρ. 1 Α.Κ (βλ. αρθ. 614 παρ. 1 περ. ε` Κ.Πολ.Δ). Ωστόσο, η δυνατότητα αυτή είναι καθαρά δικονομική και ως τέτοια προϋποθέτει τη θεμελίωση της ακυρότητας στους κανόνες του ουσιαστικού δικαίου και ειδικότερα στις απαγορευτικές διατάξεις που εμπίπτουν στην έννοια της διάταξης του άρθρου 174 Α.Κ, όπως είναι οι διατάξεις των άρθρων 281 Α.Κ, 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος. Ειδικότερα, όσον αφορά στην εφαρμογή του άρθρου 281 Α.Κ πρέπει να αναφερθεί ότι στην πραγματικότητα η εκούσια αναγνώριση που έγινε χωρίς ο αναγνωρίσας να είναι πραγματικός πατέρας, δεν συνιστά κατάχρηση δικαιώματος του αναγνωρίσαντος, αφού ο τελευταίος ενήργησε έξω από τα πλαίσια οποιουδήποτε δικαιώματος, δηλαδή αυθαίρετα. Επομένως, οι προϋποθέσεις, για ευθεία εφαρμογή του άρθρου 281 Α.Κ δεν συντρέχουν. Συντρέχουν όμως οι προϋποθέσεις για αναλογική εφαρμογή της διάταξης αυτής και μάλιστα για δύο λόγους. Πρώτον, διότι η εκούσια αναγνώριση που έγινε χωρίς να ανταποκρίνεται στην βιολογική αλήθεια αποτελεί όχι κατάχρηση δικαιώματος αλλά κατάχρηση απλής δυνατότητας (φυσικής ευχέρειας), δηλαδή της δυνατότητας του προσώπου να ενεργεί ελεύθερα μέσα στα πλαίσια της έννομης τάξης, αφού ο αναγνωρίσας προβαίνοντας στην αναγνώριση, ενήργησε μεν ελεύθερα ασκώντας έννομη δυνατότητα του, αλλά κατά κατάχρηση της δυνατότητας αυτής. Και δεύτερον, διότι η εκούσια αναγνώριση που έγινε χωρίς να ανταποκρίνεται στη βιολογική αλήθεια αποτελεί και κατάχρηση θεσμού, ήτοι του θεσμού της πατρότητας και κατά συνέπεια και του θεσμού της οικογένειας, που προστατεύεται μάλιστα και συνταγματικά (αρθ. 21 παρ.1 Σ). Κατ` αναλογική εφαρμογή του άρθρου 281 Α.Κ η κατάχρηση θεσμού απαγορεύεται, εάν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός σκοπός του θεσμού. Έννομη συνέπεια της κατάχρησης, τόσο της απλής δυνατότητας όσο και του θεσμού της πατρότητας, είναι ότι η εκούσια αναγνώριση που έγινε χωρίς ο αναγνωρίσας να είναι πραγματικός πατέρας, είναι, ως δικαιοπραξία που αντίκειται σε απαγορευτική διάταξη νόμου, άκυρη. Αλλά η εκούσια αναγνώριση που έγινε χωρίς ο αναγνωρίσας να είναι πραγματικός πατέρας αντίκειται επίσης και στα άρθρα 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος, που αποτελούν επίσης απαγορευτικές διατάξεις κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 174 Α.Κ, από την άποψη ότι απαγορεύουν την μέσω δικαιοπραξίας προσβολή της αξίας του ανθρώπου και της προσωπικότητας του, διότι πράγματι η αντίθετη προς τη βιολογική αλήθεια θεμελίωση νομικής σχέσης πατρότητας αποτελεί προσβολή της προσωπικότητας του μη συμπράξαντος στην αναγνώριση ανδρός και εμφανιζόμενου σε οικογενειακή κατάσταση διαφορετική από εκείνη στην οποία πράγματι βρίσκεται. Έννομη συνέπεια της αντίθεσης αυτής της εκούσιας αναγνώρισης προς τις εν λόγω συνταγματικές απαγορευτικές διατάξεις είναι και εδώ η ακυρότητα της εκούσιας αναγνώρισης κατ` άρθρο 174 ΑΚ. Υπό τις συνθήκες αυτές εμφανίζεται τώρα και ένας νέος πρόσθετος λόγος ακυρότητας: Η αντίθεση της εκούσιας αναγνώρισης, που έγινε χωρίς να ανταποκρίνεται στη βιολογική αλήθεια, προς τους απαγορευτικούς κανόνες τόσο του άρθρου 281 Α.Κ όσο και των άρθρων 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 Σ είναι τόσο ισχυρή, ώστε δεν αποκλείεται ανάλογα με τις συνθήκες της περίπτωσης και ιδίως τον σκοπό και τα ελατήρια του αναγνωρίσαντος να συνιστά ταυτόχρονα και αντίθεση προς τα χρηστά ήθη, με αποτέλεσμα η εκούσια αναγνώριση να είναι τότε άκυρη και κατ` άρθρο 178 Α.Κ. Η δεύτερη κατεύθυνση είναι αυτή της αναλογικής εφαρμογής του άρθρου 1477 Α.Κ, προς το σκοπό επίσης διεύρυνσης του κύκλου των προσώπων που θα δικαιούνται να προσβάλουν την εκούσια αναγνώριση. Και στις δύο ως άνω περιπτώσεις, ήτοι της αντίθεσης της εκούσιας αναγνώρισης σε απαγορευτικούς κανόνες του ουσιαστικού δικαίου και στην άσκηση για το λόγο αυτό αναννωριστικής της ακυρότητας αγωγή όσο και της αναλογικής εφαρμογής του άρθρου 1477 Α.Κ, μεταξύ των προσώπων που εμπίπτουν στο διευρυμένο κύκλο είναι και ο αναγνωρίσας πατέρας, εφόσον όμως δεν συνέπραξε στην αναγνώριση λόγω αφάνειας ή ελλείψεως δικαιοπρακτικής ικανότητας (βλ. αρθ. 1474 παρ. 2 Α.Κ), ανεφάνη όμως ή ανέκτησε τη δικαιοπρακτική ικανότητα του μετά την αναγνώριση (Απ. Γεωργιάδη - Μ. Σταθόπουλου ΕρμΑΚ, τομ. VII, Οικογενειακό Δίκαιο, αρθ. 1477 - 1478, σελ. 616 εττ., Β. Βαθρακοκοίλη, ΕΡΝΟΜΑΚ, τομ. Δ`, Οικογενειακό Δίκαιο, αρ. 1477, σελ. 650 εττ. ΠΠρΡοδ 327/2005 ΝΟΜΟΣ).

Περαιτέρω, όταν την αγωγή για την προσβολή της εκούσιας αναγνώρισης ασκεί το τέκνο ή οι κατιόντες του (ΑΚ 1477 παρ.1), αυτή πρέπει να απευθύνεται κατά των προσώπων που συνέπραξαν στην εκούσια αναγνώριση, δηλαδή κατά του πατέρα ή των γονέων του που έκαναν τη δήλωση και ενδεχομένως κατά της μητέρας που συναίνεσε (ΚΠολΔ 609 παρ.4). Τα παραπάνω πρόσωπα συνδέονται μεταξύ τους με δεσμό αναγκαστικής ομοδικίας, διότι μόνο από κοινού μπορούν να εναχθούν (ΚΠολΔ 76 παρ.1). Εφόσον η αγωγή δεν στρέφεται κατά όλων των προσώπων που νομιμοποιούνται παθητικά, απορρίπτεται ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης (Απόστολος Γεωργιάδης, Οικογενειακό Δίκαιο, Β` έκδοση, σελ. 500). Εξάλλου, όπως προκύπτει από το συνδυασμό των άρθρων 76 παρ. 1 και 501 ΚΠολΔ, σε περίπτωση αναγκαστικής ομοδικίας, δικαίωμα να ασκήσει αιτιολογημένη ανακοπή ερημοδικίας κατά της απόφασης που εκδόθηκε παρά την απουσία του έχει ο αναγκαίος ομόδικος που ήταν απών από τη δίκη, έστω και αν αυτός σύμφωνα με την πρώτη από τις διατάξεις αυτές θεωρείται ότι αντιπροσωπεύθηκε στη δίκη από τους παρόντες αναγκαίους ομοδίκους του, αφού προϋπόθεση για την εν λόγω αντιπροσώπευση είναι να είχε αυτός κλητευθεί νόμιμα στη δίκη. Το έννομο συμφέρον του απόντος ομοδίκου να ασκήσει κατά της απόφασης που εκδόθηκε ερήμην του ανακοπή ερημοδικίας ως και τις προϋποθέσεις του παραδεκτού αυτής, κρίνει μόνο το δικαστήριο που δικάζει την ανακοπή ερημοδικίας, το οποίο κρίνει και τη βασιμότητα των λόγων της ανακοπής. Στην περίπτωση αυτή αρκεί η καταβολή ενός παράβολου, αφού κατ` άρθρο 76 παρ. 4 του ίδιου Κώδικα, η άσκηση ενδίκου μέσου, όπως είναι και η ανακοπή ερημοδικίας, από κάποιον από τους ομοδίκους έχει αποτέλεσμα και για τους άλλους (ΑΠ 285/2017, ΑΠ 855/2015, ΑΠ 2146/2013, ΑΠ 764/2009, ΑΠ 1135/1993, ΕφΠειρ 111/2016 ΝΟΜΟΣ, Μ. Μαργαρίτης/Α. Μαργαρίτη, Ερμηνεία ΚΠολΔ,2012, τόμος I, άρθρο 76, σελ. 162). Τέλος, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 592 παρ. 2 και 597 ΚΠολΔ, όπως τα προμνησθέντα άρθρα ισχύουν μετά την αντικατάστασή τους με το Ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α`87/23-7-2015), συνάγεται ότι και στις διαφορές που αναφέρονται σε σχέσεις γονέων και τέκνων, οι οποίες εκδικάζονται κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση, η ομολογία λαμβάνεται υπόψη σε συνδυασμό με τις άλλες αποδείξεις και εκτιμάται ελεύθερα.

Με την από 27-11-2017 και με γενικό/ειδικό αριθμό κατάθεσης ../../28-11-2017 κλήση της ενάγουσας κατά των καθών η κλήση- εναγομένων, νομίμως επαναφέρεται προς συζήτηση, μετά την έκδοση της υπ` αριθμό 13595/2017 μη οριστικής απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου, η οποία διέταξε τη διεξαγωγή ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, η με αριθμό κατάθεσης ../5-9-2016 αγωγή της με την οποία αυτή ζητεί, ως ειδική επίτροπος του ανηλίκου υιού των εναγομένων, την αναγνώριση της ακυρότητας της με αριθμό ...-6-2015 πράξης εκούσιας αναγνώρισης τέκνου γεννηθέντος εκτός γάμου, ενώπιον της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ...., για τον λόγο ότι η δήλωση του δεύτερου εναγομένου για εκούσια αναγνώριση του εκπροσωπούμενου από αυτήν ανηλίκου δεν ανταποκρίνεται στη βιολογική αλήθεια, καθόσον ο δεύτερος εναγόμενος δεν είναι ο βιολογικός πατέρας του τελευταίου. Η αγωγή αυτή παραδεκτά εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών που αναφέρονται στις σχέσεις γονέων και τέκνων (άρθρο 18 αρ. 1, 22, 592 παρ.2, 606 επ. σε συνδυασμό με 591 ΚΠολΔ), είναι δε νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1477 και 1478 ΑΚ και πρέπει να εξεταστεί ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Από τη με αριθμό .../22-9-2016 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας της Περιφέρειας του Εφετείου Θεσσαλονίκης με έδρα το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ...., την οποία νόμιμα προσκομίζει και επικαλείται η ενάγουσα, προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της υπό κρίση αγωγής με πράξη ορισμού δικασίμου για τη δικάσιμο της 3-2-2017, οπότε αυτή συζητήθηκε και εκδόθηκε η με αριθμό 13595/2017 μη οριστική απόφαση του παρόντος δικαστηρίου, επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στον εναγόμενο, ο οποίος δεν παραστάθηκε. Περαιτέρω, από τη με αριθμό .../7-3-2018 έκθεση επίδοσης της ίδιας ως άνω δικαστική επιμελήτριας, την οποία νόμιμα προσκομίζει και επικαλείται η ενάγουσα, προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της κλήσης με πράξη ορισμού δικασίμου για τη σημερινή δικάσιμο της 11-5-2018, επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στον ίδιο τον εναγόμενο. Επομένως, εφόσον αποδεικνύεται η νομότυπη επίδοση της υπό κρίση αγωγής και κλήσης στον απολειπόμενο δεύτερο εναγόμενο και αυτός δεν παραστάθηκε στην παρούσα δικάσιμο, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του σχετικού πινακίου (βλ. τα πρακτικά), αντιπροσωπεύεται πλασματικά στην παρούσα δίκη από την παριστάμενη αναγκαίο ομόδικό του, ήτοι την πρώτη εναγόμενη, σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω στην οικεία νομική σκέψης της παρούσας.

Στην προκειμένη περίπτωση, από τις ανωμοτί καταθέσεις της ενάγουσας και της πρώτης των εναγομένων, που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου κατά τη δικάσιμο της 3-2-2017 και περιέχονται στα ταυτάριθμα με τη με αριθμό ../2017 απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, την από 10-5-2018 έκθεση πραγματογνωμοσύνης της Βιοχημικού-Αστυνόμου Β` ...., που κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος δικαστηρίου με αριθμό ...10-5-2018 και από όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι μετ` επικλήσεως προσκομίζουν, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η πρώτη των εναγομένων γέννησε στη Θεσσαλονίκη στις 27-5-2015 ένα άρρεν τέκνο, που πήρε αργότερα το όνομα ...., χωρίς να είναι παντρεμένη, καθόσον διατηρούσε επί οκταετία ερωτική σχέση με άνδρα ο οποίος ήταν έγγαμος. Για τον λόγο αυτό και για να μην δηλωθεί το ανήλικο τέκνο ως αγνώστου πατρός, φοβούμενη η μητέρα του ότι θα στιγματιζόταν κοινωνικά, ο δεύτερος εναγόμενος, στενός φίλος και συγκάτοικος της τελευταίας, της πρότεινε να αναγνωρίσει εκείνος το τέκνο, μολονότι δεν ήταν δικό του, αφού δεν είχε ερωτικές σχέσεις με την πρώτη εναγόμενη. Μετά την γέννηση του τέκνου, το οποίο εκπροσωπείται στην παρούσα δίκη από τη διορισθείσα με τη με αριθμό 5318/2016 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (διαδικασία εκούσιας δικαιοδοσίας) ειδική επίτροπο αυτού, και μολονότι ο δεύτερος εναγόμενος γνώριζε ότι αυτό δεν ήταν γνήσιο δικό του τέκνο, με τη με αριθμό .../2-6-2015 πράξη εκούσιας αναγνώρισης τέκνου γεννηθέντος εκτός γάμου, ενώπιον της Συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ...., προέβη στην εκούσια αναγνώριση αυτού ως γνήσιο δικό του τέκνο. Στη πράξη αυτή της αναγνώρισης, άλλωστε, συναίνεσε και η μητέρα του τέκνου, πρώτη εναγόμενη, με δήλωσή της ενώπιον της συντάξασας την πράξη αυτή Συμβολαιογράφου. Τα πραγματικά αυτά περιστατικά συνομολογούνται και από την παριστάμενη πρώτη εναγόμενη, η ομολογία δε αυτή εκτιμάται ελεύθερα από το Δικαστήριο, συνδυαζόμενη με τις λοιπές αποδείξεις που τέθηκαν υπόψη του Δικαστηρίου. Περαιτέρω με την ανωτέρω αναφερόμενη με αριθμό 13595/2017 μη οριστική απόφαση του Δικαστηρίου αυτού διατάχθηκε πραγματογνωμοσύνη και διορίσθηκε πραγματογνώμονας η ...., Αστυνόμος Β- Βιοχημικός, προκειμένου με τη λήψη αίματος από τον δεύτερο εναγόμενο και το ανήλικο τέκνο της πρώτης εναγόμενης και την εξέτασή τους με την μέθοδο της υβριδοποίησης DNA με RNA, να γνωμοδοτήσει αν ο δεύτερος εναγόμενος είναι ο φυσικός πατέρας του εν λόγω τέκνου. Η πραγματογνωμοσύνη όμως που διατάχθηκε δεν κατέστη δυνατό να διεξαχθεί, διότι ο δεύτερος εναγόμενος δεν εμφανίσθηκε σε καμία από τις ορισθείσες συναντήσεις (7-11-2017 και 20-3- 2018) ενώπιον της ως άνω πραγματογνώμονος, προκειμένου να δώσει βιολογικό υλικό, καίτοι κλητεύθηκε νομίμως και εμπροθέσμως (άρθρο 607 παρ. 3 ΚΠολΔ) να παραστεί (βλ. τις με αριθμούς .../27-10-2017 και .../7-3- 2018 εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας της Περιφέρειας του Εφετείου Θεσσαλονίκης με έδρα το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ..... και την από 10-5-2018 έκθεση της πραγματογνώμονος, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου με αύξοντα αριθμό ../2018, στην οποία αναφέρεται ότι αυτή δεν κατέστη εφικτή λόγω της μη προσέλευσης του δεύτερου εναγόμενου). Η αδικαιολόγητη άρνηση του τελευταίου εκτιμάται ελεύθερα, σε συνδυασμό με τις λοιπές αποδείξεις και δεν αποτελεί αμάχητο τεκμήριο για την πατρότητα ή μη αυτού (δεύτερου εναγομένου), όμως από αυτήν και σύμφωνα με το άρθρο 607 παρ. 1 ΚΠολΔ θεωρούνται ότι έχουν αποδειχθεί οι ισχυρισμοί του ενάγοντος (βλ. Ολ.ΑΠ 32/1990, ΠΠρΑΘ 3569/2011, Νόμος).

Ενόψει όλων των ανωτέρω, αποδεικνύεται ότι ο ...., που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 27-5-2015, δεν τυγχάνει γνήσιο τέκνο του αναγνωρίσαντος αυτόν εκουσίως, δεύτερου εναγόμενου. Εξάλλου το γεγονός αυτό, ότι ο πρώτος εναγόμενος δεν είναι ο βιολογικός πατέρας του αναγνωρισθέντος από αυτόν ανηλίκου τέκνου προσεπιβεβαιώνεται από την ομολογία της πρώτης εναγόμενης, η οποία εκτιμάται ελεύθερα από το παρόν Δικαστήριο σε συνδυασμό με τις λοιπές αποδείξεις (άρθρο 597 ΚΠολΔ), ήτοι από το σύνολο του αποδεικτικού υλικού, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η ενώπιον του δικαστηρίου τούτου ανωμοτί κατάθεση της ενάγουσας-ειδικής επιτρόπου του ανηλίκου τέκνου, από την οποία αποδεικνύεται ότι ο δεύτερος εναγόμενος, κατά το χρόνο υπογραφής από αυτόν της εν λόγω πράξης εκούσιας αναγνώρισης του τέκνου της πρώτης εναγόμενης, γνώριζε και ο ίδιος ότι το τέκνο αυτό δεν είναι γνήσιο δικό του παιδί. Ως εκ τούτου, η εμπεριεχόμενη στη με αριθμό ../2-6-
2015 πράξη εκούσιας αναγνωρίσεως τέκνου της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ...., δήλωσή του δεύτερου εναγόμενου δεν ανταποκρίνεται στη βιολογική αλήθεια και, επομένως, το εκπροσωπούμενο από την ενάγουσα ειδική επίτροπο αναγνωρισθέν από αυτόν τέκνο δικαιούται σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας να προσβάλλει την εκούσια αναγνώρισή του που έγινε από τον δεύτερο εναγόμενο για τον λόγο ότι αυτός δεν είναι πραγματικά ο βιολογικός του πατέρας.

Κατ` ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση αγωγή και ως ουσιαστικά αβάσιμη και να αναγνωριστεί ότι είναι άκυρη η εκούσια αναγνώριση της πατρότητας του ανηλίκου τέκνου της πρώτης εναγομένης, που γεννήθηκε στις 27-5-2015 και φέρει το όνομα ...., η οποία έγινε με δήλωση του δεύτερου εναγομένου, που εμπεριέχεται στην υπ` αριθμό ../2-6-2015 πράξη εκούσιας αναγνωρίσεως τέκνου της Συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ..... Δικαστικά έξοδα δεν επιδικάζονται ελλείψει σχετικού αιτήματος. Τέλος, πρέπει να οριστεί παράβολο για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας κατά της απόφασης αυτής από τον δεύτερο εναγόμενο, καθόσον, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην ανωτέρω οικεία νομική σκέψη, ο απών ομόδικος, αν και θεωρείται ότι αντιπροσωπεύεται από τους παριστάμενους αναγκαίους ομοδίκους του, έχει δικαίωμα να ασκήσει ανακοπή ερημοδικίας, το δε έννομο συμφέρον του κρίνεται μόνο από το δικαστήριο του ενδίκου μέσου.

                                                     ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΟΡΙΖΕΙ το παράβολο ανακοπής ερημοδικίας, για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας από τον δεύτερο εναγόμενο, στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250,00) ευρώ.

ΔΕΧΕΤΑΙ την αγωγή.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι είναι άκυρη η εκούσια αναγνώριση της πατρότητας του ανηλίκου τέκνου της πρώτης εναγομένης, που γεννήθηκε στις 27-5-2015 και φέρει το όνομα .... η οποία έγινε με δήλωση του δεύτερου εναγόμενου, που εμπεριέχεται στην υπ` αριθμό .../2-6-2015 πράξη εκούσιας αναγνωρίσεως τέκνου γεννηθέντος εκτός γάμου της Συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ....

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στη Θεσσαλονίκη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 9 Ιουλίου 2018.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                                                       Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Μ.Δ.
17316/2019 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ (ΕΙΔΙΚΗ) ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΕΚΝΟΥ -ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΓΑΜΙΑΙΑΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ

17316/2018 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ (ΕΙΔΙΚΗ)

(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ , Αρμενόπουλος 11/2018)
Αγωγή ανάθεσης επιμέλειας και καταβολής διατροφής σε ανήλικο τέκνο και πρώην σύζυγο.

Το συμφέρον του τέκνου ως κριτήριο ανάθεσης της γονικής μέριμνας.

Αξιολόγηση εισοδημάτων γονέων για τον καθορισμό της διατροφής.

Συνυπολογισμός προσωπικών υπηρεσιών του έχοντος την επιμέλεια του τέκνου.

Η αξίωση διατροφής του συζύγου μετά την λύση του γάμου, συνιστά νέα αξίωση, η ικανοποίηση της οποίας

απαιτεί την άσκηση νέας αγωγής. Συνεισφορά στην διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης.

Ένσταση ελαττωμένης διατροφής. Διάσπαση έγγαμης συμβίωσης από λόγους που αφορούν και τους δυο συζύγους.

Εν προκειμένω, παρά το ότι η ενάγουσα είναι άνεργη, δεν κρίνεται ότι βρίσκεται σε οικονομικά ασθενέστερη θέση σε σχέση

με τον εναγόμενο. Αβάσιμο το αίτημα καταβολής διατροφής στην ενάγουσα. Δεκτή εν μέρει.

Αριθμός απόφασης: 17316/2018

                                        ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

                          ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΚΑΙ
                                                      ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Αλεξάνδρα Πολύζου, Πρόεδρο Πρωτοδικών, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου, και από τη Γραμματέα Ανδρομάχη Παπάζογλου.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια, στο ακροατήριό του, στις 12 Μαρτίου 2018, για να δικάσει τη με αριθμό καταθέσεως ../../2018 αγωγή, με αντικείμενο την οριστική ανάθεση επιμέλειας ανηλίκου τέκνου, την διατροφή εν διαστάσει συζύγου, και τη διατροφή ανηλίκου τέκνου μεταξύ:

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: ....... του ....., κατοίκου Θεσσαλονίκης (οδός ..... αριθμ. ...), με ΑΦΜ ...., για τον εαυτό της και για λογαριασμό της ανήλικης θυγατέρας της ..... του ..., η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιου δικηγόρου της Σπόρου Αδαμίδη (AM 4035)

ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: ......... του ....., κατοίκου Θεσσαλονίκης (οδός ...αριθμ. ...), με ΑΦΜ ...., ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του Άννας Ιωαννίδου, (AM 9882)

ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ δημόσια συζήτηση της υποθέσεως, κατά την εκφώνησή της από τη σειρά του οικείου πινακίου, παραστάθηκαν οι διάδικοι, όπως σημειώνεται παραπάνω, οι δε πληρεξούσιοι δικηγόροι τους ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά δημοσίας συνεδριάσεως και στις έγγραφες προτάσεις τους.

                                                  ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
                                                 ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από τις διατάξεις των άρθρων 1511, 1513, 1514 του ΑΚ, συνάγεται ότι η γονική μέριμνα του ανηλίκου τέκνου, όπως αυτή προσδιορίζεται από τις διατάξεις των άρθρων 1510 και 1518 του ΑΚ και περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου του, τη διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπησή του, ασκείται από τους γονείς του από κοινού. Επί διακοπής όμως της έγγαμης συμβίωσης, οπότε ανατρέπονται οι συνθήκες της οικογενειακής ζωής και δημιουργείται χωριστή εγκατάσταση των γονέων, αποκλειστικός οδηγός της δικαιοδοτικής κρίσης του δικαστηρίου, το οποίο και καλείται, σε περίπτωση διαφωνίας τους, να αποφασίσει σχετικά με τη γονική μέριμνα των ανηλίκων τέκνων τους, πρέπει να είναι το συμφέρον των τελευταίων, χωρίς να επιδρά στη λήψη της απόφασής του, αυτοτελώς, κανένας από τους διαφορετικούς, ενδεχομένως, βασικούς παράγοντες που συνοδεύουν το πρόσωπο καθενός των γονέων (ΕφΘεσ 1954/2007 αδημ.). Ακόμη, από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1489, 1493 και 1497 του ΑΚ, προκύπτει ότι οι γονείς έχουν την υποχρέωση να διατρέφουν από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του, τα ανήλικα τέκνα τους, εφόσον αυτά δεν έχουν εισοδήματα από περιουσία ή πόρους από εργασία που να επαρκούν για τη διατροφή τους. Το μέτρο της διατροφής των ανηλίκων τέκνων προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες τους, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής τους, η δε ανάλογη διατροφή τους περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρησή τους και επιπλέον τα έξοδα για την ανατροφή, καθώς και την επαγγελματική και την εν γένει εκπαίδευσή τους (ΑΠ 823/2000 ΕλλΔνη 41.1597, ΕφΘεσ 1954/2007 αδημ., ΕφΠειρ 155/2004 ΕλλΔνη 2005.1518). Για να καθοριστεί το ποσό της δικαιούμενης διατροφής αξιολογούνται, κατ` αρχήν, τα εισοδήματα των γονέων από οποιαδήποτε πηγή και στη συνέχεια προσδιορίζονται οι ανάγκες του τέκνου, καθοριστικό δε στοιχείο είναι οι ανάγκες ζωής του, χωρίς να ικανοποιούνται οι παράλογες αξιώσεις. Εκείνος που έχει την επιμέλεια του ανηλίκου, μπορεί να συνυπολογίσει οτιδήποτε συνδέεται με την πραγματική διάθεση χρημάτων για τις ανάγκες του τέκνου, καθώς και την προσφορά των προσωπικών υπηρεσιών για την περιποίηση και φροντίδα του, που είναι αποτιμητές σε χρήματα και άλλες παροχές σε είδος, που συνδέονται με τη συνοίκηση, η αποτίμηση των οποίων μπορεί να συνυπολογιστεί για τη διατροφή του ανηλίκου τέκνου (ΑΠ 884/2003 ΕλλΔνη 47.117, ΕφΘεσ 1954/2007 αδημ.) Από τις διατάξεις των άρθρων 1389, 1390, 1391 και 1493 του Α.Κ. προκύπτει ότι οι σύζυγοι έχουν αμοιβαία υποχρέωση για διατροφή τους, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του, ανεξάρτητα του αν ο ένας από αυτούς είναι εύπορος και ο άλλος άπορος, το μέτρο δε της διατροφής καθενός από αυτούς προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της οικογενειακής ζωής. Η αξίωση διατροφής λόγω διακοπής της έγγαμης συμβίωσης παύει για τον δικαιούχο σύζυγο αφότου λυθεί αμετακλήτως ο μεταξύ αυτού και του υποχρέου γάμος. Η μετά την αμετάκλητη λύση του γάμου αξίωση του συζύγου προς διατροφή από τον άλλο, σύμφωνα με το άρθρο 1442ΑΚ, συνιστά νέα διαφορετική αξίωση, η ικανοποίηση της οποίας απαιτεί την άσκησης άλλης νέας αγωγής, διότι οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες παρέχεται διατροφή μετά το διαζύγιο, αποσυνδέονται από το θέμα της υπαιτιότητας και γεννάται όταν δικαιολογείται από κοινωνικούς λόγους, όταν ο άλλος αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες διατροφής του από τα εισοδήματα, την εργασία και την περιουσία του, ώστε να μην μείνει αβοήθητος (ΑΠ 1473/90 Ελλ.Δ. 33.129, ΕΑ 2209/02 Ελλ.Δ. 43.1452). Η μικρότερη συνεισφορά κατά την διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης, ως προϋπόθεση της αξίωσης διατροφής από το δικαιούχο σύζυγο μετά την διάσπαση αυτής, τίθεται σε κάθε περίπτωση ως αναγκαίος όρος αυτής, καθώς δικαιούχος διατροφής μετά την διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης, τυγχάνει κατ` άρθρο 1391ΑΚ, μόνο εκείνος ο σύζυγος, ο οποίος υπό τους όρους της έγγαμης συμβίωσης όφειλε τη μικρότερη συνεισφορά. Συνεπώς, ο μετέχων, βάσει της οικονομικής δυνατότητας αυτού, στα βάρη του γάμου με ποσό μικρότερο του ποσού συμμετοχής του άλλου συζύγου θα δικαιούται στην περίπτωση της διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, διατροφής από τον τελευταίο, αφού και κατά τη διάρκεια του γάμου απολάμβανε αυτός μέρος από τα εισοδήματα του άλλου, Ανάλογα θα υπολογιστεί και το ποσό των αξιούμενης από τον «δικαιούχο» σύζυγο διατροφής, καθώς βάσει αυτής της μικρότερης συνεισφοράς του δικαιούχου συζύγου κατά την έγγαμη συμβίωση και μετά από αφαίρεση από την μεγαλύτερη συνεισφορά του άλλου συζύγου, θα προκύψει το ποσό της αιτούμενης διατροφής ( ΕφΠατρ. 87/2008 ΝΟΜΟΣ)

Στην προκειμένη περίπτωση η ενάγουσα, ισχυριζόμενη ότι με τον εναγόμενο τέλεσαν νόμιμο γάμο, από τον οποίο απέκτησαν ένα ανήλικο τέκνο, την ........, ότι με τον εναγόμενο βρίσκονται σε διάσταση από υπαιτιότητά του, ενώ η ίδια αδυνατεί να εργαστεί για να εξασφαλίσει την διατροφή της και την διατροφή του ανηλίκου τέκνου της, του οποίου ασκεί προσωρινά την επιμέλεια δυνάμει της με αριθμό 16924/2017 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, ζητά, όπως το αίτημα της αγωγής νόμιμα περιορίστηκε με προφορική δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της ενάγουσας που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την απόφαση πρακτικά συνεδρίασης και με τις έγγραφες προτάσεις της, να ανατεθεί στην ίδια οριστικά η επιμέλεια της ανήλικης .........., και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει, υπό την ιδιότητά της ως ασκούσας την επιμέλεια της ανήλικης Χριστίνας, το ποσό των τετρακοσίων (400) ευρώ μηνιαίως, την 1η ημέρα κάθε μήνα για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής της, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας δόσης μέχρι την εξόφληση, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος με τον οποίο είναι σε διάσταση, να της καταβάλει ως ανάλογη διατροφή της ιδίας το ποσό των διακοσίων (200) ευρώ μηνιαίως, την 1η ημέρα κάθε μήνα για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής της, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας δόσης μέχρι την εξόφληση, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στην πληρωμή της δικαστικής της δαπάνης.

Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η ως άνω αγωγή αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου (άρθρ. 17 αριθμ. 1, 22 και 39Α του Κ.Πολ.Δ.), κατά την προκειμένη ειδική διαδικασία των άρθρων 592 επ, του Κ.Πολ.Δ., είναι δε αρκούντως ορισμένη, σύμφωνα με όσα έχουν εκτεθεί στη μεΐζονα πρόταση της αποφάσεως, 1510.1511 επ και 1392, 1485, I486, 1489, 1493 του Α.Κ., καθώς και σ` αυτές των άρθρων 340, 341 παρ. 1, 345 εδ. α’ του Α.Κ. και 176, 907, 910 αριθ. 4 του Κ.Πολ.Δ.

Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω κατ` ουσίαν, δεδομένου ότι για το παραδεκτό της συζητήσεως του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής έχει καταβληθεί το απαιτούμενο για το αντικείμενό της τέλος δικαστικού ενσήμου με τα ποσοστά που αντιστοιχούν υπέρ του Ταμείου Νομικών και υπέρ του ΤΑΧΔΙΚ ( Βλ. το με αριθμό ......e- παράβολο που προσκομίζει και επικαλείται η ενάγουσα), ενώ ο εναγόμενος παρίοταται παραδεκτά κατά τη συζήτηση μετά την καταβολή των προκαταβλητέων εξόδων της δίκης.

Ο εναγόμενος αρνήθηκε την αγωγή, εκτός από το αίτημα ανάθεσης της επιμέλειας της ανήλικης στην ενάγουσα-μητέρα της, το οποίο συνομολόγησε και προέβαλε την ένσταση ελαττωμένης διατροφής της ενάγουσας κατά άρθρο 1389-1392εδ.2 και 1495 ΑΚ, στο ποσό των 30 ευρώ μηνιαίως και την ένσταση συνεισφοράς της ενάγουσας στη διατροφή του ανηλίκου τέκνου τους, που θα πρέπει να εξεταστεί με τις υπόλοιπες ενστάσεις ως προς την ουσιαστική τους βασιμότητα.

Από την εκτίμηση των αποδεικτικών μέσων που προσκομίστηκαν νόμιμα με επίκληση, ειδικότερα δε από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, κατά τη συζήτηση της υποθέσεως, οι οποίες εκτιμώνται καθ’εαυτές, σε συνδυασμό μεταξύ τους και κατά το λόγο της γνώσεως και της αξιοπιστίας του κάθε μάρτυρα, σε συνδυασμό και με τα έγγραφα, τα οποία νομότυπα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, και από όλη, γενικά, τη διαδικασία αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν μεταξύ τους νόμιμο πολιτικό γάμο στο Δημαρχείο ..... στις 20-8-2014, από τον οποίο απέκτησαν ένα τέκνο , την ....., που γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2014. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων δεν εξελίχθηκε ομαλά εξαιτίας της αντισυζυγικής συμπεριφοράς του εναγομένου , ο οποίος δημιουργούσε συχνά εντάσεις και επεισόδια για ασήμαντη αφορμή και συνήθιζε να απευθύνεται περιφρονητικά στη σύζυγό του, ενώ συχνά έκανε χρήση λεκτικής και σωματικής βίας κατά της συζύγου του και αρνούταν να συνεισφέρει οικονομικά στην κάλυψη των αναγκών της οικογένειάς του, επιβάλλοντας αιματηρή οικονομία ακόμη και στις τροφές και τις ιατρικές δαπάνες του ανηλίκου τέκνου του.Επιπλέον παρά το γεγονός ότι οι διάδικοι απέκτησαν παιδί κατόπιν προσπαθειών εξωσωματικής γονιμοποίησης, ο εναγόμενος επεδείκνυε αδιαφορία για την σωματική και ψυχική υγεία του τέκνου τους, και επέρριπτε ευθύνες στη σύζυγό του για την διαχείριση των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε η ανήλικη. Μέχρι το Σεπτέμβριο του έτους 2016 κατοικούσαν σε μισθωμένο διαμέρισμα επί της οδού ........, οπότε μετακόμισαν σε διαμέρισμα που αγόρασε η ενάγουσα επί της οδού .... αριθμ. .... Η ενάγουσα εργαζόταν μέχρι το έτος 2012 ως πωλήτρια (έκτοτε δεν εργάζεται, κατόπιν συναπόφασης των διαδίκων), ενώ ο εναγόμενος είναι από το έτος 2012 οδηγός και συνιδιοκτήτης σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου ενός ταξί. Μετά τη γέννηση του τέκνου τους δημιουργήθηκαν επιπλέον οικονομικές υποχρεώσεις, τις οποίες οι διάδικοι δεν μπόρεσαν να καλύψουν και αποτέλεσαν αιτία για έριδες και διαπληκτισμούς κυρίως σχετικά με τη λειτουργία του κοινού οίκου και την επιμέλεια και διατροφή του κοινού τους τέκνου. Επιπλέον η καθημερινή παρουσία της εξετασθείσας μάρτυρα, αδελφής της ενάγουσας στην οικογενειακή στέγη και η συχνή διαμονή της στην οικογενεική στέγη των διαδίκων προκειμένου να παρέχει βοήθεια στην αδερφή της κατά την ανατροφή και φροντίδα του ανηλίκου τέκνου της, αποτέλεσε μία ακόμη αιτία προστριβής των διαδίκων και απομάκρυνε αυτούς. Όμως, κανένας από τους συζύγους δεν κατέβαλε σοβαρές προσπάθειες να αποκαταστήσουν την ήδη κλονισμένη σχέση τους, αν και η ενάγουσα αρχικά ζήτησε από τον εναγόμενο να επισκεφτούν «σύμβουλο γάμου», αυτός όμως αρνήθηκε, ενώ την 24.4.2017 η ίδια η ενάγουσα προέτρεψε τον εναγόμενο να αποχωρήσει από την οικογενειακή στέγη ιδιοκτησίας της. `Εκτοτε ο εναγόμενος αποχώρησε από την οικογενειακή στέγη και διαμένει στην πατρική του οικία με τους γονείς του, η δε ενάγουσα στην ως άνω οικογενειακή κατοικία με το ανήλικο τέκνο της. Ενόψει των ανωτέρω, αποδείχθηκε ότι η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων διασπάστηκε από λόγους που αφορούν το πρόσωπο αμφοτέρων των συζύγων, καθώς ο εναγόμενος αποχώρησε από την οικογενειακή στέγη, χωρίς να προσπαθήσει για τη διάσωση του γάμου του, η δε ενάγουσα δεν επέδειξε ανάλογη της ηλικίας της ωριμότητα, υπομονή και επιμονή, τόσο στην συζυγική σχέση όσο και στην φροντίδα του ανηλίκου τέκνου της, για την οποία προσέφυγε στην βοήθεια της αδερφής της και όχι του συζύγου της, έχοντας αναλογούν μερίδιο ευθύνης. Περαιτέρω, πιθανολογείται ότι η ανήλικη ......., ενόψει της ηλικίας της (4 ετών), έχει άμεση ανάγκη της φροντίδας και των περιποιήσεων της μητέρας της - ενάγουσας, η οποία δεν εργάζεται και ήταν αυτή που μέχρι τώρα τη φρόντιζε από τη γέννησή της, συνεπικουρούμενη από τη μητέρα της και κυρίως την αδερφή της που κατοικεί στην πατρική οικία με τους γονείς της (πολύ κοντά στην οικογενειακή κατοικία της ενάγουσας), παρέχοντας τα εχέγγυα για τη σωστή ανατροφή και ορθή διαπαιδαγώγησή της. Αντιθέτως ο εναγόμενος, παρά το γεγονός ότι αγαπά πολύ το παιδί του, δεν μπορεί να αφιερώνει το χρόνο που απαιτείται λόγω της πολύωρης εργασίας του, που είναι συχνά νυκτερινή με αποτέλεσμα την ημέρα να ενοχλείται από την παρουσία του παιδιού, κατά την διάρκεια της ημέρας. Κατόπιν τούτου και συνεκτιμώντας την ανάγκη σταθερότητας των συνθηκών ανάπτυξης των ανηλίκων στην κρίσιμη αυτή νηπιακή ηλικία, το Δικαστήριο κρίνει, με γνώμονα το συμφέρον του ανήλικου τέκνου, να ανατεθεί οριστικά η επιμέλειά του στη μητέρα του - ενάγουσα, δεκτού γενομένου του σχετικού αιτήματος. Επιπλέον, το ανήλικο τέκνο των διαδίκων δεν επιβαρύνεται με δαπάνες στέγασής του, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα. Οι λοιπές δαπάνες διαβίωσής του, ήτοι τροφής, ένδυσης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και ψυχαγωγίας, είναι οι συνήθεις δαπάνες παιδιών αντίστοιχης με αυτό ηλικίας (4 ετών), ενώ φοιτά στον παιδικό σταθμό ........ δωρεάν λόγω του ότι η μητέρα του - ενάγουσα δεν εργάζεται και έχει επιδοτηθεί προς τούτο μέσω του προγράμματος ΕΣΠΑ, καταβάλλοντας μία ελάχιστη συνδρομή 30 ευρώ μηνιαίως για επιπλέον δραστηριότητες θεατρικού παιχνιδιού και μουσικής προπαιδείας ,που πραγματοποιούνται στο σχολείο του. Επίσης, δεν μπορεί να εξασφαλίσει μόνο του τη διατροφή του, γιατί στερείται περιουσίας ή εισοδημάτων από οποιαδήποτε πηγή και λόγω της ανηλικότητάς του δεν μπορεί να γίνει λόγος για εργασία και πορισμό εισοδημάτων προς κάλυψη των διατροφικών του αναγκών. Συνεπώς, το ως άνω τέκνο έχει δικαίωμα διατροφής σε χρήμα έναντι των γονέων του, οι οποίοι ενέχονται ανάλογα με τις οικονομικές δυνάμεις τους. Ο εναγόμενος είναι οδηγός και συνιδιοκτήτης σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου ενός ταξί, σύμφωνα με τα ανωτέρω αναφερόμενα, ενώ οι μηνιαίες αποδοχές του ανέρχονται περίπου στο ποσό των 1.000 ευρώ. Κατοικεί πλέον στην πατρική οικία, μαζί με τους γονείς του, ενώ δεν διαθέτει άλλη περιουσία ή εισοδήματα. Η ενάγουσα δεν εργάζεται, καθόσον έχει αναλάβει από τη γέννηση του ανήλικου τέκνου της τη φροντίδα του, σύμφωνα με τα παραπάνω, που κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας συνδέεται με τη συνοίκηση και είναι αποτιμητή σε χρήμα. Ωστόσο δύναται να εργαστεί λόγω της μακρόχρονης εργασιακής της εμπειρίας ως πωλήτριας και της φοίτησης του ανηλίκου τέκνου της σε παιδικό σταθμό και νηπιαγωγείο, έστω και με μειωμένο ωράριο για την εξασφάλιση ελάχιστου εισοδήματος 300 ευρώ, και εάν δεν πράττει αυτό είναι διότι λαμβάνει οικονομική ενίσχυση από τους συγγενείς της. Εισοδήματα όμως από οποιαδήποτε άλλη πηγή δεν αποδείχθηκε ότι έχει, δεδομένου ότι οι τραπεζικές της καταθέσεις αναλώθηκαν στην αγορά της οικογενειακής κατοικίας. Δεν επιβαρύνεται με δαπάνες στέγασής της, αφού διαμένει στην ιδιόκτητη κατοικία που αποτέλεσε την οικογενειακή στέγη, ενώ διαθέτει και ακίνητη περιουσία στη ..... και ειδικότερα ποσοστά συνιδιοκτησίας σε δώδεκα αγρούς στην περιοχή της ..... και σε ένα διαμέρισμα (εξοχική κατοικία) στη..... (όπως προκύπτει από τη βεβαίωση δηλωθείσας περιουσιακής κατάστασης μέχρι την 30.9.2016 που προσκομίζει η ενάγουσα) τα οποία όμως δεν της αποφέρουν εισοδήματα διότι δεν έχει εξασφαλίσει την συμφωνία των συγκυριών τους για την εκμετάλλευσή τους. Η ίδια, δεν βαρύνεται κατά νόμο με την υποχρέωση διατροφής τρίτου προσώπου, πλην του ανήλικου τέκνου της, ενώ για την κάλυψη των δαπανών διατροφής της λαμβάνει και οικονομική ενίσχυση από τους συνταξιούχους γονείς της. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, οι μηνιαίες ανάγκες του ανηλίκου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και ανταποκρίνονται στα απαραίτητα έξοδα για τη διατροφή, ένδυση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ψυχαγωγία, ανέρχονται κατά μήνα στο ποσό των 500 ευρώ. Από το ποσό αυτό ο εναγόμενος είναι σε θέση να καταβάλλει προσωρινά, σε χρήμα, το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ, ενώ κατά το υπόλοιπο ποσό που απαιτείται για τη διατροφή του, συμμετέχει η ενάγουσα με την παροχή σε αυτό στέγης αλλά και όλων των υπηρεσιών φροντίδας που συνδέονται με την συνοίκησή τους και είναι αποτιμητές σε χρήμα. Παρά την εύλογη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων όμως, δεν πιθανολογείται ότι η ενάγουσα είναι οικονομικά ασθενέστερη από τον εναγόμενο, με βάση τις συνθήκες της ζωής των διαδίκων τόσο κατά τη διάρκεια της κοινής οικογενειακής ζωής τους όσο και κατά τη χωριστή διαβίωση αυτών, όπως περιγράφονται ανωτέρω, συνεπώς πρέπει να απορριφθεί κατ’ ουσίαν ως αβάσιμο το αίτημα περί καταβολής μηνιαίας διατροφής στην ενάγουσα.

Συνακόλουθα, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η αίτηση ως ουσία βάσιμη και να ανατεθεί προσωρινά η άσκηση της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, ........., στην ενάγουσα μητέρα και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλλει, το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, στην ενάγουσα ως προσωρινή διατροφή για το ως άνω ανήλικο τέκνο τους το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ, από την επίδοση της αγωγής και για μία διετία , την πρώτη ημέρα κάθε μήνα με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε δόσης μέχρι την εξόφληση. Κατά παραδοχή δε του σχετικού, παρεπομένου αιτήματος της αγωγής και ενόψει των διατάξεων των άρθρων 907 και 910 αρ. 4 του Κ.Πολ.Δ., πρέπει η παρούσα απόφαση, ως προς τις προαναφερθεΐσες καταψηφιστικές διατάξεις της περί διατροφής, να κηρυχθεί προσωρινώς εκτελεστή στο σύνολό της. Τα δικαστικά έξοδα πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εναγομένου, αναλόγως της εκτάσεως της νίκης και της ήττας του (άρθρο 178 §1 Κ.Πολ.Δ.)

                                                      ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι ανωτέρω κρΐίθηκε απορριπτέο

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.

ΑΝΑΘΕΤΕΙ οριστικά την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων .......... στην ενάγουσα-μητέρα της, της γονικής μέριμνας ασκούμενης από κοινού και από τους δύο γονείς

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα, υπό την ιδιότητά της ως ασκούσας αποκλειστικός, την επιμέλεια του προσώπου του ανηλίκου τέκνου τους ...... και για λογαριασμό της, ως συνεισφορά του για την τακτική διατροφή της, το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ μηνιαίως για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής, την 1η ημέρα κάθε μήνα, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε δόσης μέχρι την εξόφληση

ΚΗΡΥΣΣΕΙ την παρούσα απόφαση, ως προς την αμέσως προηγούμενη, περί διατροφής, καταψηφιστική διάταξή της, στο σύνολό της, προσωρινώς εκτελεστή.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εναγόμενο στη δικαστική δαπάνη της ενάγουσας, το ύψος των οποίων ορίζει σε διακόσια πενήντα ευρώ (250,00 €)

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στη Θεσσαλονίκη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο, στις 10 Δεκεμβρίου 2018.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                                                               Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Μ.Δ.
ΑΠΟΦΑΣΗ 153/2017 ΜΠΡ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

153/2017 ΜΠΡ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)
Αίτηση υιοθεσίας από ημεδαπό σύζυγο του ανήλικου τέκνου της αλλοδαπής συζύγου του. Εφαρμοστέα διαδικασία. Διατυπώσεις για το παραδεκτό της. Όταν ο υιοθετών και ο υιοθετούμενος έχουν διαφορετική υπηκοότητα, η συνδρομή των ουσιαστικών προϋποθέσεων της υιοθεσίας διέπεται επιμεριστικά από το δίκαιο της ιθαγένειας καθενός μέρους, δηλαδή ως προς μεν τον υιοθετούντα από το δίκαιο της ιθαγένειάς του, ενώ ως προς τον υιοθετούμενο από το δίκαιο της δικής του ιθαγένειας, με την επιφύλαξη ότι οι εφαρμοστέες διατάξεις του αλλοδαπού δικαίου δεν προσκρούουν στα χρηστά ήθη ή στην ημεδαπή δημόσια τάξη. Δέχεται εν μέρει την αίτηση.

Αριθμός απόφασης: 153/2017

                                         ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
                                            ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Παναγιώτα Αποστόλου, Πρωτοδίκη την οποία όρισε η Πρόεδρος Πρωτοδικών Χαλκιδικής και από τη Γραμματέα Ευμορφία Δέλλιου.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ κεκλεισμένων των θυρών, στο ακροατήριό του, στις 5 Ιουλίου 2017, για να δικάσει την με αριθμό κατάθεσης 128/2017 κλήση με την οποία επαναφέρεται προς συζήτηση η με αριθμό κατάθεσης 3/2017 αίτηση με αντικείμενο την υιοθεσία ανηλίκου, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.

ΤΟΥ ΑΙΤΟΥΝΤΟΣ: ..... του ..., κατοίκου ... Χαλκιδικής, ΑΦΜ ..., που παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του Άννας Ιωαννίδου (AM ΔΣΘ 9882), η οποία κατέθεσε έγγραφες προτάσεις (αρ. γραμματίου: Α212167).

ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης η πληρεξούσια δικηγόρος του αιτούντος ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις της.

                                               ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
                                              ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Στην προκειμένη περίπτωση, νόμιμα φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, με την υπό κρίση κλήση από τον αιτούντα η με αριθμό κατάθεσης 3/2017 αίτηση του, μετά την έκδοση της με αριθμό 8/2017 μη οριστικής απόφασης του Δικαστηρίου αυτού που κήρυξε εαυτό καθύλη αναρμόδιο και παρέπεμψε την υπόθεση στο παρόν Δικαστήριο.

Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 1550 ΑΚ, για να υιοθετηθεί ένας ανήλικος, χρειάζεται να συναινέσουν ενώπιον του Δικαστηρίου οι γονείς του ή ο ένας τους μόνο, αν ο άλλος έχει εκπέσει από τη γονική μέριμνα κατά το άρθρο 1537ΑΚ ή η συναίνεση του είναι αδύνατη γιατί έχει τεθεί σε στερητική δικαστική συμπαράσταση που περιλαμβάνει και τη στέρηση της ικανότητας να συναινεί για την υιοθεσία του παιδιού του. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 23 παρ; 1 του ΑΚ, όπως αντί καταστάθηκε με τη διάταξη του άρθρου 2 του νόμου 2447/1996, οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για τη σύσταση και τη λύση της υιοθεσίας, η οποία περιέχει στοιχεία αλλοδαπότητας κατά τα υποκείμενα αυτής, ρυθμίζονται από το δίκαιο της ιθαγένειας καθενός μέρους (ΑΠ 1787/1988, ΝοΒ 37, 598, ΕφΑΘ 2324/2005, ΕλλΔνη 2006, 616, ΕφΘεσ 1438/2005, ΝΟΜΟΣ). Από τη διάταξη αυτή, σε συνδυασμό με το άρθρο 33 του ΑΚ, συνάγεται ότι σε περίπτωση που ο υιοθετών και ο υιοθετούμενος έχουν διαφορετική υπηκοότητα, η συνδρομή των ουσιαστικών προϋποθέσεων της υιοθεσίας διέπεται επιμεριστικά από το δίκαιο της ιθαγένειας καθενός μέρους, δηλαδή ως προς μεν τον υιοθετούντο από το δίκαιο της ιθαγένειάς του, ενώ ως προς τον υιοθετούμενο από το δίκαιο της δικής του ιθαγένειας, με την επιφύλαξη ότι οι εφαρμοστέες διατάξεις του αλλοδαπού δικαίου δεν προσκρούουν στα χρηστά ήθη ή στην ημεδαπή δημόσια τάξη (ΕφΑΘ 489/2001, ΕλλΔνη 2001, 956, ΠΠρΑΘ 159/2005, ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, στο 18° Κεφάλαιο του Οικογενειακού Κώδικα της Μολδαβικής Δημοκρατίας υπάρχουν οι διατάξεις εκείνες που ρυθμίζουν τα σχετικά με τον θεσμό της υιοθεσίας στην Μολδαβία. Ειδικότερα, με τη διάταξη του άρθρου 116 του Οικογενειακού Κώδικα της Δημοκρατίας της Μολδαβίας προβλέπεται και επιτρέπεται η υιοθεσία ανηλίκου, ενώ στην παρ. 3 του ιδίου άρθρου ορίζεται ότι «Η υιοθεσία παιδιού υπηκόου Μολδαβικής Δημοκρατίας από αλλοδαπούς ή ανιθαγενείς επιτρέπεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα να υιοθετηθεί ή να τεθεί υπό επιτροπεία από: α) συγγενείς του παιδιού ανεξαρτήτως της ιθαγένειας τους και β) άλλων προσώπων, υπηκόων Μολδαβικής Δημοκρατίας». Ωστόσο, με την παρ. 5 του άρθρου 116 ορίζεται ότι «Οι διατάξεις των παρ. 3 και 4 δεν εφαρμόζονται; α) αν ο ένας σύζυγος υιοθετεί το τταιδί του άλλου συζύγου, β).... ». Επιπλέον, με τη διάταξη του άρθρου 121 παρ. 1 ορίζεται ότι υιοθετούντες μπορούν να είναι πρόσωπα και των δύο φύλων που συμπλήρωσαν το 25° έτος της ηλικίας τους εκτός από τα πρόσωπα που συμπλήρωσαν το 50° έτος της ηλικίας τους πλην όμως ο κανόνας αυτός δεν ισχύει, μεταξύ άλλων και στην περίπτωση που ο θετός πατέρας είναι ο σύζυγος του βιολογικού γονέα του παιδιού προς υιοθεσία ενώ στην παρ. 2 του ιδίου άρθρου ορίζεται ότι αλλοδαποί ή ανιθαγενείς, ο τόπος της διαμονής των οποίων βρίσκεται εκτός της επικράτειας της Μολδαβικής Δημοκρατίας, μπορούν να είναι υιοθετούντες παιδιών υπηκόων Μολδαβίας, μόνο αν ικανοποιούν τόσο τους όρους που προβλέπει η νομοθεσία της χώρας καταγωγής τους υπήκοοι της οποίας είναι ή της χώρας που έχουν τον τόπο διαμονής τους όσο και τους όρους που θέτει η νομοθεσία της Μολδαβικής Δημοκρατίας. Κατά το άρθρο 122 του Οικογενειακού Κώδικα προβλέπεται ότι η δικαστική απόφαση για έγκριση υιοθεσίας μπορεί να εκδοθεί μόνο αν το παιδί υπήρξε υπό την επιμέλεια του μελλοντικού υιοθετούντος για τουλάχιστον έξι μήνες. Εξάλλου στη διάταξη του άρθρου 123 παρ. 1 ορίζεται ότι η διαφορά ηλικίας μεταξύ υιοθετούντος και υιοθετημένου θα είναι τουλάχιστον 15 χρόνια, ενώ ο κανόνας αυτός δεν εφαρμόζεται στις περιπτώσεις που ο ένας από τους συζύγους υιοθετεί το παιδί του άλλου συζύγου. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 124 του ίδιου Κώδικα για την υιοθεσία απαιτείται η σύμφωνη γνώμη των φυσικών γονέων του παιδιού, η οποία γίνεται με γραπτή δήλωση επικυρωμένη από συμβολαιογράφο ή αυτοπρόσωπα ενώπιον του δικαστηρίου, ενώ κατά τη διάταξη του άρθρου 127 του ως άνω Κώδικα για την υιοθεσία του παιδιού που συμπλήρωσε το 10° έτος της ηλικίας του απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη αυτού ενώπιον του δικαστηρίου. Περαιτέρω, από τα άρθρα 1542, 1543, 1544 και 1558 Α.Κ., που ρυθμίζουν τα θέματα της υιοθεσίας ανηλίκων, προκύπτει ότι για την υιοθεσία ανηλίκου πρέπει ο υιοθετών: α) να είναι ικανός για δικαιοπραξία, να έχει συμπληρώσει τα τριάντα χρόνια και να μην έχει υπερβεί τα εξήντα και β) να είναι μεγαλύτερος από τον υιοθετούμενο τουλάχιστον κατά δεκαοκτώ, αλλά όχι και περισσότερο από πενήντα χρόνια. Ο περιορισμός της ηλικίας δεν ισχύει για εκείνον από τους συζύγους που επιθυμεί να υιοθετήσει τέκνο που υιοθετείται ή που έχει ήδη υιοθετηθεί από το σύζυγό του. Το δικαστήριο απαγγέλει την υιοθεσία, εφόσον συντρέχουν οι όροι του νόμου και αφού διαπιστώσει, συνεκτιμώντας και την έκθεση του προηγούμενου άρθρου, ότι, ενόψει της προσωπικότητας, της υγείας και της οικογενειακής και περιουσιακής κατάστασης εκείνου που υιοθετεί και του υιοθετουμένου, καθώς και της αμοιβαίας ικανότητας τους προσαρμογής, η υιοθεσία είναι προς το συμφέρον του υιοθετουμένου. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 8 της από 24-4- 1967 Διεθνούς Σύμβασης του Στρασβούργου "περί υιοθεσίας ανηλίκων", που κυρώθηκε με το Ν. 1049/1980: "Η αρμοδία Αρχή δεν θέλει προβή εις την έκδοσιν αποφάσεως υιοθεσίας ειμή εφόσον πεισθή ότι η υιοθεσία θέλει αποβή προς όφελος του υιοθετουμένου. Εις εκάστην περίπτωσιν η αρμοδία Αρχή θέλει ιδιαιτέρως φροντίσει όπως η υιοθεσία αύτη παρέχη εις τον υιοθετούμενον σταθερόν και αρμονικήν εστίαν. Κατά γενικόν κανόνα, η αρμοδία Αρχή δεν θέλει θεωρήσει τας ως άνω προϋποθέσεις ως επιτελεσθείσας, εάν η διαφορά ηλικίας μεταξύ του υιοθετούντος και του υιοθετουμένου είναι μικροτέρα της χωριζούσης τους γονείς από τα τέκνα ηλικίας". Τέλος, κατά το άρθρο 9 παρ.2 της ίδιας ως άνω Διεθνούς Σύμβασης: " Η ανάκρισης δέον όπως, εν τω ιδιάζοντι εις εκάστην περίτττωσιν μέτρω, επεκταθή μεταξύ άλλων και επί των κάτωθι σημείων : α) την προσωπικότητα, υγείαν και οικονομικά μέσα του υιοθετούντος, της οικογενειακής του ζωής, του τρόπου διαβιώσεως και της ικανότητάς του προς επιμόρφωση του υιοθετουμένου, β ) τα κίνητρα της επιθυμίας προς υιοθεσίαν του παιδίου, γ ) ..., δ ) την αμοιβαίαν καταλληλότητα μεταξύ υιοθετουμένου και υιοθετούντος, το χρονικό διάστημα καθ` ο το παιδίον παρέμεινεν υπό τας φροντίδας του υιοθετούντος...". Τόσο η Διεθνής Σύμβαση όσο και οι ως άνω διατάξεις του Α.Κ. θέτουν ως γενική αρχή που διέπει το δίκαιο της υιοθεσίας το συμφέρον του υιοθετουμένου, τη γενική δε αυτή αρχή πρέπει να υπηρετεί κάθε ερμηνεία των επιμέρους ρυθμίσεων. Η διαφορά όμως ηλικίας κατά τη σύμβαση και μάλιστα κατώτατης δεν αποτελεί προϋπόθεση της υιοθεσίας, αλλά κριτήριο, πότε δηλαδή η υιοθεσία εξυπηρετεί το συμφέρον του υιοθετουμένου. Επομένως, η διάταξη του άρθρου 1543 Α.Κ., η οποία ορίζει ότι ο υιοθετών πρέπει να μην έχει υπερβεί τα εξήντα έτη, πρέπει ως επιλογή του εσωτερικού νομοθέτη να συμπορεύεται προς την διάταξη του άρθρου 8 παρ. 1 και 2 της Σύμβασης, δηλαδή η υιοθεσία πρέπει να διασφαλίζει το συμφέρον του ανηλίκου. Ως εκ τούτου, όταν το συμφέρον του ανηλίκου επιτάσσει επιμήκυνση του ανώτατου ορίου ηλικίας, ιδίως δε και μικρό βαθμό, αυτό πρέπει αυτό να επιμηκύνεται διότι το ανώτατο όριο ηλικίας της διάταξης του άρθρου 1543 ΑΚ έχει σχετική και,επιβοηθητική σημασία και δεν πρέπει να ερμηνευθεί ως αυστηρή προϋπόθεση της υιοθεσίας, ούτε να θεωρηθεί ότι καθιερώνει απαράβατο τυπικό κώλυμα υιοθεσίας και συντρέχει σπουδαίος λόγος για να πραγματοποιηθεί, που βέβαια δεν είναι άλλος από την όσο γίνεται πιο άρτια εξυπηρέτηση του συμφέροντος του υιοθετουμένου (ΑΠ 1632/2014).

Με την υπό κρίση αίτησή του ο αιτών ζητά να κηρυχθεί θετό τέκνο του το ανήλικο άρρεν τέκνο της συζύγου του, Μολδαβικής υπηκοότητας που φέρει το όνομα ......., το οποίο γεννήθηκε στη Ρώμη στις 10-7-2000, από πατέρα ο οποίος έχει κηρυχθεί σε αφάνεια, κατά τα λεπτομερώς αναφερόμενα στο υπό κρίση δικόγραφο και να καταχωρηθεί η απόφαση στο οικείο ληξιαρχικό βιβλίο. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η υπό κρίση αίτηση παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, το οποίο έχει διεθνή δικαιοδοσία στην προκειμένη περίπτωση και είναι καθύλη και κατά τόπο αρμόδιο, κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (αρθ. 3 παρ. 1, 739, 740 παρ. 1 και 800 παρ. 1 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι έχει τηρηθεί η νόμιμη προδικασία, κατ’ άρθρο 748 παρ. 2 ΚΠολΔ, με την επίδοση αντιγράφου της αίτησης και της κλήσης στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Χαλκιδικής (βλ. τις υπ` αριθ. .../22-2-2017 και .../16-6-2017 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Χαλκιδικής ...... αντιστοίχως) και προσκομίζεται η σχετική έκθεση κοινωνικής έρευνας, η οποία διενεργήθηκε από την κοινωνική λειτουργό του Τμήματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής και κατατέθηκε νομότυπα. Στην προκειμένη δε περίπτωση, ο υιοθετών και το υιοθετούμενο έχουν διαφορετική ιθαγένεια και συνεπώς εφαρμοστέο δίκαιο είναι ως προς μεν τον αιτούντα, ο οποίος έχει την ελληνική ιθαγένεια, οι περί υιοθεσίας διατάξεις του Αστικού Κώδικα, ως προς δε το υιοθετούμενο, το οποίο έχει την μολδαβική ιθαγένεια, το μολδαβικό δίκαιο, το οποίο λαμβάνεται υπόψη αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο, σύμφωνα με το άρθρο 337 σε συνδυασμό με το άρθρο 741 του ΚΠολΔ, με την επιφύλαξη ότι η εφαρμογή των διατάξεων του δικαίου αυτού δεν προσκρούει στα χρηστά ήθη και την ημεδαπή δημόσια τάξη (άρθρο 33 ΑΚ), σύμφωνα με τα προαναφερθέντα στη μείζονα σκέψη. Είναι συνεπώς νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1542, 1543, 1544, 1546, 1549, 1550, 1555, 1557, 1558, 1559 και 1562 ΑΚ, καθώς και στις προαναφερθείσες διατάξεις περί υιοθεσίας του 18ου Κεφαλαίου του Οικογενειακού Κώδικα της Δημοκρατίας της Μολδαβίας πλην του αιτήματος να καταχωρηθεί η απόφαση που θα εκδοθεί στα ληξιαρχικά βιβλία το οποίο πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμο, καθόσον ο ληξίαρχος υποχρεούται εκ του νόμου (άρθρα 4 στοιχ. Β και 14 ν. 344/19765 «περί ληξιαρχικών πράξεων») να καταχωρεί στα τηρούμενα από αυτόν ληξιαρχικά βιβλία κάθε επερχόμενη μεταβολή στην κατάσταση του φυσικού προσώπου-που συμβαίνει και σε περίπτωση υιοθεσίας- κατόπιν δήλωσης του προκαλέσαντος αυτήν και μόνο σε περίπτωση άρνησής του να προβεί στη ζητούμενη ενέργεια (περίπτωση που δεν υφίσταται εν προκειμένω, κατά τα εκτειθέμενα στην αίτηση) μπορεί να υποχρεωθεί σε αυτήν δικαστικώς σύμφωνα με το άρθρο 791 ΚΠολΔ (ΕφΑΘ 2404/2003 ΕλλΔνη 2003.1667). Πρέπει, επομένως, η αίτηση να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Στην προκειμένη περίπτωση, από την με ημερομηνία 22-3-2017 έκθεση συναίνεσης, που είναι συνημμένη στα πρακτικά συνεδρίασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής, το οποίο εξέδωσε την με αριθμό 8/2017 απόφαση του, αποδεικνύεται ότι για την προκείμενη υιοθεσία συναίνεσαν αυτοπροσώπως ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ο αιτών, η σύζυγος του και βιολογική μητέρα του τέκνου καθώς και το ίδιο το ανήλικο τέκνο, σε ιδιαίτερο γραφείο χωρίς δημοσιότητα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 800 παρ. 2 του ΚΠολΔ Περαιτέρω, ο φυσικός πατέρας του υιοθετούμενου δεν έδωσε ενώπιον του Δικαστηρίου την συναίνεσή του, καθόσον αυτός έχει κηρυχθεί σε αφάνεια, όπως προκύπτει από την με αριθμό 2-1014/2007 απόφαση του Δικαστηρίου της πόλης ... της Δημοκρατίας της Μολδαβίας, η οποία κατέστη αμετάκλητη την 9-1-2008, η οποία προσκομίζεται από τον αιτούντα σε επίσημη μετάφραση από την μολδαβική στην ελληνική γλώσσα. Περαιτέρω από τα έγγραφα που οι αιτούντες προσκομίζουν, μερικά από τα οποία μνημονεύονται ειδικότερα στη συνέχεια, χωρίς ωστόσο να παραλείπεται κανένα κατά την ουσιαστική εκτίμηση της υπόθεσης, αποδεικνύονται κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο αιτών τέλεσε νόμιμο πολιτικό γάμο στις 5-12- 2008 στην ... Θεσσαλονίκης, με την ........, από τον οποίο (γάμο) δεν απέκτησαν τέκνα (βλ. το ακριβές φωτοαντίγραφο της υπ` αρίθ. πρωτ. ../Β/2008 ληξιαρχικής πράξης γάμου του Ληξίαρχου του Δήμου .... σε συνδυασμό με το με αριθ. πρωτ. .../2017 πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης του Δήμου ...). Η τελευταία είχε αποκτήσει από τον προηγούμενο γάμο της με τον ........ ένα άρρεν τέκνο, τον ..... , μολδαβικής ιθαγένειας, που γεννήθηκε στο ... της Μολδαβίας στις 10-7-2000 στη Ρώμη (βλ. το με αριθμό ../15- 7- 2000 απόσπασμα ληξιαρχικής πράξης γέννησης του Ληξιαρχείου της Ρώμης, το οποίο προσκομίζεται σε επίσημη μετάφραση από την ιταλική και τη γαλλική στην Ελληνική γλώσσα). Ο φυσικός πατέρας του ως άνω ανήλικου ......, όπως προαναφέρθηκε, έχει κηρυχθεί σε αφάνεια την 9-1- 2008. Η ηλικία του αιτούντος, ο οποίος γεννήθηκε στις 30-7-1955, επιτρέπει την υιοθεσία, με βάση το ελληνικό δίκαιο, δεδομένου ότι αυτός έχει συμπληρώσει το τριακοστό και έχει υπερβεί το εξηκοστό έτος της ηλικίας του, μόλις κατά ενάμιση έτος κατά τον χρόνο κατάθεσης της αίτησης, την 17-2- 2017 καθώς η ηλικία του αιτούντος, η οποία κατά τα αναφερόμενα παραπάνω δεν αποτελεί το αποφασιστικό κριτήριο για την εξεύρεση του συμφέροντος του ανηλίκου δεδομένης μάλιστα της μικρής απόκλισης από το νόμιμο ανώτατο όριο (άρθρο 1543 ΑΚ - ενώ κατά το μολδαβικό δίκαιο - άρθρο 121 Οικογενειακού Κώδικα - αρκεί ο υιοθετών να έχει συμπληρώσει το 25° έτος της ηλικίας του ενώ και η υπέρβαση της ηλικίας των 50 ετών το οποίο θεσπίζεται ως ανώτατο όριο δεν ισχύει στην περίτπωση που ο θετός πατέρας είναι ο σύζυγος του βιολογικού γονέα του παιδιού προς υιοθεσία). Εξάλλου, ο αιτών έχει την απαιτούμενη διαφορά ηλικίας με το υιοθετούμενο, τόσο με βάση το ελληνικό δίκαιο, δεδομένου ότι είναι μεγαλύτερος από αυτό τουλάχιστον κατά δεκαοκτώ αλλά όχι και περισσότερο από πενήντα χρόνια (άρθρο 1544 ΑΚ), όσο και με βάση το μολδαβικό δίκαιο, το οποίο προβλέπει διαφορά ηλικίας μεταξύ του υιοθετούντος και του υιοθετούμενου τουλάχιστον δεκαπέντε ετών (άρθρο 123 του Οικογενειακού Κώδικα της Δημοκρατίας της Μολδαβίας), παρά το γεγονός ότι στην προκειμένη περίπτωση, επειδή πρόκειται για υιοθεσία ανηλίκου τέκνου της συζύγου του αιτούντος, δεν απαιτείται να υπάρχει οπωσδήποτε η παραπάνω διαφορά ηλικίας (βλ. τα ως άνω αναφερόμενα άρθρα του ελληνικού ΑΚ και του Οικογενειακού Κώδικα της Δημοκρατίας της Μολδαβίας). Ο αιτών είναι ικανός για δικαιοπραξία και δεν στερείται γονικών δικαιωμάτων, ούτε συντρέχουν άλλοι λόγοι ηθικής ή υγείας που να κωλύουν την τέλεση από αυτόν της υιοθεσίας (άρθρα 1543 ΑΚ και 121 του Οικογενειακού Κώδικα της Δημοκρατίας της Μολδαβίας). Είναι υγιής, έχει άμεμπτο ποινικό παρελθόν και η οικονομική του κατάσταση είναι καλή, ικανή να εξασφαλίσει στο υιοθετούμενο άνετη διαβίωση. Η ζωή του με τη σύζυγο του και μητέρα του υιοθετούμενου είναι αρμονική, τα κίνητρα του ανιδιοτελή και διακατέχεται από έντονη επιθυμία να υιοθετήσει τον ανήλικο καθώς ήδη διανύει οκταετή αρμονικό έγγαμο βίο με την μητέρα αυτού κατά τη διάρκεια του οποίου κατοικούν σε ιδιόκτητη κατοικία του στη .... Χαλκιδικής, στην οποία διαμένει και το υιοθετούμενο καθόλο αυτό το χρονικό διάστημα, ενόψει δε της προσωπικότητας του και της αγάπης που τρέφει προς το παιδί, αναμένεται ότι θα ανταποκριθεί με τον καλύτερο τρόπο στα θέματα που άπτονται της ανατροφής του υιοθετούμενου (βλ. έκθεση κοινωνικής έρευνας της κοινωνικής λειτουργού). Ο ανήλικος, ο οποίος δεν έχει υιοθετηθεί από άλλον, βρίσκεται κοντά του ήδη από το 2008 (αρθ. 122 παρ. 1 του Οικογενειακού Κώδικα της Δημοκρατίας της Μολδαβίας), οπότε η μητέρα του τέλεσε γάμο με τον αιτούντα.

Ενόψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι η αιτούμενη υιοθεσία είναι προς το συμφέρον του υιοθετούμενου και θα αποβεί προς όφελος του (άρθρα 1542 εδ. β` ΑΚ). Άλλωστε και η κοινωνική λειτουργός που διενήργησε τη σχετική κοινωνική έρευνα, εισηγείται την πραγματοποίηση της αιτούμενης υιοθεσίας. Συνεπώς, συντρέχουν όλες οι νόμιμες προϋποθέσεις, τόσο κατά το ελληνικό, όσο και κατά το μολδαβικό δίκαιο, γεγονός το οποίο απαιτείται ρητά και από το τελευταίο (μολδαβικό δίκαιο - αρθ. 121 παρ. 2), καθόσον ο αιτών - υιοθετών έχει την ελληνική ιθαγένεια και συνεπώς είναι αλλοδαπός κατά το μολδαβικό δίκαιο και άρα πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση ως βάσιμη και από ουσιαστική άποψη και να κηρυχθεί το ανωτέρω ανήλικο θετό τέκνο του αιτούντος.

                                                   ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ο,τι κρίθηκε απορριπτέο.

ΔΕΧΕΤΑΙ κατά τα λοιπά την αίτηση.

ΚΗΡΥΣΣΕΙ θετό τέκνο του αιτούντος .......... του ..., τον ανήλικο ....., τέκνο της συζύγου του ....... και του ....., το οποίο γεννήθηκε στις 10-7-2000 στην Ρώμη της Ιταλίας.

ΚΡΙΘΗΚΕ αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πολύγυρο, στις 5 Σεπτεμβρίου 2017.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                                                  Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Μ.Δ.
ΑΠΟΦΑΣΗ 6295/2017 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ-ΕΚΟΥΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΗΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΓΑΜΟ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ

6295/2017 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ
(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)
Εκούσια αναγνώριση ανήλικου τέκνου που αποκτήθηκε χωρίς γάμο των γονέων του. Αποτελέσματα. Άσκηση αγωγής διατροφής για λογαριασμό ανήλικου αβάπτιστου τέκνου γεννημένου χωρίς γάμο των διαδίκων - γονέων του, από την ενάγουσα μητέρα του. Ανάθεση αποκλειστικά της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου στην ενάγουσα δυνάμει δικαστικής απόφασης μετά την διακοπή της εκτός γάμου συμβίωσή της με τον εναγόμενο. Συσχετισμός των οικονομικών δυνάμεων μεταξύ των διαδίκων. Επιδίκαση εις βάρος του εναγόμενου του ποσού των 250 ευρώ ως μηνιαία διατροφή για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου του. Δέχεται εν μέρει την αγωγή.

                                                              ΑΠΟΦΑΣΗ 6295/2017
                                               (Αριθ. καταθ. αγωγής 10723/22-09-2016).
                                           ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΑΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
                                                                ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

        ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τον Δικαστή Βασίλειο Κατέρη, Πρωτοδίκη, ο οποίος ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και από τη Γραμματέα Αλεξάνδρα Τσουκαλά.

        ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια, στο ακροατήριό του, στις 28 Νοεμβρίου 2016, για να δικάσει την αγωγή με αριθμό καταθέσεως 10723/22-09-2016, με αντικείμενο τη διατροφή ανηλίκου τέκνου.

        ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: Της ......................του ............., κατοίκου .............. Θεσσαλονίκης, ως ασκούσα την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου της ..................... του ............., η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου της Άννας Ιωαννίδου (ΑΜΔΣΘ: 9882), η οποία κατέθεσε προτάσεις.

        ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: Του ..........................., κατοίκου Θεσσαλονίκης, ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του Μαριάννας Ρουσίδου (ΑΜΔΣΘ: 10680), η οποία κατέθεσε προτάσεις.

   Η ενάγουσα με την από 22-09-2016 και υπ’ αριθ. καταθέσεως 10723/22-09-2016 αγωγή της, που απευθύνεται στο Δικαστήριο αυτό, ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σ’ αυτήν.

    Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιες δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους.

                                                       ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ,

                                                      ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

      Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1484 του Α.Κ. «σε περίπτωση αναγνώρισης, εκούσιας ή δικαστικής, αν ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά, το τέκνο έχει ως προς όλα θέση τέκνου γεννημένου σε γάμο απέναντι στους δύο γονείς και τους συγγενείς τους». Διαφορετικά ορίζεται στο νόμο, όπως ετπσημαίνεται και στην οικεία αιτιολογική έκθεση του Ν. 1329/1983, εκεί όπου από τη φύση των πραγμάτων, και κυρίως επειδή δεν υπάρχει έγγαμη συμβίωση των γονέων, δεν είναι δυνατή η εφαρμογή των κανόνων που ισχύουν για το τέκνο που γεννήθηκε από νόμιμο γάμο των γονέων του. Ως προς τα λοιπά όμως θέματα και δη για το ενδιαφέρον εν προκειμένω ζήτημα της διατροφής, η εξομοίωση είναι πλήρης. Η εξομοίωση δε αυτή επέρχεται με την ολοκλήρωση της αναγνωρίσεως του τέκνου, εκούσιας ή δικαστικής, οπότε και καθιδρύεται η συγγένεια πατέρα και τέκνου (βλ. ΕφΑΘ 2622/1995 ΕλλΔνη 37 . 1118). Δηλονότι, τελικά, εν όψει πάντων τούτων, αντίστοιχη, της εν αρχή αναφερομένης, κοινή υποχρέωση διατροφής του μη εν γάμω γεννηθέντος τέκνου τους έχουν, υπό τους αυτούς, ως ανωτέρω, όρους, η μητέρα του και ο εκουσίως ή δικαστικώς αναγνωρισθείς ως φυσικός του πατέρας (βλ. ΕφΘεσσ 2518/95 ΕλλΔνη 38 . 1163, ΕφΑΘ 2921/93 ΕλλΔνη 35. 450).

      Με την υπό κρίση αγωγή η ενάγουσα ζητάει να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει για λογαριασμό του ανηλίκου άρρενος αβάπτιστου τέκνου της, που γεννήθηκε χωρίς γάμο των διαδίκων - γονέων του και αναγνωρίστηκε εκούσια από τον εναγόμενο, διατροφή σε χρήμα ποσού (470) € μηνιαίως, διότι αυτό δεν διαθέτει εισοδήματα και αδυνατεί να διαθρέψει τον εαυτό του, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής και με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής κάθε δόσεως, να απαγγελθεί σε βάρος του εναγομένου χρηματική ποινή ποσού (1.000) € και προσωπική κράτηση διάρκειας έως ένα (01) έτος και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στη δικαστική του δαπάνη.

     Με το περιεχόμενο αυτό και αίτημα η υπό κρίση αγωγή αρμόδια και παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 666 παρ. 1, 667 και 670 έως 676 του ΚΠολΔ (άρθρο 681 Β του ίδιου κώδικα), είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1475, 1484, 1485,1486, 1489, 1493, 1496, 1498, 1515, 346 ΑΚ, 907,910 περ. 4 και 176 του ΚΠολΔ, εκτός από το παρεπόμενο αίτημά της ν’ απειληθεί χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση σε βάρος του εναγομένου, για την περίπτωση μη συμμορφώσεώς του με το διατακτικό της παρούσης αποφάσεως, το οποίο δεν είναι νόμιμο και πρέπει ν` απορριφθεί, για το λόγο ότι εκ των διατάξεων της παρούσης αποφάσεως, αυτή μεν, με την οποία θέλει ρυθμισθεί η άσκηση της γονικής μέριμνας του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων συζύγων, εξαντλεί, λόγω του διαπλαστικού, κατά τα προαναφερθέντα, χαρακτήρα της, την ενέργειά της στην παραγωγή δεδικασμένου, ώστε να μη τίθεται ζήτημα εξαναγκαστικών μέτρων για την υλοποίησή της, ενώ η ετέρα διάταξή της, με την οποία θέλει ορισθεί το τυχόν οφειλόμενο από τον εναγόμενο ποσόν διατροφής προς την ενάγουσα ανήλικη, εκτελείται, ως καταψηφιστική, κατά τις κοινές διατάξεις των άρθρων 951 και 953 επ. του ΚΠολΔ, μη υφισταμένου, στην περίπτωση αυτή, πεδίου εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 946 και 947 του ιδίου Κώδικος. Πρέπει, επομένως, κατά το μέρος που κρίνεται νόμιμη η αγωγή, να εξετασθεί κατ’ ουσίαν, δεδομένου ότι για το παραδεκτό της καταβλήθηκε το ανάλογο τέλος δικαστικού ενσήμου με τις νόμιμες προσαυξήσεις υπέρ του ΤΝ και ΤΑΧΔΙΚ ( βλ. τα υπ’ αριθ. 444306, 444369, 444370 και 393091 αγωγόσημα σειράς Α`), ενώ για το παραδεκτό της συζήτησης τηρήθηκε το στάδιο προδικασίας που προβλέπεται από το άρθρο 681Γ παρ.2 του ΚΠολΔ, όπως τροποποιήθηκε με τα άρθρα 38 του Ν. 2447/1996 και 19 του Ν. 2521/1997, για την απόπειρα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς, καθώς ετιίσης, κατά το άρθρο 19 παρ. 3 του ν. 2521/1997 δεν δημιουργείται απαράδεκτο από την έλλειψη έρευνας και έκθεσης της αρμόδιας κοινωνικής υτιηρεσίας, ως προς τις συνθήκες διαβίωσης του ανηλίκου (βλ. ΕφΑΘ 4242/2001 ΕλλΔνη 2002,178).

      Περαιτέρω σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1489 § 2 ΑΚ, ως προελέχθη οι γονείς έχουν υποχρέωση να διατρέφουν το τέκνο τους από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του. Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό μ’ αυτές των άρθρων 1490 και 1493 εδ. α` ΑΚ, σαφώς συνάγεται ότι, αν το ανήλικο τέκνο που δικαιούται διατροφής εγείρει αγωγή κατά του ενός γονέα μπορεί αυτός να επικαλεστεί κατ` ένσταση κατ` άρθρο 262 του ΚΠολΔ, ότι και ο άλλος γονέας έχει την οικονομική δυνατότητα σε σχέση με τη δική του και σε συνδυασμό με τις λοιπές υποχρεώσεις του να καλύψει μέρος της ανάλογης διατροφής του ανήλικου (βλ. ΑΠ 2127/1984 ΝοΒ 33, 1169, ΕφΑΘ 6827/1994 ΕλλΔνη 38, 687), οπότε με την απόδειξη της ενστάσεως αυτής, περιορίζεται η υποχρέωση του εναγόμενου γονέα για τη διατροφή του τέκνου του κατά το ποσό που αντιστοιχεί στην οικονομική δυνατότητα και στη βάσει αυτής υποχρέωση συνεισφοράς του άλλου γονέα μη δυναμένου όμως του δικαστηρίου σε τιερίπτωση μη υποβολής της σχετικής αυτής ενστάσεως, να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως την οικονομική δυνατότητα του άλλου γονέα και κανονίσει αναλόγως προς τις δυνάμεις εκατέρου των γονέων, το επιδικαστέο σε βάρος του εναγομένου ποσό διατροφής (βλ. ΑΠ 272/2004 ΝοΒ 2005, 275, ΑΠ 344/2001 ΝοΒ 2002, 342, ΑΠ 1239/1988 ΕΕΝ 1989, 595 ΕφΑΘ 1504/1995 ΕλλΔνη 1996, 1120).

    Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, κατά τη συζήτηση της αγωγής, και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημοσίας συνεδριάσεως, σε συνδυασμό και με τα έγγραφα, που νομότυπα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, άλλα από τα οποία λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, δικόγραφα και οι αποφάσεις από άλλες, προηγηθείσες μεταξύ των ίδιων διαδίκων, δίκες (βλ. ΑΠ. 1758/2008, Α.Π.227/2008, Α.Π. 1590/2003 Δημοσίευση Νόμος), για μερικά από τα οποία γίνεται ειδική αναφορά παρακάτω, χωρίς όμως να έχει παραληφθεί κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της παρούσας διαφοράς, σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας και τους κανόνες της λογικής που λαμβάνονται υπόψη αυτεπάγγελτα (άρθρο 336 παρ.4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν, κατά τη κρίση του Δικαστηρίου αυτού, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι, που είναι ενήλικοι, διατηρούσαν εκτός γάμου ερωτική σχέση από το έτος 2003 και από τη σαρκική τους συνάφεια απέκτησαν ένα ανήλικο τέκνο, την κόρη τους ................, η οποία γεννήθηκε την 03-03- 2009 και την οποία ο εναγόμενος αναγνώρισε εκούσια ως τέκνο του με την με αριθμό 1565/12-05-2009 πράξη αναγνώρισης εξώγαμου τέκνου και προσδιορισμού επωνύμου του συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης .................... Ωστόσο, λόγω προστριβών στις μεταξύ τους σχέσεις οι διάδικοι διέκοψαν οριστικά την εκτός γάμου συμβίωσή τους από τον μήνα Ιούλιο του έτους 2011. Μετά την άσκηση από μέρους της ενάγουσας της με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 25020/2012 αγωγής της, εκδόθηκε η με αριθμό 23226/11-11-2013 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, με την οποία ανατέθηκε στην ενάγουσα η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας της ανήλικης κόρης της και υποχρεώθηκε ο εναγόμενος να της προκαταβάλλει ως διατροφή για λογαριασμό της τελευταίας το ποσό των (180) € μηνιαίως για το χρονικό διάστημα από το χρονικό σημείο της συζήτησης της κατά τα ανωτέρω αγωγής έως την 30-09-
2013 και το ποσό των (200) € μηνιαίως από 01-10-2013 έως 31-12-2015.

      Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα δεν διαθέτει κανένα απολύτως εισόδημα, καθώς μετά τη γέννηση της κόρης της δεν έχει εργαστεί, ενώ λόγω της γενακότερης δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας είναι ιδιαίτερα δυσχερής η εύρεση, σταθερής εργασίας. Ενόψει της κατάστασης αυτής η ενάγουσα υπέβαλε την από 29-04- 2015 αίτηση με αντικείμενο τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα αντιμετώτησης της ανθρωπιστικής κρίσης του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η οποία έγινε δεκτή την 21-07-
2015, με συνέπεια να της χορηγηθεί κάρτα κοινωνικής αλληλεγγύης. Εξάλλου, η τελευταία δεν διαθέτει κανένα περιουσιακό στοιχείο, πλην της κυριότητας ενός διαμερίσματος εμβαδού (32,22 τ.μ.), το οποίο βρίσκεται στη ................... Θεσσαλονίκης επί της οδού ....................... αριθ. 230/4Β και το οποίο
χρησιμοποιεί ως κατοικία της ίδιας και της ανήλικης κόρης της. Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι για την απόκτηση του εν λόγω διαμερίσματος η ενάγουσα έλαβε στεγαστικό δάνειο ποσού (60.000) € από την ανώνυμη τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «ΤΡΑΠΕΖΑ ............... Α.Ε.», στην οποία οφείλει από την αιτία αυτή το συνολικό ποσό των (38.900,11€). Ενόψει μάλιστα της αδυναμίας της να ανταποκριθεί στις απορρέουσες από την παραπάνω δανειακή σύμβαση υποχρεώσεις της υπέβαλε αίτηση προς το Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης αίτηση για την υπαγωγή της στη διαδικασία του ν. 3869/2010 και πέτυχε να της χορηγηθεί η με αριθμό 3582/05-03-2015 προσωρινή διαταγή της Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης, με την οποία ανεστάλησαν οι ατομικές διώξεις σε βάρος της περιουσίας της, διατάχθηκε η διατήρηση της πραγματικής και νομικής κατάστασης της τελευταίας μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αίτησης της και ορίστηκαν μηδενικές καταβολές προς τη δανείστρια της ανώνυμη τραπεζική εταιρία.

      Εξάλλου αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος έχει εργαστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε καταστήματα εστίασης και έχει αποκτήσει σημαντική επαγγελματική εμπειρία στον τομέα αυτό. Εκμεταλλευόμενος την εν λόγω εμπειρία του μετοίκησε από τον Ιούνιο του έτους 2013 στην Ολλανδία, όπου παρέχει την εργασία του σε εστιατόριο έναντι αποδοχών, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν είναι μικρότερες του ποσού των (1.000) € τουλάχιστον μηνιαίως. Διαμένει στην Ολλανδία σε μισθωμένο δωμάτιο καταβάλλοντας μηνιαίο μίσθωμα ποσού (450) €. Επίσης αποδείχθηκε ότι από το χρονικό σημείο της μετοίκισής του στην Ολλανδία ο εναγόμενος διέκοψε την καταβολή οποιουδήποτε άξιου λόγου χρηματικού ποσού προς το σκοπό της κάλυψης των διατροφικών αναγκών της ανήλικης κόρης του, καταβάλλοντας μόνο μικροποσά της τάξεως των (70) € έως (150) € μηνιαίως. Η τελευταία διανύει κατά το χρονικό σημείο της συζήτησης της κρινόμενης αγωγής το όγδοο (8°) έτος της ηλικίας της, διαμένει μαζί με την ενάγουσα μητέρα της στην κατά τα ανωτέρω οικία της τελευταίας και κατά το τρέχον σχολικό έτος φοιτά στην Β` Δημοτικού. Αντιμετωπίζει τις συνήθεις ανάγκες των παιδιών της ηλικίας της, αλλά πέρα απ’ αυτές απαιτείται να λαμβάνει συχνά φαρμακευτική αγωγή και να υπόκειται σε ιατρική παρακολούθηση, καθώς πάσχει από αλλεργική ρινίτιδα.

     Ακόμη αποδείχθηκε ότι, η ανήλικη κόρη των διαδίκων στερείται οποιοσδήποτε περιουσίας, ενώ λόγω του νεαρού της ηλικίας της δεν είναι σε θέση να εργαστεί και κατ’ επέκταση να αποκομίσει οποιοδήποτε εισόδημα από την εργασία της. Με βάση τα δεδομένα αυτά και ενόψει των οικονομικών δυνάμεων των διάδικων γονέων της το Δικαστήριο κρίνει ότι για την κάλυψη των αναγκών στέγασης, ανατροφής, εκπαίδευσης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και ψυχαγωγίας της απαιτείται μηνιαίως το ποσό των τετρακοσίων ευρώ (400) €, η καταβολή του οποίου βαρύνει τους διαδίκους ανάλογα με τις οικονομικές δυνάμεις που απολαμβάνει ο καθένας από αυτούς. Εξάλλου, στο ποσό αυτό περιλαμβάνεται τόσο η αξία των αποτιμητών σε χρήμα προσωπικών υττηρεσιών της ενάγουσας προς την κόρη της όσο και οι παροχές στέγασης, θέρμανσης, ηλεκτροφωτισμού και ύδρευσης, τις οποίες της προσφέρει στο τιλαίσιο της κοινής διαμονής τους. Επομένως, το ποσό, με το οποίο πρέτιει να επιβαρυνθεί ο εναγόμενος ως συνεισφορά για την κάλυψη των διατροφικών
αναγκών της ανήλικης κόρης του ανέρχεται στο ποσό των διακοσίων πενήντα ευρώ (250) € μηνιαίως.

       Κατ’ ακολουθίαν πάντων τούτων πρέπει η ένδικη αγωγή να γίνει δεκτή και ως κατ’ ουσίαν βάσιμη κατά ένα μέρος, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό. Όσον αφορά εξάλλου τα δικαστικά έξοδα, δεδομένου ότι η ενάγουσα απηλλάγη αυτών με την υπ’ αριθ. 6370/2016 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου η οποία εκδόθηκε με βάση τις διατάξεις του ν. 3226/2004 περί παροχής νομικής βοήθειας σε πρόσωπα χαμηλού εισοδήματος, τα δικαστικά έξοδα από τα οποία αυτή ατιηλλάγη και η αποζημίωση (αμοιβή) του πληρεξουσίου δικηγόρου της, θα επιδικαστούν σε βάρος του εναγόμενου κατά το λόγο της ήττας του (άρθρο 178 του ΚΠολΔ), πλην όμως υπέρ του Δημοσίου το οποίο τα εισπράττει σύμφωνα με τις διατάξεις για την είσπραξη των δημοσίων εσόδων (άρθρο 12 του ν. 3226/2004).

                                                            ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

       ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΣ αντιμωλία των διαδίκων.

       ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.

       ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να προκαταβάλει την πρώτη ημέρα κάθε μήνα στην ενάγουσα μητέρα της προαναφερόμενης ανήλικης .................., και για λογαριασμό της, ποσόν διατροφής ύψους διακοσίων πενήντα ευρώ (250) € προκαταβολικά, για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από της κοινοποιήσεως της αγωγής, νομιμοτόκως από της καθυστερήσεως πληρωμής εκάστης μηνιαίας δόσεως μέχρι την εξόφληση.

       ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εναγόμενο και υπέρ του Δημοσίου, στην καταβολή ενός μέρους των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, το οποίο ορίζει σε διακόσια τριάντα ευρώ (230) €.

       ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στη Θεσσαλονίκη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο, στις 25 Απριλίου 2017, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.

                                     Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                         Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
6733/2016 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ ΑΣΦ (ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΤΕΚΝΩΝ

6733/2016 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ ΑΣΦ
(ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΤΕΚΝΩΝ

Ασφαλιστικά μέτρα. Αίτηση για την προσωρινή επιδίκαση διατροφής ανήλικου τέκνου. Απαράδεκτη η άσκηση προφορικά ανταίτησης από τον καθ’ ου για τη ρύθμιση από το δικαστήριο του δικαιώματός του για την επικοινωνία του με το ανήλικο τέκνο του, καθώς δεν προβλέπεται πλέον η άσκηση προφορικής ανταγωγής ακόμα και στις περιπτώσεις που η υποβολή προτάσεων δεν είναι υποχρεωτική, όπως στις μικροδιαφορές, ούτε και η άσκηση προφορικής ανταίτησης στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Καθορισμός του ποσού το οποίο οφείλει να καταβάλει ο καθ’ου ως μηνιαία διατροφή στο ποσό των 140,00 ευρώ. Δέχεται εν μέρει την κύρια αίτηση. Απορρίπτει την ανταίτηση.

ΑΠΟΦΑΣΗ:6733/2016

Αριθμός κατάθεσης αίτησης 6696/2016

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Ευθαλία Λύτρα, Πρωτοδίκη, που ορίστηκε κατόπιν κλήρωσης.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στις 10 Αυγούστου 2016, χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ - ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΑΝΤΑΙΤΗΣΗ: ..., κατοίκου Θεσσαλονίκης, για λογαριασμό των ανήλικων τέκνων της ... και ..., η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου της Άννας Ιωαννίδου (Α.Μ. 9882), που κατέθεσε έγγραφο σημείωμα.

ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ - ΑΝΤΑΙΤΟΥΝΤΟΣ: ...., κατοίκου Θεσσαλονίκης, ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του Καλυψώς Γούλα (Α.Μ. 3611), που κατέθεσε έγγραφο σημείωμα.

Η αιτούσα άσκησε την υπ’ αριθ. κατάθεσης .../11-7-2016 αίτησή της, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 10-8-2016, οπότε και συζητήθηκε.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιες δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα περιέχονται στα έγγραφα σημειώματα που κατέθεσαν.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η αιτούσα στην υπό κρίση κύρια αίτηση εξιστορεί ότι το έτος 2003 τέλεσε νόμιμο γάμο με τον καθ’ ου η αίτηση, από τον οποίο απέκτησαν δύο ανήλικα τέκνα, τη .... και τον ..., ότι ο γάμος τους αυτός λύθηκε ήδη με συναινετικό διαζύγιο, καθώς και ότι με το μνημονευόμενο ιδιωτικό συμφωνητικό, που επικυρώθηκε με την απόφαση του διαζυγίου, της ανατέθηκε η επιμέλεια των ανωτέρω παιδιών της. Ζητεί δε, επικαλούμενη επείγουσα περίπτωση, να υποχρεωθεί ο καθ’ ου να της προκαταβάλλει, ως προσωρινή συμμετοχή του στη μηνιαία διατροφή του κάθε παιδιού τους, το ποσό των 170 ευρώ το μήνα για το καθένα, νομιμότοκα από την καθυστέρηση καταβολής κάθε δόσης, διότι τα τέκνα αυτά, λόγω της απορίας τους και της ανικανότητάς τους προς εργασία, δεν μπορούν να αυτοδιατραφούν. Ζητεί, τέλος, να καταδικαστεί ο αντίδικός της στη δικαστική της δαπάνη.

Η αίτηση αυτή εισάγεται παραδεκτά ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, που είναι καθ’ ύλην και κατά τόπο αρμόδιο (άρθρα 22, 683 ΚΠολΔ), για να εκδικαστεί κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ. ΚΠολΔ). Είναι δε νόμιμη και στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1488, 1492, 1493, 1496, 1498, 1510, 1518 ΑΚ, 728 παρ.1 περ.α`, 729 και 176 ΚΠολΔ. Επομένως, πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν.

Ο καθ’ ου η (κύρια) αίτηση, με δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου του, που διατυπώθηκε προφορικά στο ακροατήριο, και με το έγγραφο σημείωμά του, που κατατέθηκε νομότυπα μετά τη συζήτηση της υπόθεσης, άσκησε ανταίτηση, με την οποία, επικαλούμενος επείγουσα περίπτωση, ζητεί να ρυθμιστεί προσωρινά το δικαίωμά του επικοινωνίας με τα ανωτέρω ανήλικα τέκνα του κατά τον προτεινόμενο απ’ αυτόν τρόπο, με την απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης για κάθε μη συμμόρφωση της καθ’ ης η ανταίτηση - αιτούσας με την απόφαση.

Η ως άνω ανταίτηση εισάγεται απαραδέκτως προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ. ΚΠολΔ), καθόσον αυτή ασκήθηκε προφορικά κατά τη συζήτηση της κύριας αίτησης, δηλαδή χωρίς να έχει τηρηθεί η απαιτούμενη από το νόμο έγγραφη προδικασία, η οποία ελέγχεται και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο ως αναγόμενη στη δημόσια τάξη (άρθρο 111 ΚΠολΔ), δοθέντος ότι, στο πλαίσιο των τροποποιήσεων που επέφερε από 1-1-2016 στον ΚΠολΔ ο ν. 4335/2015, σύμφωνα με τα τροποποιηθέντα ήδη άρθρα 238 και 268 ΚΠοΜ δεν προβλέπεται πλέον η άσκηση προφορικής ανταγωγής, ακόμη και στις
περιπτώσεις που η υποβολή προτάσεων δεν είναι υποχρεωτική, όπως στις μικροδιαφορές, ούτε και η άσκηση προφορικής ανταίτησης στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (βλ. και άρθρο 686 παρ.1, 5 και 6 ΚΠολΔ, όπως ισχύει από 1-1-2016). Συνεπώς, πρέπει αυτή να απορριφθεί και αυτεπαγγέλτως ως απαράδεκτη.

Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης (... και .. αντίστοιχα), οι οποίοι αμφότεροι εξετάστηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου κατά τη δημόσια συνεδρίαση αυτού, από όλα χωρίς εξαίρεση τα έγγραφα που προσκομίζουν με επίκληση οι διάδικοι και από τους ισχυρισμούς τους που ανέπτυξαν προφορικά οι πληρεξούσιες δικηγόροι τους στο ακροατήριο και την εν γένει συζήτηση υπόθεσης πιθανολογήθηκαν κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Από το θρησκευτικό γάμο που τέλεσαν οι διάδικοι τη 14η Ιουνίου 2003 στη Θεσσαλονίκη απέκτησαν δύο τέκνα, τη ... και τον ..., που βρίσκονται κατά τη συζήτηση της υπόθεσης σε ηλικία 13 και 11 ετών αντίστοιχα. Ο γάμος τους λύθηκε συναινετικά με την υπ’ αριθ. 37462/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία έγινε αμετάκλητη. Με την ίδια απόφαση επικυρώθηκε και η από 9-1-2008 έγγραφη συμφωνία των διαδίκων περί ανάθεσης της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων τους στην αιτούσα και περί ρύθμισης του δικαιώματος της επικοινωνίας του καθ’ ου με αυτά. Ήδη η μεν αιτούσα διαμένει σε μισθωμένο διαμέρισμα επί της οδού ...... .. στην .... Θεσσαλονίκης μαζί με τα δύο ανήλικα τέκνα των διαδίκων, ο δε καθ’ ου έχει συνάψει νέο γάμο και διαμένει μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του και τα ανήλικα παιδιά της σε κατοικία ιδιοκτησίας της τελευταίας στην ... ... Θέρμης Θεσσαλονίκης. Ως εκ τούτου, ο τελευταίος δεν επιβαρύνεται με έξοδα στέγασης, παρά μόνο με την ανάλογη συμμετοχή του στις λειτουργικές δαπάνες της εν λόγω κατοικίας. Πιθανολογήθηκε, εξάλλου, ότι από την 1-1-2016 ο καθ’ ου η αίτηση είναι άνεργος και λαμβάνει επίδομα ανεργίας, ύψους 395 ευρώ, ενώ μέχρι τις 31-12-2015 αυτός εργαζόταν ως ιδιωτικός υπάλληλος σε εταιρία παροχής προϊόντων και υπηρεσιών τηλεπικοινωνιών, με μηνιαίο μισθό ύψους 761,90 ευρώ. Είναι δε κύριος ενός Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου, μάρκας ......, 1.600 κυβικών, ενώ δεν πιθανολογείται ότι έχει ακίνητη περιουσία, ούτε άλλα εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή ή εργασία. Ο ίδιος πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας με υποτροπιάζουσα διαλείπουσα μορφή, εξαιτίας της οποίας έχει ήδη νοσηλευτεί κατά το παρελθόν και βρίσκεται σε καθημερινή φαρμακευτική αγωγή (βλ. πολλαπλές ιατρικές γνωματεύσεις που προσκομίζει). Ωστόσο, παρά την ανωτέρω κατάσταση της υγείας του, κρίνεται ότι ο καθ’ ου, λαμβανομένης υπόψη και της προηγούμενης εργασιακής εμπειρίας του, είναι ικανός να εργαστεί σε οποιαδήποτε - ήπιας μορφής- απασχόληση, όπως άλλωστε έπρεπε μέχρι και τις 31-12-2015, από την οποία (εργασία) δύναται να λαμβάνει ως μηνιαίο μισθό κατ’ ελάχιστον το ποσό των 450 ευρώ. Ο ίδιος δεν βαρύνεται με άλλες υποχρέωσεις, εκτός από την εκ του νόμου υποχρέωση διατροφής των δύο ανήλικων τέκνων του. Περαιτέρω, η αιτούσα εργάζεται ως υπάλληλος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης και δη στην ΕΡΤ3 και από την εργασία της αυτή λαμβάνει καθαρές μηνιαίες αποδοχές ύψους 885,69 ευρώ. Διαμένει δε μαζί με τα δύο ανήλικα παιδιά της στην προαναφερθείσα μισθωμένη κατοικία στη Θεσσαλονίκη, αντί μισθώματος ποσού 300 ευρώ το μήνα, και, συνεπώς, επιβαρύνεται αναλόγως με τις αντίστοιχες δαπάνες στέγασης και με τις έτερες λειτουργικές δαπάνες της κατοικίας αυτής. Είναι δε κυρία ενός ακινήτου - μεζονέτας, κείμενης στον Τρίλοφο Θεσσαλονίκης, την οποία πιθανολογήθηκε ότι εκμισθώνει, εισπράττοντας ως μηνιαίο μίσθωμα το ποσό των 190 ευρώ. Άλλα εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή ή εργασία, πλην των προαναφερόμενων, δεν πιθανολογήθηκε ότι έχει, ούτε άλλη περιουσία, κινητή ή ακίνητη. Εξάλλου, τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων δεν είναι σε θέση, λόγω της ηλικίας τους και των αναγκών της εκπαίδευσής τους, να εξασφαλίσουν μόνα τους τη διατροφή τους, ενώ δεν πιθανολογήθηκε ότι έχουν περιουσία που να τους αποφέρει έσοδα. Διαμένουν μαζί με τη μητέρα τους στην ως άνω μισθωμένη κατοικία και έτσι βαρύνονται με τα ανάλογα έξοδα στέγασης και συντήρησης αυτής, τα οποία καλύπτει για λογαριασμό τους η μητέρα τους. Οι λοιπές ανάγκες τους διατροφής, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, πέραν αυτής που καλύπτεται από τον ασφαλιστικό τους φορέα, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας τους είναι οι συνήθεις ανάγκες ανατροφής και εκπαίδευσης των παιδιών που βρίσκονται στην ίδια ηλικία και ζουν υπό παρόμοιες συνθήκες και ανέρχονται μηνιαίος στο ποσό των 420 ευρώ για το κάθε τέκνο, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι αποτιμώμενες σε χρήμα συναφείς με τη στέγαση, περιποίηση και φροντίδα τους υπηρεσίες, που τους προσφέρει η μητέρα τους. Συνεπώς, τα τέκνα αυτά έχουν δικαίωμα διατροφής σε χρήμα έναντι των ως άνω γονέων τους, οι οποίοι ενέχονται προς τούτο ανάλογα με τις πιο πάνω προσδιορισθείσες οικονομικές τους δυνάμεις (άρθρα 1485, 1489 παρ.2 ΑΚ). Κατ’ ακολουθίαν, ενόψει των ανωτέρω οικονομικών δυνάμεων των διαδίκων και των εν γένει περιστάσεων, η διατροφή που βαρύνει τον καθ’ ου η αίτηση καθορίζεται στο ποσό των 140 ευρώ μηνιαίος για το κάθε τέκνο, το οποίο κρίνεται ανάλογο με τις ανάγκες και τις συνθήκες ζωής των ανηλίκων, ενώ το υπόλοιπο ποσό (των 280 ευρώ) που απαιτείται μηνιαίως για τη διατροφή κάθε τέκνου βαρύνει την αιτούσα, η οποία εκπληρώνει κατά τα ανωτέρω τη σχετική υποχρέωσή της με τα εισοδήματά της από την εργασία της και με την προσφορά των προσωπικών της υπηρεσιών περιποίησης αυτών. Κατόπιν όλων αυτών, δεδομένου ότι πιθανολογήθηκε η συνδρομή επείγουσας περίπτωσης, λόγω της άμεσης ανάγκης διατροφής των ανήλικων παιδιών των διαδίκων, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη η ένδικη αίτηση και να υποχρεωθεί ο καθ’ ου να καταβάλλει την πρώτη ημέρα κάθε μήνα στην αιτούσα, ως ασκούσα την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων τους, το ποσό των 140 ευρώ μηνιαίως ως προσωρινή συνεισφορά στη διατροφή της κόρης του ... και το ίδιο ποσό (των 140 ευρώ) μηνιαίους ως προσωρινή συνεισφορά στη διατροφή του ανήλικου γιου του ...., ήτοι το συνολικό ποσό των 280 ευρώ μηνιαίος, αρχής γενομένης από την επίδοση της κρινόμενης αίτησης, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής κάθε μηνιαίας δόσης. Τέλος, πρέπει να καταδικαστεί ο καθ’ ου - ανταιτών, που ηττάται εν μέρει, σε ανάλογο μέρος των δικαστικών εξόδων της αιτούσας - καθ’ ης η ανταίτηση (άρθρα 106, 176 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ με την παρουσία των διαδίκων την κύρια αίτηση και την προφορικά ασκηθείσα ανταίτηση.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την ανταίτηση.

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την κύρια αίτηση.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον καθ’ ου η αίτηση να προκαταβάλλει την πρώτη ημέρα κάθε μήνα στην αιτούσα, ως ασκούσα την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων τους ...., το ποσό των εκατόν σαράντα (140) ευρώ μηνιαίως για το κάθε τέκνο, ήτοι το συνολικό ποσό των διακοσίων ογδόντα (280) ευρώ μηνιαίως, ως προσωρινή συμμετοχή στη διατροφή τους, αρχής γενομένης από την επίδοση της αίτησης, νομιμότοκα από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε δόσης.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον καθ’ ου η αίτηση - ανταιτούντα σε μέρος των δικαστικών εξόδων της αιτούσας - καθ’ ης η ανταίτηση, το οποίο ορίζει στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στη Θεσσαλονίκη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 9 Σεπτεμβρίου 2016, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, παρουσία και της Γραμματέως Παναγιώτας Κουζιάμπαση.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ και θεωρήθηκε 12-9-2016 Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

(για τη δημοσίευση)

Π.Β.
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ-ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ (ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ)-ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΗ ΣΕ ΙΣΤΟΤΟΠΟ ΝΟΜΟΣ 102/2013 ΜΠΡ ΧΑΛΙΔΙΚ

(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Επιτροπεία αλλοδαπού ανηλίκου. Διεθνής δικαιοδοσία ελληνικών δικαστηρίων. Εφαρμοστέο δίκαιο. Υπήκοος Γεωργίας. Εφαρμοστέο το δίκαιο της Γεωργίας και των διατάξεων του Αστικού Κώδικα της Γεωργίας που αντιστοιχούν στο θεσμό της επιτροπείας του ελληνικού δικαίου (θέση υπό κηδεμονία).

ΑΠΟΦΑΣΗΣ 102/2013 Αριθμός έκθεσης κατάθεσης αίτησης 1638/259/03-09-2012

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ / ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Μαρία Κορυφίδου, Πρωτοδίκη, που ορίσθηκε από την Πρόεδρο Πρωτοδικών και από τη Γραμματέα, Αικατερίνη Καραγιάννη.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια και στο ακροατήριο του στις 6 Φεβρουαρίου 2013 για να δικάσει την υπ` αριθμό έκθεσης κατάθεσης 1638/259/03-09-2012 αίτηση με αντικείμενο τη θέση ανήλικου προσώπου υπό επιτροπεία και το διορισμό επιτρόπου και εποπτικού συμβουλίου.

ΑΙΤΟΥΣΑ: ............ , κάτοικος Πολύχρονου Χαλκιδικής, που παραστάθηκε διά της πληρεξούσιας Δικηγόρου, Άννας Ιωαννίδου, η οποία κατέθεσε έγγραφες προτάσεις.

ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης, αρχική δικάσιμος της οποίας ορίστηκε η 24-10-2012 και, μετ` αναβολή, η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας, η πληρεξούσια Δικηγόρος της αιτούσας ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις του.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά το άρθρο 3 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ., στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων υπάγονται Έλληνες και αλλοδαποί, εφόσον υπάρχει αρμοδιότητα ελληνικού δικαστηρίου. Με τη διάταξη αυτήν καθιερώνεται ως ειδικός κανόνας η διεθνής δικαιοδοσία των ελληνικών πολιτικών δικαστηρίων και επί ιδιωτικών διεθνών διαφορών, εφόσον αυτές συνδέονται με την ελληνική πολιτεία με στοιχείο θεμελιωτικό αρμοδιότητας ελληνικού δικαστηρίου κατά -τις διατάξεις περί γενικών και ειδικών δωσιδικιών (ΑΠ 803/2000 ΕλΔνη 2002.1599, ΑΠ 108/1988 ΕλΔνη 1988.1392, ΕφΑΘ 6073/2002, ΕλΔνη 2003.211). Στις περιπτώσεις αυτές τα ελληνικά δικαστήρια εφαρμόζουν, επί του δικονομικού- μεν πεδίου, αποκλειστικώς το ελληνικό δικονομικό δίκαιο, επί δε του πεδίου του ουσιαστικού δικαίου το από τις διατάξεις του ελληνικού ιδιωτικού διεθνούς δικαίου υποδεικνυόμενο ως εφαρμοστέο δίκαιο. Εξάλλου, κατά το άρθρο 24 του Α.Κ., «1. η επιτροπεία, καθώς και κάθε άλλη επιμέλεια, διέπονται από το δίκαιο της ιθαγένειας του προσώπου το οποίο αφορούν. 2. Ελληνικό δικαστήριο μπορεί να διορίσει επίτροπο ή άλλο επιμελητή για αλλοδαπό που κατοικεί στην Ελλάδα...... Συνεπώς, τα ελληνικά πολιτικά δικαστήρια έχουν διεθνή δικαιοδοσία προς διορισμό επιτρόπου ή άλλου επιμελητή ανηλίκου αλλοδαπού, εφόσον αυτός έχει κατοικία στην Ελλάδα, εφαρμόζοντας ως προς το περιεχόμενα της επιτροπείας ή άλλης επιμέλειας το δίκαιο της ιθαγένειας του αλλοδαπού, υπό την προϋπόθεση ότι η εφαρμογή των διατάξεων του δικαίου αυτού δεν προσκρούει στα χρηστά ήθη ή γενικά στη δημόσια τάξη (άρθρα 24 και 33 του Α.Κ.). Περαιτέρω, η επιτροπεία ανηλίκων ανήκει στους θεσμούς που επιδιώκουν να προστατεύσουν τον ανήλικο, όταν αυτός δεν "προστατεύεται" από τους γονείς του. Δεν είναι στην κυριολεξία οικογενειακή σχέση, αλλά προσπαθεί να υποκαταστήσει την οικογένεια και γι` αυτό ανήκει στις λεγόμενες "οιονεί" οικογενειακές σχέσεις. Μεταξύ των περιπτώσεων στις οποίες ένας ανήλικος τίθεται υπό επιτροπεία, με βάση το ελληνικό ουσιαστικό δίκαιο, συγκαταλέγεται και αυτή της απουσίας της γονικής μέριμνας, η οποία μπορεί να υφίσταται είτε γιατί το παιδί είναι αγνώστων γονέων (ή έκθετο), είτε γιατί η γονική μέριμνα δε δύναται να ασκηθεί από κανέναν από τους γονείς είτε γιατί έπαυσε η γονική μέριμνα των γονέων. Το τελευταίο συμβαίνει όταν και οι δύο γονείς έχουν πεθάνει ή έχουν κηρυχθεί άφαντοι ή έχουν εκπέσει από τη γονική μέριμνα, καθώς και όταν πεθάνει, κηρυχθεί άφαντος ή εκπέσει ο μοναδικός φορέας της γονικής μέριμνας (επιζών γονέας ή μητέρα τέκνου γεννημένου χωρίς γάμου που δεν έχει αναγνωρισθεί). Η επιτροπεία είναι πάντοτε δοτή και πλέον, μετά τις τροποποιήσεις του Ν. 2447/1996, εφαρμόζεται η αρχή της "ενιαίας επιτροπείας", ενόψει της ρύθμισης του άρθρου 1603 του Α.Κ., που προβλέπεται ότι ο επίτροπος έχει «το καθήκον και το δικαίωμα να επιμελείται του προσώπου του ανηλίκου, να διοικεί την περιουσία του και να τον εκπροσωπεί σε κάθε δικαιοπραξία ή δίκη που αφορά το πρόσωπο ή την περιουσία του». Αντίστοιχες ρυθμίσεις προβλέπονται και από τον Αστικό Κώδικα της Γεωργίας, που εν προκειμένου τυγχάνει εφαρμογής δεδομένου ότι το πρόσωπο στο οποίο αφορά η αίτηση είναι υπήκοος Γεωργίας. Ειδικότερα, στο άρθρο 1275 παρ. 1 του Αστικού Κώδικα της Γεωργίας ορίζεται ότι «Για τα ανήλικα τέκνα που έμειναν χωρίς γονική μέριμνα, λόγω θανάτου των γονέων, αναγνώρισης των γονέων ως θανόντων, στέρησης γονικής μέριμνας των γονέων, αναστολής ή περιορισμού του δικαιώματος, αναγνώρισης ανικανότητας προς δικαιοπραξία, αναγνώρισης ως αγνοούμενου ή αναγνώρισης του τέκνου ως εγκαταλειμμένου, καθορίζεται η επιμέλεια και η κηδεμονία με σκοπό την ανατροφή, την υπεράσπιση των προσωπικών και περιουσιακών δικαιωμάτων και συμφερόντων τους» ενώ σύμφωνα με το μεν άρθρο 1276 «Η επιμέλεια ορίζεται για το τέκνο, το οποίο δεν συμπλήρωσε την ηλικία των επτά ετών είτε για το πρόσωπο, το οποίο αναγνωρίζεται από το δικαστήριο ανίκανο για δικαιοπραξία, λόγω ψυχικής ασθένειας ή νοητικής καθυστέρησης» με το δε άρθρο 1277 «1. Η κηδεμονία ορίζεται για το ανήλικο πρόσωπο ηλικίας από επτά μέχρι δεκαοκτώ ετών.... ...

Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 1279 του Α.Κ. της Γεωργίας «Η καθιέρωση της επιμέλειας και κηδεμονίας του παιδιού μπορεί να γίνει και σε εκείνη την περίπτωση, που: Α) Το δικαστήριο ενημερώνει τους φορείς της επιμέλειας και κηδεμονίας (που κατά το άρθρο 1278 του ως άνω αλλοδαπού δικαίου είναι το Υπουργείο Εργασίας, Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ή τις εξουσιοδοτημένες υπηρεσίες που υπάγονται στο σύστημα του) για τον περιορισμό και τη στέρηση των γονικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και για τους δύο γονείς του παιδιού, Β) Εγινε αναστολή των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του γονέα, Γ) Απεβίωσαν και οι δύο γονείς του παιδιού, Δ) Ο κηδεμόνας του παιδιού που διορίστηκε απεβίωσε είτε στερήθηκε των δικαιωμάτων του, Ε) Το δικαστήριο αναγνωρίζει το τέκνο εγκαταλειμμένο, Ζ) Ο γονέας αναγνωρίστηκε ως ανίκανος προς δικαιοπραξία είτε αγνοείται. Τέλος, κατά το άρθρο 1282 παρ. 2 του ως άνω αλλοδαπού δικαίου «Για την επιλογή του επιμελητή και του κηδεμόνα θα ληφθούν υπόψη τα ατομικά τους προσόντα, η ικανότητα εκτέλεσης των υποχρεώσεων που τους ανατέθηκαν, οι δημιουργηθείσες μεταξύ τους σχέσεις, οι οποίες υπάρχουν μεταξύ αυτών και του επιμελουμένου ή του κηδεμονευομένου, τα συμφέροντα του επιμελουμένου ή του κηδεμονευομένου, επίσης η αναφορά του γονέα ή του διαθέτη. Εξάλλου, με τα άρθρα 1283, 1284, 1288,1290, 1294, 1295, 1296 καθορίζονται οι λόγοι αποκλεισμού του διορισμού ενός προσώπου ως επιμελητή, η εποπτεία του έργου αυτού, οι εν γένει αρμοδιότητες του και εκείνες για τις οποίες απαιτείται η άδεια του αρμόδιου οργάνου, οι υποχρεώσεις και οι εξουσίες του. Από τη σύγκριση του ελληνικού δικαίου με εκείνοι της Γεωργίας, στο οποίο ο θεσμός της επιμέλειας για ανήλικους μεγαλύτερους των επτά ετών καλείται κηδεμονία, διαπιστώνονται ομοιότητες τόσο στη λειτουργία του (προϋποθέσεις, διορισμός, κωλύματα, υποχρεώσεις, δικαιώματα, εποπτεία) όσο και στο σκοπό θέσπισης του, που συνίσταται στην προστασία του ανηλίκου, ο οποίος στερείται της μέριμνας των γονέων του και χρήζει εξ αυτού του λόγου ειδικής προστασίας. Για τη θέση υπό επιτροπεία ανηλίκου, αρμόδιο είναι, κατά το ελληνικό δίκαιο το Μονομελές Πρωτοδικείο της συνήθους διαμονής του ανηλίκου, που δικάζει κατά την εκούσια δικαιοδοσία (άρθρα 121 του Εισ.Ν.Α.Κ., 739, 740 παρ. 1 και 796 παρ. 1 του Κ.ΠολΔ.). Εξάλλου, όργανα της επιτροπείας (κηδεμονίας κατά το δίκαιο της Γεωργίας για ανήλικους άνω των επτά ετών) η οποία σκοπείται, όπως εν προκειμένω, να λειτουργήσει επί του ελληνικού εδάφους, όπου δεν προβλέπεται ο από τις Κοινωνικές Υπηρεσίες του Κράτους διορισμός του επιτρόπου/κηδεμόνα, όπως συμβαίνει στη Γεωργία, είναι το δικαστήριο, ο επίτροπος και το εποπτικό συμβούλιο, κατ` αντίστοιχη και συμβατή με το αλλοδαπό δίκαιο εφαρμογή του άρθρο 1591 του Α.Κ.. Στην προκείμενη περίπτωση η αιτούσα εκθέτει με την κρινόμενη αίτηση της ότι τα τελευταία επτά χρόνια επιμελείται αποκλειστικοί του προσώπου της ανήλικης εγγονής της, η οποία διαβιεί μαζί της, ......... .... ...... ..... ... .. , που είναι υπήκοος Γεωργίας, καθόσον οι γονείς της τελευταίας δε μπορούν να ασκήσουν τη γονική της μέριμνα δεδομένου ότι ο πατέρας της ανήλικης και υιός της αιτούσας είναι εξαρτημένος από μακρόχρονη χρήση αλκοόλ και εδώ και τρία χρόνια εκτίει ποινή σε φυλακή της Γεωργίας η δε μητέρα της ανήλικης, έχει εγκαταλείψει από επταετίας την τελευταία, έχει μεταβεί στη Γεωργία και είναι άγνωστη πλέον η διεύθυνση της. Με βάση αυτά τα πραγματικά περιστατικά ζητά να οριστεί η ίδια επίτροπος της ανήλικης εγγονής της και να διορισθεί τριμελές εποπτικό συμβούλιο της επιτροπείας αποτελούμενο από τα αναφερόμενα στην αίτηση της πρόσωπα. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η αίτηση αρμοδίως εισάγεται, για να δικαστεί κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, ενώπιον του δικαστηρίου αυτού, που είναι καθ` ύλην και κατά τόπον αρμόδιο (739, 740 παρ. 1 και 796 του Κ.Πολ.Δ.) και έχει διεθνή δικαιοδοσία αφού η κατοικία του προσώπου που ζητείται να τεθεί υπό επιτροπεία βρίσκεται στο Πολύχρονο Χαλκιδικής, είναι δε και νόμιμη, στηριζόμενη στις αναφερόμενες στη μείζονα σκέψη της παρούσας διατάξεις του Αστικού Κώδικα της Γεωργίας. Συνεπώς, πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα δεδομένου ότι έχει τηρηθεί η προβλεπόμενη από το άρθρο 748 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. προδικασία, με επίδοση αντιγράφου της αίτησης στην Εισαγγελέα Πρωτοδικών Χαλκιδικής (βλ. την υπ` αριθμό Β`6429/08- 10-2012 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείο Χαλκιδικής, Παναγιώτη Λάμπρου) και στην Κοινωνική Υπηρεσία Νομού Χαλκιδικής (βλ. την υπ` αριθμό Β` 6430/08-10-2012 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείο Χαλκιδικής, Παναγιώτη Λάμπρου).

Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος απόδειξης, η οποία περιλαμβάνεται στα ταυταριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου και από όλα τα έγγραφα που η αιτούσα προσκομίζει, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο .................... , υιός της αιτούσας και η .. ...... ... ... .... ........ . , αμφότεροι υπήκοοι Γεωργίας απέκτησαν από το γάμο τους ένα θήλυ τέκνο την ..... .. .... , που γεννήθηκε στις 25-2-2003 στην Τιφλίδα της Γεωργίας και είναι υπήκοος Γεωργίας (βλ. ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο του υπ` αριθ. 540225 Πιστοποιητικού Γέννησης που εξέδωσε ο Ληξίαρχος του Δήμου Ισάνι, που προσκομίζεται σε ακριβή μετάφραση στην Ελληνική Γλώσσα). Η ανωτέρω ανήλικη από το δεύτερο έτος της ηλικίας της, οπότε την εγκατέλειψαν στη αιτούσα γιαγιά της η μεν μητέρα της, προκειμένου να κατευθυνθεί προς άγνωστο προορισμό της Γεωργίας ο δε εξαρτημένος από το αλκοόλ πατέρας της, προκειμένου να κατευθυνθεί επίσης στη Γεωργία όπου όμως εδώ και τρία χρόνια εκτίει ποινή και βρίσκεται έγκλειστος σε φυλακή της χώρας αυτής, διαμένει με την αιτούσα η οποία την φροντίζει, την επιβλέπει και επιμελείται της υγείας, της παιδείας, της διατροφής και της εν γένει ομαλής της ανάπτυξης. Οι γονείς της αιτούσας, αδιαφορούν από καιρό για κάθε ζήτημα σχετικό με την επιμέλεια του προσώπου του ανήλικου και ήδη δεκάχρονου τέκνου τους αφού εδώ και τουλάχιστον μία τριετία δεν έχουν οποιαδήποτε επικοινωνία είτε με αυτό είτε με την αιτούσα και για το ίδιο χρονικό διάστημα αγνοείται η ύπαρξη τους. Επομένως, συντρέχουν οι προϋποθέσεις που απαιτεί το εφαρμοζόμενο στην εξεταζόμενη περίπτωση αλλοδαπό δίκαιο για να τεθεί η παραπάνω ανήλικη υπό κηδεμονία, κατά το δίκαιο της Γεωργίας, που αντιστοιχεί στο θεσμό της επιτροπείας του ελληνικού δικαίου. Η αιτούσα, που είναι η εγγύτερη συγγενής της ανηλίκου στην Ελλάδα, είναι 60 ετών, διαμένει μαζί της από την εγκατάλειψη αυτής από τους γονείς της και αναπληρώνει επάξια το κενό που δημιούργησαν οι τελευταίοι στην άσκηση της γονικής της μέριμνας εκδηλώνοντας έμπρακτα τη στοργή, τη φροντίδα και το ενδιαφέρον της για την εγγονής της, η οποία, με την αποκλειστική μέριμνα της γιαγιάς της μεγαλώνει ομαλά σε ένα υγιές και ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον και διαμορφώνει έναν ώριμο και συνετό χαρακτήρα. Με βάση τα ανωτέρω κρίνεται ότι η αιτούσα έχει όλα τα εχέγγυα ότι θα ασκήσει με επάρκεια, σοβαρότητα και υπευθυνότητα τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις της επιτρόπου της ανήλικης και, συνεπώς πρέπει να οριστεί επίτροπος αυτής.

Περαιτέρω, πρέπει για την εποπτεία της επιτροπείας να διορισθεί τριμελές εποπτικό συμβούλιο, αποτελούμενο από 1. τη ....... ...... .......... , Πάρεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου και κάτοικο Θεσσαλονίκης (.......... .........), 2. τη ..... .... ........ , υπομηχανικό του Δημοσίου και κάτοικο Θεσσαλονίκης (.............) και 3. τη ................. , συνταξιούχο του Δημοσίου και κάτοικο Θεσσαλονίκης (.............. ), οι οποίες είναι μέλη του Πολιτιστικού Σωματείου Αμφικτυονίας Ελληνισμού, με ευρύτερα κοινωνικά και πολιτιστικά ενδιαφέροντα, οι οποίες αποδείχθηκε ότι ήδη επιδεικνύουν έμπρακτα το ενδιαφέρον τους για τα συμφέροντα της ανήλικης στην κάλυψη των κάθε είδους αναγκών της οποίας συμπαραστέκονται με όλες τους της δυνάμεις, γεγονός που δημιουργεί την εύλογη πεποίθηση ότι θα ασκήσουν με επάρκεια και υπευθυνότητα τα καθήκοντα τους. Σημειώνεται, εξάλλου, ότι το Δικαστήριο προχώρησε στην κρίση του αυτή χωρίς την έκθεση της αρμόδιας κοινωνικής υπηρεσίας του άρθρου 1608 του Α.Κ., καθόσον στο άρθρο 19 παρ. 4 του Ν. 2521/1997 ορίζεται ότι, αν η έκθεση αυτή δεν υποβληθεί εμπρόθεσμα, το Δικαστήριο δικάζει χωρίς έκθεση, η οποία, άλλωστε, δεν είναι δεσμευτική, αλλά απλά συνεκτιμάται, με συνέπεια η παράλειψη προσαγωγής της να μην δημιουργεί τυπικό απαράδεκτο για τη συζήτηση της υπόθεσης και την έκδοση σχετικής απόφασης (ΑΠ 1953/2006 ΝοΒ 2007.938). Κατ` ακολουθία των ανωτέρω, θα πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση, ως βάσιμη και στην ουσία της και να διαταχθούν όσα αναφέρονται ειδικότερα στο διατακτικό της απόφασης.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση.
ΘΕΤΕΙ υπό επιτροπεία την ανήλικη .............. και της .......... , οποία γεννήθηκε στις 25-2-2003 στην Τιφλίδα της Γεωργίας

ΔΙΟΡΙΖΕΙ επίτροπο της ως άνω ανήλικης την γιαγιά της ........... , κάτοικο Πολύχρονου Χαλκιδικής.
ΔΙΟΡΙΖΕΙ τριμελές εποπτικό συμβούλιο, αποτελούμενο από τις 1. ................. , Πάρεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου και κάτοικο Θεσσαλονίκης (.............................. ), 2. ................. , υπομηχανικό του Δημοσίου και κάτοικο Θεσσαλονίκης (...) και 3. ..... , συνταξιούχο του Δημοσίου και κάτοικο Θεσσαλονίκης (............).
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ τη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου αφενός να προβεί στην καταχώρηση του διατακτικού της παρούσας απόφασης στο ειδικό βιβλίο που τηρείται για το σκοπό αυτό στη Γραμματεία του Δικαστηρίου και αφετέρου να επιμεληθεί για την επίδοση της παρούσας απόφασης στην ως άνω διορισθείσα επίτροπο και στην αρμόδια Κοινωνική Υπηρεσία.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πολύγυρο, στο ακροατήριό του και σε έκτακτη δημοσία συνεδρίαση στις 5 Μαρτίου 2013.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ (ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ)-ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΗ ΣΕ ΙΣΤΟΤΟΠΟ ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ 10459/2013 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ

(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ , ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ τεύχος 8/2013)

Ασφαλιστικά μέτρα. Προσωρινή διαταγή. Έννοια και περιεχόμενο προσωρινής δικαστικής προστασίας. Προσωρινή ρύθμιση καταστάσεως με προσωρινή διαταγή. Παραχώρηση χρήσης καταστήματος έναντι ανταλλάγματος στο πλαίσιο σύμβασης εμπορικής συνεργασίας. Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για μείωση ανταλλάγματος ενώ εκκρεμεί υπόλοιπο προς καταβολή και προσωρινή διαταγή που απαγορεύει την αποβολή από το ακίνητο μέχρι την συζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων. Η απόφαση αυτή εισήχθη στη ΝΟΜΟΣ με επιμέλεια της συνδρομήτριάς μας κας Άννας Ιωαννίδου, δικηγόρου Θεσσαλονίκης.

Αριθμός απόφασης 10459/2013
Αριθμός κατάθεσης αίτησης 12602/2013

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Πηνελόπη Σεραφείμη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, που ορίσθηκε με κλήρωση, σύμφωνα με το νόμο.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Δεν ορίσθηκε.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ: Της 20ης-5-2013 ΑΙΤΟΥΣΑ: Ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία «.............» και το διακριτικό τίτλο «.........», που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη (οδός .......... και διατηρεί κατάστημα με την επωνυμία «............» εντός του Εμπορικού Κέντρου με την επωνυμία «..................» στο ... χλμ της οδού ........... και εκπροσωπείται νόμιμα από τον Μιχαήλ Κυδώνη, που παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου της Αννας Ιωαννίδου (AM 9882), η οποία κατέθεσε σημείωμα.
ΚΑΘΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ: ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «........», που εδρεύει στο Μαρούσι Αττικής (...............), έχει υποκατάστημα στο .. χλμ Εθνικής Οδού ............ (.. Θεσσαλονίκης) και εκπροσωπείται νόμιμα, που παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Μαρίας Τσιλιγγίρη (AM 6929), η οποία κατέθεσε σημείωμα.
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΑΙΤΗΣΗΣ: 14-5-2013
ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ: 12602/17-5-2013
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΚΗΣ: έκδοση προσωρινής διαταγής. Η συζήτηση έγινε δημόσια στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 682 επ. του ΚΠολΔ συνάγεται ότι τα ασφαλιστικά μέτρα αποτελούν παρεπόμενο της εκκρεμούς ή μέλλουσας να ανοίγει διαγνωστικής δίκης ως προς το επικαλούμενο ουσιαστικό δικαίωμα και αποβλέπουν στη διασφάλιση, διατήρηση ή προσωρινή ρύθμιση του τελευταίου, μέχρι να συντελεστεί δικαστικά η διάγνωση του και συνεπώς στη διασφάλιση της Κοινωνικής ειρήνης. Η ικανοποίηση επομένως του ουσιαστικού δικαιώματος, δηλαδή η δημιουργία ουσιαστικής κατάστασης που ανταποκρίνεται στην έννομη συνέπεια, που προκύπτει από το ουσιαστικό δικαίωμα βρίσκεται έξω από το σκοπό των ασφαλιστικών μέτρων, γι` αυτό και απαγορεύεται ρητά από το νόμο και ειδικότερα από τη διάταξη του άρθρου 692 παρ 4 του ΚΠολΔ, η οποία καθιερώνει τη γενική αρχή, σύμφωνα με την οποία τα ασφαλιστικά μέτρα δεν πρέπει να συνίστανται στην ικανοποίηση του δικαιώματος του οποίου ζητείται η εξασφάλιση ή διατήρηση, εφόσον με τα ασφαλιστικά μέτρα δεν επιτρέπεται η δημιουργία αμετάκλητων καταστάσεων στις σχέσεις των διαδίκων, σε τρόπο ώστε να ματαιώνεται ο τελικός σκοπός της οριστικής δικαστικής προστασίας. Ο πιο πάνω κανόνας έχει εφαρμογή και στο ασφαλιστικό μέτρο της προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης (άρθρα 731 και 732 του ΚΠολΔ), το οποίο κατά το σκοπό του δεν διαφέρει από τα υπόλοιπα ασφαλιστικά μέτρα, εφόσον και αυτό συνδέεται τελολογικά με κάποιο δικαίωμα, που πρέπει να προστατευθεί προσωρινά, για να μη δημιουργηθούν μέχρι την περάτωση της κύριας δίκης αμετάκλητες καταστάσεις, που θα μπορούσαν να ματαιώσουν το σκοπό της δίκης αυτής. Η διακριτική ευχέρεια του άρθρου 732 του ΚΠολΔ, σύμφωνα με το οποίο το Δικαστήριο δικαιούται, να διατάξει ως ασφαλιστικό μέτρο και κάθε μέτρο, που κατά τις περιστάσεις είναι κατά την κρίση του πρόσφορο για την εξασφάλιση ή διατήρηση δικαιώματος ή τη ρύθμιση κατάστασης, δεν αποτελεί εξαίρεση στον απαγορευτικό κανόνα του άρθρου 692 παρ. 4 του ίδιου Κώδικα, εφόσον ο τελευταίος αποτελεί οριοθέτηση της με το άρθρο 732 παρεχόμενης στο Δικαστήριο διακριτικής ευχέρειας. Εξαίρεση αποτελεί μόνον η διάταξη του άρθρου 728 ΚΠολΔ, κατά την οποία το Δικαστήριο ως ασφαλιστικό μέτρο μπορεί να επιδικάσει προσωρινά το σύνολο ή μέρος των απαιτήσεων, που αναφέρονται σ` αυτήν και πάντως με τους περιορισμούς, που προβλέπονται από τις διατάξεις της παρ. 2 και του άρθρου 729 του ΚΠολΔ. Οι παραπάνω διατάξεις απηχούν τις βασικές αρχές του δικαίου των ασφαλιστικών μέτρων, σύμφωνα με τις οποίες η προσωρινή δικαστική προστασία πρέπει α) να μη ταυτίζεται με το αντικείμενο της οριστικής δικαστικής προστασίας, αλλά να διαφέρει και να υπολείπεται από αυτό και β) να μη δημιουργεί αμετάκλητες καταστάσεις, που δεν μπορούν να ανατραπούν, όταν ανακληθεί η σχετική απόφαση ασφαλιστικών μέτρων ή διαγνωσθεί στην κύρια δίκη με ισχύ δεδικασμένου η ανυπαρξία του δικαιώματος που εξασφαλίστηκε, ώστε να μη ματαιώνεται ο πρακτικός σκοπός της κύριας δίκης (βλ. Π. Τζίφρα, Ασφαλιστικά Μέτρα, 1985, σελ. 58, Κ. Μπέη, Πολ.Δικ, υπ` άρθρα 692 σελ. 115- 116, 11912 121 επ, 129-1 30, 145-146, 682 σελ. 33 , ΜΠρΑΘ 4700/2006, Δημοσ. ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΜΠρΑΘ 5658/2005 (αδημ.), ΜΠρΡοδ 837/2004, Δημοσ. ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΜΠρΑΘ 5801/2001, Δ 33, 1149, ΜΠρΑΘ 10691/1998, ΝοΒ 47, 434, ΜΠρΠειρ 252411999, ΕλΔ 40, 1627). Ωστόσο, επί ρύθμισης διαρκών (συμβατικών ή νομίμων) ενοχών για παροχή ή παράλειψη είναι συνήθως δυνατή η προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης, χωρίς αυτό να συνιστά ολοκληρωτική ικανοποίηση του αντίστοιχου δικαιώματος, καθόσον πρόκειται για ρύθμιση προς το σκοπό θέσης σε λειτουργία διαρκούς έννομης κατάστασης και η ρύθμιση αυτή δεν απολήγει σε ικανοποίηση της ασφαλιζόμενης απαίτησης, αφού είναι προσωρινή (πρβλ. ΜΠρθεσ 19938/2006, Αρμ 2006, 1076, ΜΠρθεσ 12162/1993, Αρμ 1994, 182, ΜονΠρΑΘ 1347/1989, Δ 1989, 319, ΜονΠρΑΘ 15611/1989, Δ 1990, 874, ΜονΠρΑΘ 16255/1989, ΕλΔ 1990, 1546, Κ. Μπέη, ΠολΔικ, ν, σελ. 776, 834, βλ. περιπτωσιολογία σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, (Κράνης), ΕρμΚΠολΔ, 2000, άρθρα 731-732 αριθ. 5). Τα παραπάνω τυγχάνουν εφαρμογής και επί προσωρινής διαταγής κατ` ακολουθίαν αίτησης, η οποία μπορεί και αυτοτελώς ν` ασκηθεί, καθόσον από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 691 παρ. 2 και 700 παρ. 3 του ΚΠολΔ προκύπτει ότι η προσωρινή διαταγή που εκδίδεται από το Δικαστή στα πλαίσια της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων και καθορίζει τα ασφαλιστικά μέτρα, που είναι ληπτέα άμεσα, προς εξασφάλιση του δικαιώματος ή τη ρύθμιση της κατάστασης, μέχρι την έκδοση της απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων, ναι μεν δεν είναι δικαστική απόφαση, αφού ούτε διάγνωση διαλαμβάνει της έννομης σχέσης που ρυθμίζει, στερείται δε και των κατά το άρθρο 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 305 του ΚΠολΔ, στοιχείων της δικαστικής απόφασης, που ανάγονται από το νόμο σε προϋποθέσεις του κύρους αυτής και επίσης δεν δημοσιεύεται, πράγμα που αποτελεί κατά το άρθρο 313 παρ.1 του ίδιου Κώδικα, προϋπόθεση του υπαρκτού της δικαστικής απόφασης, ωστόσο, είναι τίτλος εκτελεστός, από τους αναφερόμενους στη διάταξη του άρθρου 904 παρ. 2 του ΚΠολΔ, του οποίου μπορεί να γίνει αναγκαστική εκτέλεση, κατά την παράγραφο 1 του ίδιου άρθρου του Κώδικα, με βάση σημείωση του Δικαστή που την εξέδωσε, κάτω από την αίτηση ή τα Πρακτικά (Π. Τζίφρα, Ασφαλιστικά Μέτρα, έκδ. 1985, σελ. 45, Κεραμέα /Κονδύλη/Νίκα, ΕρμΚΠολΔ, 2000, β` τόμ., άρθρο 691, σελ. 1348 επόμ., Β. Βαθρακοκοίλη, ΚΠολΔ, τόμ. Δ`, άρθρο 696 σελ. 124, πρβλ. ΑΠ 13312004, ΕλΔ 45, 739, ΟλΑΠ 41/2004, ΕλΔ 45,386, ΑΠ 866/2004 ΕλΔ 45 1621).

Στην προκειμένη περίπτωση η αιτούσα εκθέτει ότι από 2-3-2006 σύμβαση εμπορικής συνεργασίας, όπως αυτή τροποποιήθηκε με τα από 4-5-2006 και 2-4-2007 ιδιωτικά συμφωνητικά η καθ` ης μου παραχώρησε την χρήση του καταστήματος που βρίσκονται στο εμπορικό κέντρο «....................................» έναντι του αναφερομένου μηνιαίου ανταλλάγματος και σύμφωνα με τους όρους και συμφωνίες που περιέχονται στην σύμβαση και ότι η καθής τον Φεβρουάριο του 2013 επέβαλε αντίτιμο στους επισκέπτες του εμπορικού κέντρου για την στάθμευση των αυτοκινήτων τους, με αποτέλεσμα σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, να επέλθει σημαντική μείωση κατά μέσο όρο 28% των πωλήσεων της. Ότι η καθής αντί να προβεί σε μείωση του ανταλλάγματος, λόγω μεταβολής των συνθηκών, τον Απρίλιο του 2013 της ανακοίνωσε με την από 23-4-2013 εξώδικο δήλωση της ότι προέβη σε κατάπτωση της εγγυητικής επιστολής ύψους 34.813,50 €, που της είχε παραχωρήσει, το ποσό της οποίας συμψήφισε με τμήμα των ληξιπρόθεσμων οφειλών της και ότι εντός 30 ημερών από την επίδοση της εξωδίκου και χωρίς άλλες διατυπώσεις θα ισχύει η καταγγελία της σύμβασης, εάν δεν της καταβάλει το ποσό των 11.188,77 €, που της οφείλει για το αντάλλαγμα του μηνός Μαΐου 2013 και το υπόλοιπο για τον μήνα Απρίλιο του 2013 και δεν της παραδώσει νέα εγγυητική επιστολή ποσού 52.553,58 €. Οτι κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων με την οποίαν ζητά να αναγνωριστεί η ακυρότητα της καταγγελίας, η μείωση του βασικού ανταλλάγματος στο ποσό των 3000 € συν ΦΠΑ, να απαλλαγεί από την υποχρέωση παράδοσης εγγυητικής επιστολής, δικάσιμος της οποίας ορίσθηκε η 11-10- 2013, επικαλούμενη δε τη συνδρομή κατεπείγουσας περίπτωσης και επικειμένου κινδύνου ζητά με την ένδικη αυτοτελή αίτηση να της χορηγηθεί Προσωρινή Διαταγή, προκειμένου, μέχρι τη συζήτηση της κύριας αίτησης, να απαγορευθεί στην καθής να την αποβάλει από τη χρήση του ακινήτου, να κηρυχθεί άκυρη η επικείμενη καταγγελία, να διαταχθεί η παράλειψη άσκησης μελλοντικής καταγγελίας καθώς και η μείωση του βασικού μηνιαίου ανταλλάγματος στο ποσό των 3000 € συν ΦΠΑ. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η αίτηση, αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, κατά την προκείμενη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 και επ. του Κ.Πολ.Δ.), είναι παραδεκτή και νόμιμη, στηριζόμενη στις προεκτεθείσες στη μείζονα σκέψη διατάξεις, μόνο ως προς το πρώτο αίτημα της, της απαγόρευσης της καθής να την αποβάλει από τη χρήση του ακινήτου, καθώς τα άλλα αιτήματα της προσκρούουν στον απαγορευτικό κανόνα του άρθρου 692 παρ. 4 του ΚΠολΔ, αφού οδηγούν στην ικανοποίηση του δικαιώματος, του οποίου ζητείται η εξασφάλιση ή διατήρηση ενώ για το πρώτο αίτημα ο ανωτέρω κανόνας, υποχωρεί, καθόσον αφορά περίπτωση, που η ασφαλιστέα αξίωση αναφέρεται στην ανοχή του καθού η αίτηση των περιορισμών της κυριότητας του, όταν οι περιορισμοί αυτοί έχουν ικανή χρονική διάρκεια, οπότε πρόκειται για ρύθμιση προς το σκοπό προσωρινής θέσης σε λειτουργία μιας διαρκούς έννομης σχέσης, χωρίς τον κίνδυνο δημιουργίας αμετακλήτων καταστάσεων στο μέλλον που μπορούν να ματαιώσουν το σκοπό της κύριας δίκης. Περαιτέρω, η ένδικη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή εν μέρει ως και κατ` ουσίαν βάσιμη, καθόσον από τα έγγραφα, τα οποία νομοτύπως προσκομίζονται από τους διαδίκους και την επισκόπηση των φωτογραφιών πιθανολογήθηκαν τα παρακάτω: Με την από 2-3-2006 σύμβαση εμπορικής συνεργασίας, όπως αυτή τροποποιήθηκε με τα από 4-5-2006 και 2-4-2007 ιδιωτικά συμφωνητικά η καθ` ης παραχώρησε στην αιτούσα την χρήση του καταστήματος (για πώληση εξοπλισμού, ενδυμάτων, υποδημάτων σχετιζομένων με εναλλακτικά υπαίθρια σπορ και υπαίθριες δραστηριότητες) με αριθμό 0028, συνολικής επιφάνειας περίπου 88,70 τετραγωνικά μέτρα και του αποθηκευτικού χώρου με αριθμό ΞΒ.0028, επιφάνειας περίπου 42,25 τ. μ που βρίσκονται στο εμπορικό κέντρο «...................... ........» με τους όρους και συμφωνίες που περιέχονται στην σύμβαση και στα συνημμένα σε αυτήν παραρτήματα, έναντι μηνιαίου βασικού ανταλλάγματος, ποσού 3.991,50 €. Συμφωνήθηκε ακόμη ότι η αιτούσα θα κατέβαλε και το ΦΠΑ εκ 23% καθώς και ποσό ίσο με 0,29% του ποσού των εξόδων και δαπανών διαφήμισης του εμπορικού κέντρου καθώς και ποσό ίσο με 0,23% του ποσού των εξόδων και δαπανών λειτουργίας και χρήσης του εμπορικού κέντρου, με συνέπεια το ύψος του ανταλλάγματος να φθάνει στο ποσό των 8.500 € τον μήνα. Στη συνέχεια, όπως δεν αμφισβητείται η καθής, επέβαλε, τον Φεβρουάριο του 2013, αντίτιμο στους επισκέπτες του εμπορικού κέντρου για την στάθμευση των αυτοκινήτων τους, ύψους 1,5 €, με αποτέλεσμα σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, να επέλθει σημαντική μείωση κατά μέσο όρο 28% των πωλήσεων της, καθώς μειώθηκαν κατά πολύ οι επισκέπτες στο κέντρο. Συνέπεια των παραπάνω ήταν να δυσκολεύεται η αιτούσα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, καθυστερώντας την καταβολή του ανταλλάγματος από τον Φεβρουάριο του 2013. Περαιτέρω πιθανολογήθηκε ότι η καθής στις με την από 23-4-2013 εξώδικο δήλωση της, δήλωσε στην αιτούσα ότι προέβη σε κατάπτωση της εγγυητικής επιστολής , ύψους 34.813,50 €, που η αιτούσα της είχε παραδώσει, κατά την υπογραφή της σύμβασης, και το ποσό αυτής το συμψήφισε με τμήμα των ληξιπρόθεσμων οφειλών της, απομένοντας υπόλοιπο το ποσό των 11.188,77€, συμπεριλαμβανομένου και του ανταλλάγματος του Μαΐου 2013, για το οποίο αντί να προβεί σε μείωση αυτού, σύμφωνα με τα άρθρα 288, 388 ΑΚ, αφού επήλθε προφανής μεταβολή των συνθηκών, όπως της ζήτησε, αυτή καταχρηστικά και αντισυμβατικά προέβη σε αύξηση, αφού το ύψος του ανταλλάγματος του μηνός αυτού ανήλθε, σύμφωνα με το προσκομισθέν τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών της καθής στο ποσό των 8.758,93 €. Στην ίδια εξώδικο αναφέρει ότι προτίθεται να καταγγείλει την σύμβαση σύμφωνα με το άρθρο 24 (παράβαση συμβατικών υποχρεώσεων) εντός 30 ημερών από την επίδοση της εξωδίκου, χωρίς άλλες διατυπώσεις , εάν δεν προβεί στην εξόφληση του ποσού των 11.188,77€ και δεν της παραδώσει νέα αυξημένη εγγυητική επιστολή ποσού 52.553,58€. Στη συνέχεια η αιτούσα στις 29-4-2013 κατέθεσε ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, την με αριθμό κατάθεσης 11276/2013 αίτηση, της οποίας η συζήτηση προσδιορίστηκε στις 11-10-2013 και με την οποίαν ζητούσε να απαγορευθεί στην καθής να την αποβάλει από τη χρήση του ακινήτου, να κηρυχθεί άκυρη η επικείμενη καταγγελία, που θα ενεργοποιηθεί στις 24-5-2013, να διαταχθεί η παράλειψη άσκησης μελλοντικής καταγγελίας καθώς και η μείωση του βασικού μηνιαίου ανταλλάγματος στο ποσό των 3000 € συν ΦΠΑ και να συμψηφιστεί η καταβολή του ποσού των 23.949 €, που κατέβαλε για «αέρα» κατά την είσοδο του στο κατάστημα. Συνεπώς, με την παραπάνω εξώδικο δήλωση της η καθής , προέβη σε καταγγελία της σύμβασης, που απλώς θα αρχίσει να ισχύει εντός μηνός από την επίδοση της εξωδίκου, δηλαδή θα ισχύει από 24-5-2013, χωρίς άλλη διατύπωση, όπως ρητά αναφέρεται στην εξώδικο, με συνέπεια να συντρέχει επείγουσα περίπτωση να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα για την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης, καθώς παρά πόδας του δικογράφου της ανωτέρω αίτησης δεν χορηγήθηκε, αφού δεν υποβλήθηκε συναφές αίτημα, προσωρινή διαταγή.
Με βάση τα παραπάνω για την αποτροπή ανεπανόρθωτης οικονομικής βλάβης, που θα επέλθει μετά βεβαιότητας στην αιτούσα, εάν ενεργοποιηθεί η καταγγελία της σύμβασης και αποβληθεί η τελευταία από το κατάστημα, που λειτουργεί από το 2006 και λαμβανομένου υπόψη ότι επήλθε μεταβολή των συνθηκών στην επίδικη σύμβαση συνεργασίας, πρέπει η κρινόμενη αίτηση να γίνει εν μέρει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να απαγορευθεί στην καθής να προβεί στην αποβολή της αιτούσας από το κατάστημα, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται κατά ένα μέρος την αίτηση και χορηγεί προσωρινή διαταγή με την οποία :

Απαγορεύει στην καθής η αίτηση να αποβάλει την αιτούσα από το αναφερόμενο στο σκεπτικό και στην από 2-3-2006 σύμβαση εμπορικής συνεργασίας κατάστημα, μέχρι τη συζήτηση της με αριθμ. κατ. 11276/2013 αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, που προσδιορίστηκε να συζητηθεί στις 11-10-2013 και με τον όρο να συζητηθεί στη δικάσιμο αυτή.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, στη θεσσαλονίκη, στις 20 Μαΐου 2013, με την παρουσία και της Γραμματέως, Παναγιώτας Κουτζιάμπαση.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΗ ΣΕ ΙΣΤΟΤΟΠΟ ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΚΝΟΥ

Περιοδικό Αρμενόπουλος τεύχος 1/2012 , σελ.69-70
Δικαστική απόφαση : ΜονΠρΓιαν 328/2011
Δικηγόροι : Ιωαννης Φωκάς - Αννα Ιωαννίδου
Νομολογία : (1536 ΑΚ, 695 ΚΠολΔ)
Δικαστές : Αλεξάνδρα Λιόλιου

ΜονΠρΓιαν 328/2011
Νομολογία, Αστικό Δίκαιο, Πολιτικό δικαστήριο, Οικογενειακό δίκαιο

Επικοινωνία : από την απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων που ρυθμίζει το ζήτημα της επικοινωνίας του γονέα με το ανήλικο τέκνο απορρέει προσωρινό δεδικασμένο, το οποίο δεν επιτρέπει τη διεξαγωγή νέας δίκης για την ίδια διαφορά μεταξύ των ίδιων διαδίκων• νέα ρύθμιση του δικαιώματος επικοινωνίας είναι δυνατή μόνο με την άσκηση τακτικής αγωγής ή αίτησης μεταρρύθμισης της απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων, εφόσον έχει επέλθει μεταβολή των πραγμάτων που δικαιολογεί τη μεταρρύθμιση.
Το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει την επικοινωνία του με τους απώτερους ανιόντες του, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος που επιτρέπει στο γονέα, που έχει την επιμέλεια του τέκνου, να την παρεμποδίσει.
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων Θ.Κ., Χ.Μ. και τα έγγραφα που προσκομίστηκαν πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά. Ο πρώτος των αιτούντων και η καθής η αίτηση τέλεσαν νόμιμο γάμο την 17.8.2000, κατά τη διάρκεια του οποίου απέκτησαν ένα τέκνο τον Χ. που γεννήθηκε στις 26.1.2006. Το έτος 2009 διασπάστηκε η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων και με συμφωνία τους η επιμέλεια του ανηλίκου ασκείται έκτοτε από την καθής η αίτηση, μητέρα του. Η τελευταία εξακολουθεί να διαμένει με το ανήλικο τέκνο της στα Γιαννιτσά, που αποτελούν τον τόπο κατοικίας του ανηλίκου από τη γέννησή του έως και σήμερα, ενώ ο πρώτος αιτών μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Λόγω του νεαρού της ηλικίας του ανωτέρω τέκνου και των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν από τη διακοπή της οικογενειακής συνοχής, το ανήλικο έχει απόλυτη ανάγκη των μητρικών περιποιήσεων και της μητρικής στοργής, αγάπης και θαλπωρής, που παρέχονται από τη μητέρα του, η οποία πιθανολογείται ότι ανταποκρίνεται με επάρκεια στα μητρικά της καθήκοντα. Ενόψει αυτού αλλά και προκειμένου να μη διαταραχτεί η σταθερότητα της ζωής του ανηλίκου, το οποίο ήδη για χρονικό διάστημα ενός και ημίσεως έτους μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης των γονέων του διαμένει με τη μητέρα του στα Γιαννιτσά, δεν κρίνεται σκόπιμο, τουλάχιστον επί του παρόντος, με αποκλειστικό γνώμονα πάντα το αληθινό συμφέρον του τέκνου, όπως το καθορίζουν οι βιοτικές και ψυχικές του ανάγκες, να ανατεθεί η επιμέλεια (πολλώ δε μάλλον η γονική μέριμνα) αυτού στον πρώτο αιτούντα, πατέρα του. Πρέπει, επομένως, να απορριφθεί η αίτηση κατά το μέρος τούτο. Περαιτέρω, όσον αφορά το επικουρικό αίτημα της κρινόμενης αίτησης, περί ρυθμίσεως του δικαιώματος επικοινωνίας των αιτούντων με το ανήλικο, πιθανολογήθηκαν τα εξής: Ο πρώτος αιτών με αίτησή του ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου ζήτησε να ρυθμιστεί προσωρινά η επικοινωνία του με τον ανήλικο γιο του. Κατά τη συζήτηση της αιτήσεως η καθής η αίτηση αποδέχθηκε την αίτηση και εκδόθηκε το 2010 απόφαση του παρόντος δικαστηρίου, με την οποία ρυθμίστηκε το δικαίωμα επικοινωνίας του πρώτου αιτούντος με τον αναφερόμενο στην απόφαση εκείνη τρόπο. Ακολούθως, η καθής η κρινόμενη αίτηση άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης αίτηση, με την οποία ζητούσε τη μεταρρύθμιση της προαναφερόμενης απόφασης του παρόντος δικαστηρίου, λόγω μεταβολής των πραγμάτων. Επί της τελευταίας αυτής αιτήσεως εκδόθηκε το 2011 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία μεταρρυθμίστηκε η απόφαση του παρόντος δικαστηρίου και ρυθμίστηκε προσωρινά η επικοινωνία του πρώτου αιτούντος με το ανήλικο τέκνο του κάθε Σάββατο από ώρα 10:00 έως ώρα 20:00. Από την τελευταία αυτή απόφαση απορρέει προσωρινό δεδικασμένο που αποκλείει τη διενέργεια νέας δίκης για την ίδια διαφορά ανάμεσα στους ίδιους διαδίκους. Νέα ρύθμιση του ρυθμισθέντος ήδη με την ανωτέρω απόφαση δικαιώματος επικοινωνίας του πρώτου αιτούντος με το ανήλικο τέκνο του είναι δυνατή μόνο με τακτική αγωγή ή με αίτηση μεταρρύθμισης της απόφασης αυτής λόγω μεταβολής των πραγμάτων που δικαιολογεί τη μεταρρύθμιση (βλ. Κεραμέως/Κονδύλη/Νίκα ΕρμΚΠολΔ άρθρ. 695, αρ. 1, 6, ΜονΠρΚερκ 254/2004 Νόμος). Στην προκείμενη όμως περίπτωση, ο πρώτος αιτών δεν επικαλείται μεταβολή των πραγμάτων στα οποία βασίστηκε η προαναφερόμενη απόφαση του έτους 2011 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Συνεπώς, πρέπει κατά το μέρος τούτο να απορριφθεί η αίτηση λόγω της ύπαρξης προσωρινού δεδικασμένου ως προς το θέμα αυτό. Περαιτέρω, όσον αφορά το δικαίωμα επικοινωνίας των απώτερων ανιόντων του ανηλίκου, δεύτερου και τρίτης των αιτούντων, εφόσον δεν πιθανολογείται ότι υπάρχει σοβαρός λόγος που επιτρέπει την παρεμπόδιση αυτού από την έχουσα την επιμέλεια αυτού μητέρα του, πρέπει επίσης να ρυθμιστεί, δεδομένου του ότι το συμφέρον του ανηλίκου επιτάσσει την επικοινωνία του με τους απώτερους ανιόντες του. Κατά την κρίση δε του δικαστηρίου, είναι προς το συμφέρον του ανηλίκου η επικοινωνία αυτή να πραγματοποιείται κάθε πρώτο και τρίτο Σάββατο του μήνα από ώρα 10.00 έως ώρα 20.00, παράλληλα με την επικοινωνία του ανηλίκου με τον πατέρα του, πρώτο αιτούντα. Το τέκνο θα παραλαμβάνει για το σκοπό αυτό ο πρώτος αιτών από την οικία της καθής και θα το επαναφέρει ο ίδιος στην ίδια οικία.

Σχολιασμός
[Από τις αποφάσεις που δέχονται ασφαλιστικά μέτρα απορρέει προσωρινό δεδικασμένο, ως προς τη νομιμότητα των μέτρων που διατάχθηκαν και το δικαίωμα του αιτούντος για παροχή δικαστικής προστασίας που αποτέλεσε το αντικείμενο της δίκης (Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας (-Κράνης), ΚΠολΔ Ι (2000) 695 αριθ. 2, ΜονΠρΑθ 4434/2008 ΕφΑΔ 2010/213, ΜονΠρΡοδ 4291/2007 Α' Δημοσίευση Νόμος). Το δεδικασμένο αυτό χαρακτηρίζεται προσωρινό, επειδή είναι χρονικά περιορισμένο με ορίζοντα είτε την αποδυνάμωση της απόφασης, είτε την ανάκληση ή τη μεταρρύθμισή της. Οι δύο αποφάσεις που δημοσιεύονται παραπάνω ασχολήθηκαν με το ζήτημα της μεταρρύθμισης αποφάσεων ασφαλιστικών μέτρων που σχετίζονταν με την άσκηση της γονικής μέριμνας και το δικαίωμα της επικοινωνίας. Διατάξεις σχετικές με τη μεταρρύθμιση τέτοιων αποφάσεων περιλαμβάνονται, τόσο στην ΑΚ 1536, όσο και την ΚΠολΔ 696§3. Το πεδίο εφαρμογής της ΑΚ 1536 είναι ευρύτερο απ' αυτό της ΚΠολΔ 696 § 3, καθώς αφορά, όχι μόνο αποφάσεις που διατάζουν ασφαλιστικά μέτρα, αλλά κάθε δικαστική απόφαση που σχετίζεται με τη γονική μέριμνα, κατά παρέκκλιση της ΚΠολΔ 321 (ΜονΠρΑθ 981/2009 ΕλλΔνη 2010/266, ΜονΠρΣαμ 112/2005 ΑρχΝ 2006/111). Τέτοιου είδους αποφάσεις, που περιλαμβάνουν ρύθμιση για το μέλλον και υπόκεινται σε ανάκληση ή μεταρρύθμιση σε περίπτωση μεταβολής των συνθηκών, είναι εκείνες που προβλέπονται, μεταξύ άλλων, στις ΑΚ 1513, 1514 & 1520. Κατ' εξαίρεση, δεν υπόκειται σε ανάκληση ή μεταρρύθμιση η δικαστική απόφαση που αφαιρεί το λειτούργημα της γονικής μέριμνας ως προς τα υπόλοιπα τέκνα σύμφωνα με την ΑΚ 1537 εδ. β' (Κουνουγέρη – Μανωλεδάκη, Οικογενειακό Δίκαιο ΙΙ, 2008, σελ. 358 υποσημ. 37). Ταυτόχρονα, όμως, η ρύθμιση της ΑΚ 1536 είναι στενότερη απ' αυτήν της ΚΠολΔ 696§3, με την έννοια ότι δεν αρκεί η μεταβολή των συνθηκών για να οδηγηθεί το δικαστήριο στην ανάκληση ή τη μεταρρύθμιση των ασφαλιστικών μέτρων, αλλά πρέπει η ανάκληση ή η μεταρρύθμιση να επιβάλλεται από το συμφέρον του τέκνου. Έτσι, σε μία υποθετική περίπτωση, μπορεί η μεταβολή των συνθηκών να οδηγεί in abstracto στην ανάθεση της επιμέλειας στον άλλο γονέα, αλλά το συμφέρον του τέκνου να επιβάλλει την παραμονή του στο οικογενειακό, κοινωνικό ή σχολικό περιβάλλον στο οποίο έχει ήδη ενταχθεί (πρβλ. ΜονΠρΒερ 1728/2006 Αρμ 2007/1931). Η επικυριαρχία του συμφέροντος του τέκνου (βλ. και ΑΚ 1511 § 2 εδ. α´) σε βάρος της μεταβολής των συνθηκών οδήγησε στη διατύπωση της άποψης ότι η ΑΚ 1536 περιλαμβάνει δύο ξεχωριστές περιπτώσεις μεταρρύθμισης : σύμφωνα με την πρώτη περίπτωση, η απόφαση μεταρρυθμίζεται, αν υπάρχει μεταβολή των συνθηκών ή εμφάνιση νέων πραγματικών περιστατικών και η προσαρμογή αυτή επιβάλλεται από το συμφέρον του τέκνου, ενώ, στη δεύτερη περίπτωση, η απόφαση μεταρρυθμίζεται, αν αυτό επιβάλλεται από το συμφέρον του τέκνου, ανεξάρτητα από μεταβολή των συνθηκών ή την εμφάνιση νέων πραγματικών περιστατικών (βλ. Πουλιάδη, στον ΑΚ Γεωργιάδη/Σταθόπουλου2, άρθρ. 1536 αρ. 3). Η απόφαση του ΜονΠρΓιαννιτσών απέρριψε το αίτημα για μεταρρύθμιση της προηγούμενης δικαστικής απόφασης ως προς την επικοινωνία του τέκνου με τον πατέρα του, με την αιτιολογία ότι ο αιτών δεν επικαλέστηκε μεταβολή των συνθηκών. Αν γινόταν δεκτή η άποψη για την ύπαρξη δύο διακριτών περιπτώσεων μεταρρύθμισης (εκ των οποίων η δεύτερη συναρτάται αποκλειστικά με το συμφέρον του τέκνου και δεν προϋποθέτει μεταβολή των πραγμάτων), η μη επίκληση τέτοιας μεταβολής δεν θα αρκούσε για την απόρριψη του σχετικού αιτήματος. ]
Α.Ν.Α.Λ
7108/2015 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ

7108/2015 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ ΤΡΙΤΑΝΑΚΟΠΗ ΣΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ(ΑΣΦ)
(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)
Ασφαλιστικά μέτρα. Αίτηση για την προσωρινή επιδίκαση διατροφής ανήλικου τέκνου. Απαράδεκτη η άσκηση προφορικά ανταίτησης από τον καθ’ ου για τη ρύθμιση από το δικαστήριο του δικαιώματός του για την επικοινωνία του με το ανήλικο τέκνο του, καθώς δεν προβλέπεται πλέον η άσκηση προφορικής ανταγωγής ακόμα και στις περιπτώσεις που η υποβολή προτάσεων δεν είναι υποχρεωτική, όπως στις μικροδιαφορές, ούτε και η άσκηση προφορικής ανταίτησης στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Καθορισμός του ποσού το οποίο οφείλει να καταβάλει ο καθ’ου ως μηνιαία διατροφή στο ποσό των 140,00 ευρώ. Δέχεται εν μέρει την κύρια αίτηση. Απορρίπτει την ανταίτηση.

                                                                ΑΠΟΦΑΣΗ:6733/2016

                                                  Αριθμός κατάθεσης αίτησης 6696/2016

                                            ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

                                                    ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Ευθαλία Λύτρα, Πρωτοδίκη, που ορίστηκε κατόπιν κλήρωσης.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στις 10 Αυγούστου 2016, χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ - ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΑΝΤΑΙΤΗΣΗ: ..., κατοίκου Θεσσαλονίκης, για λογαριασμό των ανήλικων τέκνων της ... και ..., η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου της Άννας Ιωαννίδου (Α.Μ. 9882), που κατέθεσε έγγραφο σημείωμα.

ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ - ΑΝΤΑΙΤΟΥΝΤΟΣ: ...., κατοίκου Θεσσαλονίκης, ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του Καλυψώς Γούλα (Α.Μ. 3611), που κατέθεσε έγγραφο σημείωμα.

Η αιτούσα άσκησε την υπ’ αριθ. κατάθεσης .../11-7-2016 αίτησή της, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 10-8-2016, οπότε και συζητήθηκε.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιες δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα περιέχονται στα έγγραφα σημειώματα που κατέθεσαν.

                                                     ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

                                                    ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η αιτούσα στην υπό κρίση κύρια αίτηση εξιστορεί ότι το έτος 2003 τέλεσε νόμιμο γάμο με τον καθ’ ου η αίτηση, από τον οποίο απέκτησαν δύο ανήλικα τέκνα, τη .... και τον ..., ότι ο γάμος τους αυτός λύθηκε ήδη με συναινετικό διαζύγιο, καθώς και ότι με το μνημονευόμενο ιδιωτικό συμφωνητικό, που επικυρώθηκε με την απόφαση του διαζυγίου, της ανατέθηκε η επιμέλεια των ανωτέρω παιδιών της. Ζητεί δε, επικαλούμενη επείγουσα περίπτωση, να υποχρεωθεί ο καθ’ ου να της προκαταβάλλει, ως προσωρινή συμμετοχή του στη μηνιαία διατροφή του κάθε παιδιού τους, το ποσό των 170 ευρώ το μήνα για το καθένα, νομιμότοκα από την καθυστέρηση καταβολής κάθε δόσης, διότι τα τέκνα αυτά, λόγω της απορίας τους και της ανικανότητάς τους προς εργασία, δεν μπορούν να αυτοδιατραφούν. Ζητεί, τέλος, να καταδικαστεί ο αντίδικός της στη δικαστική της δαπάνη.

Η αίτηση αυτή εισάγεται παραδεκτά ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, που είναι καθ’ ύλην και κατά τόπο αρμόδιο (άρθρα 22, 683 ΚΠολΔ), για να εκδικαστεί κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ. ΚΠολΔ). Είναι δε νόμιμη και στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1488, 1492, 1493, 1496, 1498, 1510, 1518 ΑΚ, 728 παρ.1 περ.α`, 729 και 176 ΚΠολΔ. Επομένως, πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν.

Ο καθ’ ου η (κύρια) αίτηση, με δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου του, που διατυπώθηκε προφορικά στο ακροατήριο, και με το έγγραφο σημείωμά του, που κατατέθηκε νομότυπα μετά τη συζήτηση της υπόθεσης, άσκησε ανταίτηση, με την οποία, επικαλούμενος επείγουσα περίπτωση, ζητεί να ρυθμιστεί προσωρινά το δικαίωμά του επικοινωνίας με τα ανωτέρω ανήλικα τέκνα του κατά τον προτεινόμενο απ’ αυτόν τρόπο, με την απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης για κάθε μη συμμόρφωση της καθ’ ης η ανταίτηση - αιτούσας με την απόφαση.

Η ως άνω ανταίτηση εισάγεται απαραδέκτως προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ. ΚΠολΔ), καθόσον αυτή ασκήθηκε προφορικά κατά τη συζήτηση της κύριας αίτησης, δηλαδή χωρίς να έχει τηρηθεί η απαιτούμενη από το νόμο έγγραφη προδικασία, η οποία ελέγχεται και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο ως αναγόμενη στη δημόσια τάξη (άρθρο 111 ΚΠολΔ), δοθέντος ότι, στο πλαίσιο των τροποποιήσεων που επέφερε από 1-1-2016 στον ΚΠολΔ ο ν. 4335/2015, σύμφωνα με τα τροποποιηθέντα ήδη άρθρα 238 και 268 ΚΠοΜ δεν προβλέπεται πλέον η άσκηση προφορικής ανταγωγής, ακόμη και στις
περιπτώσεις που η υποβολή προτάσεων δεν είναι υποχρεωτική, όπως στις μικροδιαφορές, ούτε και η άσκηση προφορικής ανταίτησης στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (βλ. και άρθρο 686 παρ.1, 5 και 6 ΚΠολΔ, όπως ισχύει από 1-1-2016). Συνεπώς, πρέπει αυτή να απορριφθεί και αυτεπαγγέλτως ως απαράδεκτη.

Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης (... και .. αντίστοιχα), οι οποίοι αμφότεροι εξετάστηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου κατά τη δημόσια συνεδρίαση αυτού, από όλα χωρίς εξαίρεση τα έγγραφα που προσκομίζουν με επίκληση οι διάδικοι και από τους ισχυρισμούς τους που ανέπτυξαν προφορικά οι πληρεξούσιες δικηγόροι τους στο ακροατήριο και την εν γένει συζήτηση υπόθεσης πιθανολογήθηκαν κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Από το θρησκευτικό γάμο που τέλεσαν οι διάδικοι τη 14η Ιουνίου 2003 στη Θεσσαλονίκη απέκτησαν δύο τέκνα, τη ... και τον ..., που βρίσκονται κατά τη συζήτηση της υπόθεσης σε ηλικία 13 και 11 ετών αντίστοιχα. Ο γάμος τους λύθηκε συναινετικά με την υπ’ αριθ. 37462/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία έγινε αμετάκλητη. Με την ίδια απόφαση επικυρώθηκε και η από 9-1-2008 έγγραφη συμφωνία των διαδίκων περί ανάθεσης της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων τους στην αιτούσα και περί ρύθμισης του δικαιώματος της επικοινωνίας του καθ’ ου με αυτά. Ήδη η μεν αιτούσα διαμένει σε μισθωμένο διαμέρισμα επί της οδού ...... .. στην .... Θεσσαλονίκης μαζί με τα δύο ανήλικα τέκνα των διαδίκων, ο δε καθ’ ου έχει συνάψει νέο γάμο και διαμένει μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του και τα ανήλικα παιδιά της σε κατοικία ιδιοκτησίας της τελευταίας στην ... ... Θέρμης Θεσσαλονίκης. Ως εκ τούτου, ο τελευταίος δεν επιβαρύνεται με έξοδα στέγασης, παρά μόνο με την ανάλογη συμμετοχή του στις λειτουργικές δαπάνες της εν λόγω κατοικίας. Πιθανολογήθηκε, εξάλλου, ότι από την 1-1-2016 ο καθ’ ου η αίτηση είναι άνεργος και λαμβάνει επίδομα ανεργίας, ύψους 395 ευρώ, ενώ μέχρι τις 31-12-2015 αυτός εργαζόταν ως ιδιωτικός υπάλληλος σε εταιρία παροχής προϊόντων και υπηρεσιών τηλεπικοινωνιών, με μηνιαίο μισθό ύψους 761,90 ευρώ. Είναι δε κύριος ενός Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου, μάρκας ......, 1.600 κυβικών, ενώ δεν πιθανολογείται ότι έχει ακίνητη περιουσία, ούτε άλλα εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή ή εργασία. Ο ίδιος πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας με υποτροπιάζουσα διαλείπουσα μορφή, εξαιτίας της οποίας έχει ήδη νοσηλευτεί κατά το παρελθόν και βρίσκεται σε καθημερινή φαρμακευτική αγωγή (βλ. πολλαπλές ιατρικές γνωματεύσεις που προσκομίζει). Ωστόσο, παρά την ανωτέρω κατάσταση της υγείας του, κρίνεται ότι ο καθ’ ου, λαμβανομένης υπόψη και της προηγούμενης εργασιακής εμπειρίας του, είναι ικανός να εργαστεί σε οποιαδήποτε - ήπιας μορφής- απασχόληση, όπως άλλωστε έπρεπε μέχρι και τις 31-12-2015, από την οποία (εργασία) δύναται να λαμβάνει ως μηνιαίο μισθό κατ’ ελάχιστον το ποσό των 450 ευρώ. Ο ίδιος δεν βαρύνεται με άλλες υποχρέωσεις, εκτός από την εκ του νόμου υποχρέωση διατροφής των δύο ανήλικων τέκνων του. Περαιτέρω, η αιτούσα εργάζεται ως υπάλληλος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης και δη στην ΕΡΤ3 και από την εργασία της αυτή λαμβάνει καθαρές μηνιαίες αποδοχές ύψους 885,69 ευρώ. Διαμένει δε μαζί με τα δύο ανήλικα παιδιά της στην προαναφερθείσα μισθωμένη κατοικία στη Θεσσαλονίκη, αντί μισθώματος ποσού 300 ευρώ το μήνα, και, συνεπώς, επιβαρύνεται αναλόγως με τις αντίστοιχες δαπάνες στέγασης και με τις έτερες λειτουργικές δαπάνες της κατοικίας αυτής. Είναι δε κυρία ενός ακινήτου - μεζονέτας, κείμενης στον Τρίλοφο Θεσσαλονίκης, την οποία πιθανολογήθηκε ότι εκμισθώνει, εισπράττοντας ως μηνιαίο μίσθωμα το ποσό των 190 ευρώ. Άλλα εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή ή εργασία, πλην των προαναφερόμενων, δεν πιθανολογήθηκε ότι έχει, ούτε άλλη περιουσία, κινητή ή ακίνητη. Εξάλλου, τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων δεν είναι σε θέση, λόγω της ηλικίας τους και των αναγκών της εκπαίδευσής τους, να εξασφαλίσουν μόνα τους τη διατροφή τους, ενώ δεν πιθανολογήθηκε ότι έχουν περιουσία που να τους αποφέρει έσοδα. Διαμένουν μαζί με τη μητέρα τους στην ως άνω μισθωμένη κατοικία και έτσι βαρύνονται με τα ανάλογα έξοδα στέγασης και συντήρησης αυτής, τα οποία καλύπτει για λογαριασμό τους η μητέρα τους. Οι λοιπές ανάγκες τους διατροφής, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, πέραν αυτής που καλύπτεται από τον ασφαλιστικό τους φορέα, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας τους είναι οι συνήθεις ανάγκες ανατροφής και εκπαίδευσης των παιδιών που βρίσκονται στην ίδια ηλικία και ζουν υπό παρόμοιες συνθήκες και ανέρχονται μηνιαίος στο ποσό των 420 ευρώ για το κάθε τέκνο, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι αποτιμώμενες σε χρήμα συναφείς με τη στέγαση, περιποίηση και φροντίδα τους υπηρεσίες, που τους προσφέρει η μητέρα τους. Συνεπώς, τα τέκνα αυτά έχουν δικαίωμα διατροφής σε χρήμα έναντι των ως άνω γονέων τους, οι οποίοι ενέχονται προς τούτο ανάλογα με τις πιο πάνω προσδιορισθείσες οικονομικές τους δυνάμεις (άρθρα 1485, 1489 παρ.2 ΑΚ). Κατ’ ακολουθίαν, ενόψει των ανωτέρω οικονομικών δυνάμεων των διαδίκων και των εν γένει περιστάσεων, η διατροφή που βαρύνει τον καθ’ ου η αίτηση καθορίζεται στο ποσό των 140 ευρώ μηνιαίος για το κάθε τέκνο, το οποίο κρίνεται ανάλογο με τις ανάγκες και τις συνθήκες ζωής των ανηλίκων, ενώ το υπόλοιπο ποσό (των 280 ευρώ) που απαιτείται μηνιαίως για τη διατροφή κάθε τέκνου βαρύνει την αιτούσα, η οποία εκπληρώνει κατά τα ανωτέρω τη σχετική υποχρέωσή της με τα εισοδήματά της από την εργασία της και με την προσφορά των προσωπικών της υπηρεσιών περιποίησης αυτών. Κατόπιν όλων αυτών, δεδομένου ότι πιθανολογήθηκε η συνδρομή επείγουσας περίπτωσης, λόγω της άμεσης ανάγκης διατροφής των ανήλικων παιδιών των διαδίκων, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη η ένδικη αίτηση και να υποχρεωθεί ο καθ’ ου να καταβάλλει την πρώτη ημέρα κάθε μήνα στην αιτούσα, ως ασκούσα την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων τους, το ποσό των 140 ευρώ μηνιαίως ως προσωρινή συνεισφορά στη διατροφή της κόρης του ... και το ίδιο ποσό (των 140 ευρώ) μηνιαίους ως προσωρινή συνεισφορά στη διατροφή του ανήλικου γίου του ...., ήτοι το συνολικό ποσό των 280 ευρώ μηνιαίος, αρχής γενομένης από την επίδοση της κρινόμενης αίτησης, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής κάθε μηνιαίας δόσης. Τέλος, πρέπει να καταδικαστεί ο καθ’ ου - ανταιτών, που ηττάται εν μέρει, σε ανάλογο μέρος των δικαστικών εξόδων της αιτούσας - καθ’ ης η ανταίτηση (άρθρα 106, 176 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.

                                                              ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ με την παρουσία των διαδίκων την κύρια αίτηση και την προφορικά ασκηθείσα ανταίτηση.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την ανταίτηση.

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την κύρια αίτηση.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον καθ’ ου η αίτηση να προκαταβάλλει την πρώτη ημέρα κάθε μήνα στην αιτούσα, ως ασκούσα την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων τους ...., το ποσό των εκατόν σαράντα (140) ευρώ μηνιαίως για το κάθε τέκνο, ήτοι το συνολικό ποσό των διακοσίων ογδόντα (280) ευρώ μηνιαίως, ως προσωρινή συμμετοχή στη διατροφή τους, αρχής γενομένης από την επίδοση της αίτησης, νομιμότοκα από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε δόσης.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον καθ’ ου η αίτηση - ανταιτούντα σε μέρος των δικαστικών εξόδων της αιτούσας - καθ’ ης η ανταίτηση, το οποίο ορίζει στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στη Θεσσαλονίκη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 9 Σεπτεμβρίου 2016, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, παρουσία και της Γραμματέως Παναγιώτας Κουζιάμπαση.

     Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ και θεωρήθηκε 12-9-2016 Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

                                                                                                                 (για τη δημοσίευση)

Π.Β.
ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ 13957/2013 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ

(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Προσωρινή διαταγή. Κλήση του καθού με τηλεομοιοτυπική πρόσκληση στην αλλοδαπή. Επικοινωνία γονέων και τέκνων. Προσωρινή ρύθμιση του δικαιώματος επικοινωνίας για τις καλοκαιρινές διακοπές. Μεταφορά των τέκνων στην Ελλάδα με δαπάνη και επιμέλεια του γονέα που ασκεί επιμέλεια προκειμένου να ασκήσει ο άλλος άνεργος γονέας το δικαίωμα επικοινωνίας. Η περίληψη αυτή εισήχθη στη ΝΟΜΟΣ με επιμέλεια της συνδρομήτριάς μας κας Αννας Ιωαννίδου, δικηγόρου Θεσσαλονίκης.

Αριθμός απόφασης 13957/2013 Αριθμός κατάθεσης 16497/26.6.2013

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ: Από την Πρόεδρο Πρωτοδικών Ολυμπία Κορέα, η οποία ορίσθηκε με κλήρωση σύμφωνα με το νόμο χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα:

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στις 28 Ιουνίου 2013, για να δικάσει τη με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 16497/26.6.2013 αίτηση με αντικείμενο τη χορήγηση προσωρινής διαταγής, μεταξύ:

ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ: .............., κατοίκου Θεσσαλονίκης (οδός .............. αρ. ...-Εύοσμος), η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας της δικηγόρου, Αννας Ιωαννίδου ...

ΚΑΘ` ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ: .............., κατοίκου Ν. Ραιδεστού Ν. Θεσσαλονίκης (οδός .............. αρ. ...) και ήδη .............. Γερμανίας (οδός ..............), ο οποίος δεν παραστάθηκε.

ΚΑΤΑ τη συζήτηση της υπόθεσης η πληρεξούσια δικηγόρος της αιτούσας ανέπτυξε τους ισχυρισμούς της και ζήτησε να γίνουν αυτοί δεκτοί.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Με την υπό κρίση αίτηση χορήγησης προσωρινής διαταγής, η αιτούσα επικαλούμενη επείγουσα περίπτωση, ζητεί να ρυθμιστεί το δικαίωμα επικοινωνίας της με τα ανήλικα τέκνα της .............. και .............. που απέκτησε από το γάμο της με τον καθ` ου η αίτηση κατά την περίοδο των καλοκαιρινών τους διακοπών.

Η αίτηση αρμοδίως φέρεται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων ( άρθρο 686 ΚΠολΔ) και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στη διάταξη του άρθρου 691 ΚΠολΔ. Επομένως πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ` ουσία, ερήμην του καθ` ου, ο οποίος δεν παραστάθηκε, καίτοι εμπρόθεσμα και νομότυπα κλήθηκε με τηλεμοιοτυπική πρόσκληση κατ` άρθρο 686 παρ. 4 ΚΠολΔ (βλ. το από 26.6.2013 τηλεμοιοτυπία).

Από την εκτίμηση των εγγράφων πιθανολογήθηκε ότι οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο γάμο στις 16.6.2001 από τον οποίο απέκτησαν δύο τέκνα, το .............. και την .............. που γεννήθηκαν στις 5.11.2001 και 23.1.2004, αντίστοιχα. Στα πλαίσια της έκδοσης της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης που απήγγειλε τη λύση του γάμου τους συναινετικά και επικύρωσε την από 30.6.2010 έγγραφη συμφωνία τους ανατέθηκε η επιμέλεια των ανηλίκων στον πατέρα τους και ρυθμίστηκε το δικαίωμα επικοινωνίας της μητέρας τους με αυτά. Ο καθ` ου εδώ και ένα χρόνο ζει και εργάζεται στο .............. της Γερμανίας μαζί με τα ανήλικα, τα οποία φοιτούν σε ελληνογερμανικό σχολείο. Καθ` όλο το χρονικό αυτό διάστημα η επικοινωνία της αιτούσας γίνεται μέσω skype. Ακολούθως, η αιτούσα με τη με αριθμό κατάθεσης 5159/2013 αίτηση της η συζήτηση της οποίας ορίσθηκε μετ` αναβολή στις 2.10.2013 ζητεί την ανάθεση σ` αυτήν της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων της, καθώς και τη επιδίκαση διατροφής. Επίσης, με την από 8.4.2013 και με αριθμό κατάθεσης 9119/2013 αίτηση της ασφαλιστικών μέτρων δικάσιμος της οποίας ορίσθηκε η 20.9.2013, ζητεί να ρυθμιστεί το δικαίωμα επικοινωνίας της με τα ανήλικα τέκνα της ισχυριζόμενη ότι ο καθ` ου παρεμποδίζει την επικοινωνία της με αυτά. Το γεγονός ότι ο διάδικος πατέρας των ανηλίκων, έχοντας αναλάβει την επιμέλεια των κοινών τέκνων τους, έχει κατά το νόμο (άρθρα 1518 ΑΚ και 5α του Ν. 2102/1992 με τον οποίο κυρώθηκε η από 25.10.1980 Διεθνής Σύμβαση της Χάγης για τα αστικά δικαιώματα της διεθνούς απαγωγής παιδιών) το δικαίωμα να προσδιορίζει και τον τόπο διαμονής των ανηλίκων, επιβάλλει την ύπαρξη ειδικής ρύθμισης του τρόπου επικοινωνίας μητέρας και τέκνων. Ειδικότερα, η εν προκειμένω ρύθμιση, λόγω και της προσωρινότητας της, δεν μπορεί να ορισθεί σε βάθος χρόνο, αφού αυτό θα αποτελέσει αντικείμενο της δίκης επί της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων και επί της τακτικής αγωγής, ενώ, ένεκεν των σχολικών υποχρεώσεων των τέκνων το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν ενδείκνυνται μεν οι συχνές μετακινήσεις τους, δεδομένης και της αποστάσεως μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας, θα ληφθεί όμως μέριμνα, ώστε η επαφή της μητέρας τους να είναι κατά το δυνατόν συχνότερη, ενώ όμοια μέριμνα λαμβάνεται και για την κατανομή του βάρους των μετακινήσεων μεταξύ των γονέων τους, με βάση και την εν μέρει, επί του ζητήματος αυτού, προσέγγισή τους. Ειδική πρόβλεψη θα υπάρξει για την περίοδο του θέρους όπου και οι σχολικές τους διακοπές και συγκεκριμένα από 31 Ιουλίου έως 20 Αυγούστου όπου τα ανήλικα θα μεταφερθούν στην Ελλάδα και δη στη Θεσσαλονίκη με την επιμέλεια και επιβάρυνση του πατέρα. Η προσωρινή αυτή ρύθμιση της κατάστασης κατά την κρίση του Δικαστηρίου είναι επωφελέστερη για τον ψυχοσύνθεση των ανηλίκων και την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Κατόπιν τούτων πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση και να ρυθμιστεί το δικαίωμα επικοινωνίας της αιτούσας με τα ανήλικα τέκνα της κατά τον ως άνω τρόπο. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα της αιτούσας, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του καθ` ου, υπέρ του Δημοσίου λόγω της ερημοδικίας του (κατ` άρθρο 12 παρ. 2 του ν. Ν. 3226/2004, σε συνδυασμό με το άρθρο 184 του ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην του καθ` ου.

ΔΕΧΕΤΑΙ το αίτημα προσωρινής διαταγής.

ΡΥΘΜΙΖΕΙ προσωρινά το δικαίωμα επικοινωνίας της αιτούσας με τα ανήλικα τέκνα της .............. και .............. και ορίζει ότι αυτή έχει δικαίωμα να επικοινωνεί μαζί τους ως ακολούθως: για το θέρος του τρέχοντος έτους από 1 έως 15 Αυγούστου, οπότε τα ανήλικα θα μεταφερθούν εδώ και δη στη Θεσσαλονίκη με την επιμέλεια και επιβάρυνση του καθ` ου.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον καθ` ου στα δικαστικά έξοδα της αιτούσας, υπέρ του Δημοσίου, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριακόσιων (300,00) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στη Θεσσαλονίκη, σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, χωρίς να παρευρίσκεται η αιτούσα, ούτε η πληρεξούσια δικηγόρος της, στη 1 Ιουλίου 2013, με την παρουσία της γραμματέα, Παναγιώτας Κουτζιάμπαση.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
7108/2015 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ ΤΡΙΤΑΝΑΚΟΠΗ ΣΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ(ΑΣΦ) (Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)

7108/2015 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ
(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)
Τριτανακοπή κατά αποφάσεως εκουσίας δικαιοδοσίας. Έννομο συμφέρον. Νομιμοποίηση. Λόγοι. Στοιχεία αιτήσεως. Αοριστία λόγων. Συνεκδίκαση με νέα αίτηση για δικαστική συμπαράσταση. Κύρος επίδοσης σε συμπαραστατέο. Έννομο συμφέρον και κίνδυνος βλάβης του συμπαραστατέου. Αντικατάσταση ή παύση δικαστικού συμπαραστάτη. Η απόφαση αυτή εισήχθη στη ΝΟΜΟΣ με επιμέλεια της συνδρομήτριάς μας κας Αννας Ιωαννίδου, δικηγόρου Θεσσαλονίκης.

                                                   ΑΠΟΦΑΣΗ: 7108/2015
                     (Αριθμός έκθεσης κατάθεσης τριτανακοπής: 1.005/14.01.2015)
                        (Αριθμός έκθεσης κατάθεσης αίτησης: 24.709/24.11.2014)

                             ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
                                              (εκούσια δικαιοδοσία)

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από το Δικαστή, Αλέξανδρο Παπαδημητρίου, Πάρεδρο, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και από τη Γραμματέα, Ευδοξία Καλτζίδου.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ κεκλεισμένων των θυρών, στο ακροατήριό του, την 12η Μαρτίου 2015, για να δικάσει την υπ’ αριθμ. κατάθεσης 1.005/14.01.2015 τριτανακοπή με αντικείμενο την ακύρωση της με αριθμό 20.866/2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (διαδικασία εκούσιας δικαιοδοσίας) και την υπ’ αριθμ. κατάθεσης 24.709/24.11.2014 αίτηση μεταξύ:

Α) ΤΡΙΤΑΝΑΚΟΠΤΟΥΣΑ: ................, κάτοικος της πόλης Νεσόντεν (Nesodden) Νορβηγίας, επί της οδού ................ (................), αριθμ. ..., που παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου της δικηγόρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Ευάγγελου Μήνου (Α.Μ.Δ.Σ.Θ. 7.299), ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.

ΚΑΘ’ ΟΥ Η ΤΡΙΤΑΝΑΚΟΠΗ: ................, κάτοικος Θεσσαλονίκης, επί της οδού ................, αριθμ. ..., που παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας του δικηγόρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Αννας Ιωαννίδου (Α.Μ.Δ.Σ.Θ. 9.882), η οποία κατέθεσε προτάσεις.

Β) ΑΙΤΟΥΣΑ: ................, κάτοικος της πόλης Νεσόντεν (Nesodden) Νορβηγίας, επί της οδού ................ (................), αριθμ. ..., που παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου της δικηγόρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Ευάγγελου Μήνου (Α.Μ.Δ.Σ.Θ. 7.299), ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.

ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ: ................, κάτοικος Θεσσαλονίκης, η οποία δεν παραστάθηκε.

ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου και στις προτάσεις τους.

                                          ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
                                        ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Φέρονται προς συζήτηση οι υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης Α) 1.005/14.01.2015 τριτανακοπή και Β) 24.709/24.11.2014 αίτηση, οι οποίες είναι συναφείς, εκκρεμούν δε αμφότερες ενώπιον του ίδιου δικαστηρίου και υπάγονται στην εκούσια δικαιοδοσία και συνεπώς, πρέπει, κατά την αυτεπάγγελτη κρίση του Δικαστηρίου, να συνεκδικαστούν, διότι έτσι διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επιπλέον, επέρχεται μείωση των εξόδων αυτής (άρθρα 31.246 και 741 ΚΠολΔ).

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 583, 586, 590, 739, 748 παρ. 3 και 773 ΚΠολΔ προκύπτει ότι κατά των αποφάσεων που εκδίδονται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας μπορεί να ασκήσει τριτανακοπή κάθε τρίτος, εφόσον έχει έννομο συμφέρον. Ως τρίτος νοείται όποιος δεν απέκτησε την ιδιότητα του διαδίκου κατά την έννοια της εκούσιας δικαιοδοσίας, δηλαδή δεν είναι αιτών στη σχετική δίκη ή δεν άσκησε παρέμβαση ή δεν κλητεύθηκε με διαταγή του δικαστή (κατά την κατάθεση της αίτησης) ή δεν προσεπικλήθηκε με διαταγή του δικάζοντας δικαστηρίου να λάβει μέρος σ’ αυτή. Ειδικότερα, κατά της απόφασης που υποβάλλει ένα πρόσωπο σε δικαστική συμπαράσταση και διορίζει δικαστικό συμπαραστάτη, τριτανακοπή μπορεί να ασκήσουν, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 803 παρ. 2 ΚΠολΔ, μόνο τα πρόσωπα που νομιμοποιούνται να ζητήσουν την υποβολή του προσώπου αυτού σε δικαστική συμπαράσταση, δηλαδή όσα περιλαμβάνονται στη διάταξη του άρθρου 1667 παρ. 1 ΑΚ, μεταξύ των οποίων τα τέκνα του τελευταίου. Περαιτέρω, έννομο συμφέρον για την άσκηση τριτανακοπής έχει εκείνος που βλάπτεται άμεσα ή έμμεσα από τις έννομες συνέπειες της τριτανακοπτόμενης απόφασης ή εκείνος για τα συμφέροντα του οποίου δημιουργείται άμεσος ή ενδεχόμενος κίνδυνος από την έκδοση αυτής και τις έννομες συνέπειες της (ΑΠ 1040/2009 ΤΝΠ Νομος, ΑΠ 128/1991 ΤΝΠ Νομος), ενώ δεν απαιτείται η επίκληση από τον τριτανακόπτοντα δόλου ή συμπαιγνίας των αρχικών διαδίκων (ΑΠ 1345/10 ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 41/2003 ΤΝΠ Νόμος, ΕφΑθ 2961/2007 ΤΝΠ Νόμος, βλ. και Ε. Μπαλογιάννη σε X. Απαλαγάκη ΚΠολΔ Ερμηνεία κατ’ άρθρο υπό άρθρο 773 αρ. 3, Π. Αρβανιτάκη σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα Ερμηνεία ΚΠολΔ υπό άρθρο 773 αρ. 8). Εξάλλου, λόγο τριτανακοπής αποτελεί κάθε ισχυρισμός που βάλλει κατά της ουσιαστικής ή τυπικής ορθότητας της απόφασης όπως ότι δεν συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις για την έκδοση της απόφασης ή ότι αν ακουγόταν ο ίδιος τριτανακόπτων η απόφαση θα ήταν διαφορετική (ΑΠ 1345/2010, ο.π., ΑΠ 41/2003, ο.π.). Για να είναι δε ορισμένος ο εκάστοτε λόγος τριτανακοπής, θα πρέπει επιπλέον να προκύπτει σαφώς, με τη μορφή αιτιώδους συνδέσμου, η σχέση της δικαστικής κρίσης που προσβάλλεται και της βλάβης ή του κινδύνου βλάβης των εννόμων συμφερόντων του τριτανακόπτοντος (ΕφΛαρ 252/2012 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 1184/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, βλ. και Ε. Μπαλογιάννη σε X. Απαλαγάκη ΚΠολΔ Ερμηνεία κατ’ άρθρο υπό άρθρο 773 αρ. 4, Π. Αρβανιτάκη σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα Ερμηνεία ΚΠολΔ υπό άρθρο 773 αρ. 7). Η αοριστία των λόγων της τριτανακοπής δημιουργεί απαράδεκτο, που ερευνάται και αυτεπαγγέλτως, καθόσον τούτο ανάγεται στην προδικασία, η οποία αφορά τη δημόσια τάξη και γι’ αυτό η αοριστία αυτή δεν μπορεί να συμπληρωθεί με τις προτάσεις, ούτε με παραπομπή σε άλλα έγγραφα της δίκης, ούτε από την εκτίμηση των αποδείξεων (ΕφΘεσ 1750/1992 ΤΝΠ Νόμος, ΜΠρΛαρ 173/2001 ΤΝΠ Νόμος, ΜΠρΚαβ 185/1993 ΤΝΠ Νόμος). Στην προκειμένη περίπτωση, με την υπό στοιχείο Α` τριτανακοπή της, η τριτανακόπτουσα εκθέτει ότι με την υπ’ αριθμ. 20.866/2014 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου (διαδικασία εκούσιας δικαιοδοσίας), που εκδόθηκε επί της υπ’ αριθμ. κατάθεσης 22.688/2014 αίτησης του καθ’ ου η αίτηση, αδελφού της, τέθηκε σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση η ................, μητέρα τους, ενώ επιπλέον διορίστηκε προσωρινός δικαστικός συμπαραστάτης αυτής, μέχρι την τελεσιδικία της εκδοθείσας απόφασης και οριστικός, για το μετέπειτα της τελεσιδικίας χρόνο, ο καθ’ ου η τριτανακοπή καθώς και εποπτικό συμβούλιο αποτελούμενο από τα αναφερόμενα στην ανωτέρω απόφαση πρόσωπα. Οτι ωστόσο, τόσο η αίτηση όσο και η κλήση προς συζήτηση της ως άνω αίτησης δεν επιδόθηκαν στη μητέρα τους, ούτε στην ίδια (την τριτανακόπτουσα) και επομένως αμφότερες δεν έλαβαν γνώση για τη συζήτηση της αίτησης. Οτι περαιτέρω, η μητέρα τους πάσχει πράγματι από άνοια τύπου Alzheimer, συνέπεια της οποίας αδυνατεί να επιμελείται μόνη της τον εαυτό της και να διαχειρίζεται τις υποθέσεις της και ως εκ τούτου, θα έπρεπε να τεθεί σε δικαστική συμπαράσταση, πλην όμως, ο καθ’ ου η αίτηση είναι ακατάλληλος για το διορισμό του ως δικαστικού συμπαραστάτη, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην τριτανακοπή. Οτι, τέλος, συνεπεία της ως άνω απόφασης, τίθεται σε κίνδυνο τόσο η κατάσταση της υγείας της μητέρας της, όσο και η περιουσία αυτής. Με το ιστορικό αυτό, ζητεί να ακυρωθεί η ως άνω απόφαση και να καταδικασθεί ο καθ’ ου η αίτηση στα δικαστικά της έξοδα. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η υπό κρίση τριτανακοπή αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρα 773, 803 παρ. 2 ΚΠολΔ). Ωστόσο, τυγχάνει αόριστη και ως εκ τούτου απορριπτέα, διότι δεν αναφέροντσι σε αυτήν συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που να συνδέουν την κρίση του Δικαστηρίου περί θέσης της μητέρας τους σε καθεστώς δικαστικής συμπαράστασης και διορισμού του καθ` ου η τριτανακοπή ως δικαστικού συμπαραστάτη αυτής και των λοιπών αναφερόμενων σ’ αυτήν προσώπων ως μελών του εποπτικού συμβουλίου, με βλάβη ή κίνδυνο βλάβης των εννόμων συμφερόντων της ίδιας της τριτανακόπτουσας, ώστε το Δικαστήριο να ερευνήσει περαιτέρω τη νομική και ουσιαστική βασιμότητα της τριτανακοπής. Μόνος δε ο διορισμός του καθ’ ου η τριτανακοπή ως δικαστικού συμπαραστάτη της μητέρας τους καθώς και το γεγονός ότι, κατά τους ισχυρισμούς της ίδιας (τριτανακόπτουσας), η σχετική αίτηση περί δικαστικής συμπαράστασης ασκήθηκε από τον καθ’ ου η τριτανακοπή με σκοπό να εξυπηρετήσει ατομικά του συμφέροντα δε συνεπάγονται άνευ ετέρου την προσβολή των εννόμων συμφερόντων της ίδιας, δοθέντος του ότι δεν εκτίθεται συγκεκριμένο περιστατικό που να βλάπτει ή να προκαλεί κίνδυνο βλάβης αυτής. Αλλωστε η ανάθεση του λειτουργήματος του δικαστικού συμπαραστάτη στον καθ’ ου η τριτανακοπή και η μη ανάθεση αυτού στην ίδια ή στο σύντροφο της μητέρας τους δεν μπορεί αυτή καθ’ αυτή να θεωρηθεί ότι συνέχεται με βλάβη δικού της έννομου συμφέροντος, διότι το έννομο συμφέρον που καλείται να εξυπηρετήσει στο σύνολό του ο προστατευτικός θεσμός της δικαστικής συμπαράστασης είναι αυτό του συμπαραστατούμενου (άρθρο 1684 ΑΚ) και δε λαμβάνεται υπόψη κατά τη σχετική κρίση του Δικαστηρίου το συμφέρον κανενός άλλου προσώπου πλην του τελευταίου. Η εξειδίκευση όμως της βλάβης ή του κινδύνου βλάβης των εννόμων συμφερόντων της ίδιας της τριτανακόπτουσας, και μάλιστα με τη μορφή αιτιώδους συνδέσμου, από το διατακτικό της τριτανακοπτόμενης απόφασης αποτελεί, σύμφωνα με όσα εκτίθενται στην ως άνω μείζονα σκέψη, αναγκαίο στοιχείο για να κριθούν ορισμένοι οι προβαλλόμενοι με την τριτανακοπή λόγοι. Είναι δε διάφορο το γεγονός ότι εν προκειμένω, η τριτανακόπτουσα νομιμοποιείται ενεργητικά στην άσκηση της κρινόμενης τριτανακοπής, ως πρόσωπο που νομιμοποιείται να ζητήσει την υποβολή της μητέρας τους σε δικαστική συμπαράσταση. Εξάλλου, θα πρέπει να σημειωθεί ότι με την τριτανακοπτόμενη απόφαση, η ίδια η τριτανακόπτουσα έχει διοριστεί μέλος του εποπτικού συμβουλίου και ειδικότερα, πρόεδρος αυτού, από τη θέση δε αυτή, η ίδια έχει τη δυνατότητα να ασκεί επαρκώς την εποπτεία της δικαστικής συμπαράστασης. Περαιτέρω, τυχόν προκληθείσα ακυρότητα λόγω μη κλήτευσης του υπό δικαστική συμπαράσταση προσώπου δύναται να προταθεί μόνο από το πρόσωπο προς το συμφέρον του οποίου έχει ταχθεί η παραβιασθείσα διάταξη (εν προκειμένω, το άρθρο 802 παρ. 2 ΚΠολΔ· βλ. ΑΠ 851/2007, ΝοΒ 2007, σελ. 1824, Μ. Μαργαρίτης, Ερμηνεία Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, τόμος I, 2012, άρθρο 160, αριθμ. 2). Πς εκ τούτου, ενδεχόμενη ακυρότητα εν προκειμένω λόγω μη κλήτευσης της συμπαραστατούμενης μητέρας της, δύναται να προταθεί μόνο από την ίδια (συμπαραστατούμενη), ασκώντας κάποιο από τα ένδικα μέσα που της χορηγεί ο νόμος, (άρθρα 802 παρ. 5 και 803) και όχι από τρίτο άτομο, όπως εν προκειμένω η τριτανακόπτουσα. Αναφορικά δε με τη μη κλήτευση της ίδιας της τριτανακόπτουσας στην ως άνω δίκη, που σε κάθε περίπτωση δεν ήταν υποχρεωτική, δοθέντος ότι στη σχετική δίκη δεν προβλέπεται υποχρεωτική κλήτευση κανενός, πλην του προσώπου το οποίο αφορά καθώς και του τυχόν διορισμένου προσωρινού δικαστικού συμπαραστάτη (άρθρο 801 παρ. 2 ΚΠολΔ), εκτός αν το Δικαστήριο κατά δυνητική ευχέρεια το διατάξει (άρθρο 748 παρ. 3 ΚΠολΔ), δε συνεπάγεται, χωρίς την επίκληση άλλων πρόσθετων συγκεκριμένων περιστατικών, βλάβη ή κίνδυνο βλάβης στα έννομα συμφέροντα της. Τέλος, ακόμη και ένα ήθελε κριθεί ότι η τριτανακόπτουσα επιδίωκε με την υπό κρίση τριτανακοπή της την αντικατάσταση του καθ’ ου η αίτηση από τη θέση του διορισθέντος δικαστικού συμπαραστάτη της μητέρας τους, συνέπεια της ακαταλληλότητάς του να ανταποκριθεί στο λειτούργημα αυτό, η τελευταία επιτυγχάνεται με το ένδικο βοήθημα της παύσης ή αντικατάστασης δικαστικού συμπαραστάτη και όχι με την τριτανακοπή, για την άσκηση δε της εν λόγω αίτησης, νομιμοποιείται, εφαρμοζόμενων αναλογικά των διατάξεων για την επιτροπεία ανηλίκων μόνον το εποπτικό συμβούλιο ως όργανο και το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως (με πράξη του αρμόδιου Δικαστή, κατά το άρθρο 747 παρ. 4 ΚΠολΔ) και όχι κάθε μέλος του εποπτικού συμβουλίου ενεργούν ατομικά, όπως εν προκειμένω η τριτανακόπτουσα (ΑΠ 1103/05 ΤΝΠ Νόμος, ΕφΑθ 1834/2013 ΤΝΠ Ισοκράτης, ΕφΑθ 2089/2011 ΤΝΠ Νόμος, ΕφΑθ 816/2009 ΤΝΠ Νομος, ΕφΑθ 3995/2006 ΕλλΔνη 48, 570). Κατόπιν όλων των ανωτέρω, η υπό κρίση τριτανακοπή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα, πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων, λόγω της συγγενικής τους σχέσης (άρθρο 179 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό της παρούσας.

Από την υπ’ αριθμ. 11.493/11.12.2014 έκθεση επίδοσης του διορισμένου στην περιφέρεια του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης δικαστικού επιμελητή Κωνσταντίνου Παράφορου, αποδεικνύεται ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της υπό κρίση αίτησης, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την ανωτέρω δικάσιμο, επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 122 παρ. 1, 123, 128 παρ. 1 και 3, 741, 748 παρ. 1, 3 και 4 και 802 παρ. 2 ΚΠολΔ) στην καθ’ ης η αίτηση. Η τελευταία, όμως, δεν εμφανίσθηκε κατά την παραπάνω δικάσιμο, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και συνεπώς, πρέπει να δικασθεί ερήμην. Ωστόσο, η συζήτηση της υπόθεσης θα προχωρήσει σαν να ήταν και αυτή παρούσα (άρθρο 754 παρ. 2 ΚΠολΔ).

Η αιτούσα, με την υπό στοιχείο Β` αίτησή της, ζητεί να τεθεί σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση η καθ’ ης η αίτηση, μητέρα της, ................, η οποία πάσχει από άνοια τύπου Alzheimer, με αποτέλεσμα να αδυνατεί πλήρως να επιμελείται μόνη της τον εαυτό της και να διαχειρίζεται τις υποθέσεις της και να διορισθεί αφενός μεν προσωρινός και, μετά την τελεσιδικία της εκδοθησόμενης απόφασης, οριστικός δικαστικός συμπαραστάτης αυτής, ο σύντροφός της, ................, αφετέρου δε εποπτικό συμβούλιο τα αναφερόμενα στην αίτηση πρόσωπα. Με το εν λόγω περιεχόμενο και αιτήματα, η υπό κρίση αίτηση, αρμοδίως καθ’ ύλην και κατά τόπον εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατά την προκειμένη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρα 739 επ., 740 παρ. 1, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 17 παρ. 1 ν. 4055/2012 σε συνδυασμό με το άρθρο 110 παρ. 21 του ίδιου νόμου, όπως ισχύει δυνάμει του άρθρου 1 περ. α` του ν. 4077/2012, 801 παρ. 1 ΚΠολΔ και 121 ΕισΝΑΚ) , πλην όμως, το αίτημα της υποβολής της καθ’ ης η αίτηση σε καθεστώς πλήρους στερητικής δικαστικής συμπαράστασης, κρίνεται απορριπτέο ως απαράδεκτο, καθότι, με την υπ’ αριθμ. 20.866/2014 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, η μητέρα της αιτούσας, ................, έχει τεθεί ήδη σε δικαστική συμπαράσταση, η εν λόγω δε διάπλαση έχει ήδη επέλθει, κατ’ άρθρο 1681 ΑΚ, από την οριστικότητα της απόφασης. Επομένως η υπό κρίση αίτηση καθίσταται ως άνευ αντικειμένου.

                                              ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Συνεκδικάζει την υπ’ αριθμ. κατάθεσης 1.005/14.01.2015 τριτανακοπή και την υπ’ αριθμ. κατάθεσης 24.709/24.11.2014 αίτηση, ερήμην της καθ’ ης η αίτηση και παρόντων των λοιπών διαδίκων.

Απορρίπτει την υπ’ αριθμ. κατάθεσης 1.005/14.01.2015 τριτανακοπή και την υπ’ αριθμ. κατάθεσης 24.709/24.11.2014 αίτηση.

Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στη Θεσσαλονίκη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, την 13η Μαΐου 2015, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Ε.Φ.
ΑΠΟΦΑΣΗ 6295/2017 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ-ΕΚΟΥΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΗΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΓΑΜΟ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ

6295/2017 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ
(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)
Εκούσια αναγνώριση ανήλικου τέκνου που αποκτήθηκε χωρίς γάμο των γονέων του. Αποτελέσματα. Άσκηση αγωγής διατροφής για λογαριασμό ανήλικου αβάπτιστου τέκνου γεννημένου χωρίς γάμο των διαδίκων - γονέων του, από την ενάγουσα μητέρα του. Ανάθεση αποκλειστικά της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου στην ενάγουσα δυνάμει δικαστικής απόφασης μετά την διακοπή της εκτός γάμου συμβίωσή της με τον εναγόμενο. Συσχετισμός των οικονομικών δυνάμεων μεταξύ των διαδίκων. Επιδίκαση εις βάρος του εναγόμενου του ποσού των 250 ευρώ ως μηνιαία διατροφή για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου του. Δέχεται εν μέρει την αγωγή.

                                                              ΑΠΟΦΑΣΗ 6295/2017
                                               (Αριθ. καταθ. αγωγής 10723/22-09-2016).
                                           ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΑΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
                                                                ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

        ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τον Δικαστή Βασίλειο Κατέρη, Πρωτοδίκη, ο οποίος ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και από τη Γραμματέα Αλεξάνδρα Τσουκαλά.

        ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια, στο ακροατήριό του, στις 28 Νοεμβρίου 2016, για να δικάσει την αγωγή με αριθμό καταθέσεως 10723/22-09-2016, με αντικείμενο τη διατροφή ανηλίκου τέκνου.

        ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: Της ......................του ............., κατοίκου .............. Θεσσαλονίκης, ως ασκούσα την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου της ..................... του ............., η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου της Άννας Ιωαννίδου (ΑΜΔΣΘ: 9882), η οποία κατέθεσε προτάσεις.

        ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: Του ..........................., κατοίκου Θεσσαλονίκης, ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του Μαριάννας Ρουσίδου (ΑΜΔΣΘ: 10680), η οποία κατέθεσε προτάσεις.

   Η ενάγουσα με την από 22-09-2016 και υπ’ αριθ. καταθέσεως 10723/22-09-2016 αγωγή της, που απευθύνεται στο Δικαστήριο αυτό, ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σ’ αυτήν.

    Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιες δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους.

                                                       ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ,

                                                      ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

      Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1484 του Α.Κ. «σε περίπτωση αναγνώρισης, εκούσιας ή δικαστικής, αν ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά, το τέκνο έχει ως προς όλα θέση τέκνου γεννημένου σε γάμο απέναντι στους δύο γονείς και τους συγγενείς τους». Διαφορετικά ορίζεται στο νόμο, όπως ετπσημαίνεται και στην οικεία αιτιολογική έκθεση του Ν. 1329/1983, εκεί όπου από τη φύση των πραγμάτων, και κυρίως επειδή δεν υπάρχει έγγαμη συμβίωση των γονέων, δεν είναι δυνατή η εφαρμογή των κανόνων που ισχύουν για το τέκνο που γεννήθηκε από νόμιμο γάμο των γονέων του. Ως προς τα λοιπά όμως θέματα και δη για το ενδιαφέρον εν προκειμένω ζήτημα της διατροφής, η εξομοίωση είναι πλήρης. Η εξομοίωση δε αυτή επέρχεται με την ολοκλήρωση της αναγνωρίσεως του τέκνου, εκούσιας ή δικαστικής, οπότε και καθιδρύεται η συγγένεια πατέρα και τέκνου (βλ. ΕφΑΘ 2622/1995 ΕλλΔνη 37 . 1118). Δηλονότι, τελικά, εν όψει πάντων τούτων, αντίστοιχη, της εν αρχή αναφερομένης, κοινή υποχρέωση διατροφής του μη εν γάμω γεννηθέντος τέκνου τους έχουν, υπό τους αυτούς, ως ανωτέρω, όρους, η μητέρα του και ο εκουσίως ή δικαστικώς αναγνωρισθείς ως φυσικός του πατέρας (βλ. ΕφΘεσσ 2518/95 ΕλλΔνη 38 . 1163, ΕφΑΘ 2921/93 ΕλλΔνη 35. 450).

      Με την υπό κρίση αγωγή η ενάγουσα ζητάει να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει για λογαριασμό του ανηλίκου άρρενος αβάπτιστου τέκνου της, που γεννήθηκε χωρίς γάμο των διαδίκων - γονέων του και αναγνωρίστηκε εκούσια από τον εναγόμενο, διατροφή σε χρήμα ποσού (470) € μηνιαίως, διότι αυτό δεν διαθέτει εισοδήματα και αδυνατεί να διαθρέψει τον εαυτό του, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής και με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής κάθε δόσεως, να απαγγελθεί σε βάρος του εναγομένου χρηματική ποινή ποσού (1.000) € και προσωπική κράτηση διάρκειας έως ένα (01) έτος και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στη δικαστική του δαπάνη.

     Με το περιεχόμενο αυτό και αίτημα η υπό κρίση αγωγή αρμόδια και παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 666 παρ. 1, 667 και 670 έως 676 του ΚΠολΔ (άρθρο 681 Β του ίδιου κώδικα), είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1475, 1484, 1485,1486, 1489, 1493, 1496, 1498, 1515, 346 ΑΚ, 907,910 περ. 4 και 176 του ΚΠολΔ, εκτός από το παρεπόμενο αίτημά της ν’ απειληθεί χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση σε βάρος του εναγομένου, για την περίπτωση μη συμμορφώσεώς του με το διατακτικό της παρούσης αποφάσεως, το οποίο δεν είναι νόμιμο και πρέπει ν` απορριφθεί, για το λόγο ότι εκ των διατάξεων της παρούσης αποφάσεως, αυτή μεν, με την οποία θέλει ρυθμισθεί η άσκηση της γονικής μέριμνας του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων συζύγων, εξαντλεί, λόγω του διαπλαστικού, κατά τα προαναφερθέντα, χαρακτήρα της, την ενέργειά της στην παραγωγή δεδικασμένου, ώστε να μη τίθεται ζήτημα εξαναγκαστικών μέτρων για την υλοποίησή της, ενώ η ετέρα διάταξή της, με την οποία θέλει ορισθεί το τυχόν οφειλόμενο από τον εναγόμενο ποσόν διατροφής προς την ενάγουσα ανήλικη, εκτελείται, ως καταψηφιστική, κατά τις κοινές διατάξεις των άρθρων 951 και 953 επ. του ΚΠολΔ, μη υφισταμένου, στην περίπτωση αυτή, πεδίου εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 946 και 947 του ιδίου Κώδικος. Πρέπει, επομένως, κατά το μέρος που κρίνεται νόμιμη η αγωγή, να εξετασθεί κατ’ ουσίαν, δεδομένου ότι για το παραδεκτό της καταβλήθηκε το ανάλογο τέλος δικαστικού ενσήμου με τις νόμιμες προσαυξήσεις υπέρ του ΤΝ και ΤΑΧΔΙΚ ( βλ. τα υπ’ αριθ. 444306, 444369, 444370 και 393091 αγωγόσημα σειράς Α`), ενώ για το παραδεκτό της συζήτησης τηρήθηκε το στάδιο προδικασίας που προβλέπεται από το άρθρο 681Γ παρ.2 του ΚΠολΔ, όπως τροποποιήθηκε με τα άρθρα 38 του Ν. 2447/1996 και 19 του Ν. 2521/1997, για την απόπειρα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς, καθώς ετιίσης, κατά το άρθρο 19 παρ. 3 του ν. 2521/1997 δεν δημιουργείται απαράδεκτο από την έλλειψη έρευνας και έκθεσης της αρμόδιας κοινωνικής υτιηρεσίας, ως προς τις συνθήκες διαβίωσης του ανηλίκου (βλ. ΕφΑΘ 4242/2001 ΕλλΔνη 2002,178).

      Περαιτέρω σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1489 § 2 ΑΚ, ως προελέχθη οι γονείς έχουν υποχρέωση να διατρέφουν το τέκνο τους από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του. Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό μ’ αυτές των άρθρων 1490 και 1493 εδ. α` ΑΚ, σαφώς συνάγεται ότι, αν το ανήλικο τέκνο που δικαιούται διατροφής εγείρει αγωγή κατά του ενός γονέα μπορεί αυτός να επικαλεστεί κατ` ένσταση κατ` άρθρο 262 του ΚΠολΔ, ότι και ο άλλος γονέας έχει την οικονομική δυνατότητα σε σχέση με τη δική του και σε συνδυασμό με τις λοιπές υποχρεώσεις του να καλύψει μέρος της ανάλογης διατροφής του ανήλικου (βλ. ΑΠ 2127/1984 ΝοΒ 33, 1169, ΕφΑΘ 6827/1994 ΕλλΔνη 38, 687), οπότε με την απόδειξη της ενστάσεως αυτής, περιορίζεται η υποχρέωση του εναγόμενου γονέα για τη διατροφή του τέκνου του κατά το ποσό που αντιστοιχεί στην οικονομική δυνατότητα και στη βάσει αυτής υποχρέωση συνεισφοράς του άλλου γονέα μη δυναμένου όμως του δικαστηρίου σε τιερίπτωση μη υποβολής της σχετικής αυτής ενστάσεως, να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως την οικονομική δυνατότητα του άλλου γονέα και κανονίσει αναλόγως προς τις δυνάμεις εκατέρου των γονέων, το επιδικαστέο σε βάρος του εναγομένου ποσό διατροφής (βλ. ΑΠ 272/2004 ΝοΒ 2005, 275, ΑΠ 344/2001 ΝοΒ 2002, 342, ΑΠ 1239/1988 ΕΕΝ 1989, 595 ΕφΑΘ 1504/1995 ΕλλΔνη 1996, 1120).

    Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, κατά τη συζήτηση της αγωγής, και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημοσίας συνεδριάσεως, σε συνδυασμό και με τα έγγραφα, που νομότυπα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, άλλα από τα οποία λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, δικόγραφα και οι αποφάσεις από άλλες, προηγηθείσες μεταξύ των ίδιων διαδίκων, δίκες (βλ. ΑΠ. 1758/2008, Α.Π.227/2008, Α.Π. 1590/2003 Δημοσίευση Νόμος), για μερικά από τα οποία γίνεται ειδική αναφορά παρακάτω, χωρίς όμως να έχει παραληφθεί κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της παρούσας διαφοράς, σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας και τους κανόνες της λογικής που λαμβάνονται υπόψη αυτεπάγγελτα (άρθρο 336 παρ.4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν, κατά τη κρίση του Δικαστηρίου αυτού, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι, που είναι ενήλικοι, διατηρούσαν εκτός γάμου ερωτική σχέση από το έτος 2003 και από τη σαρκική τους συνάφεια απέκτησαν ένα ανήλικο τέκνο, την κόρη τους ................, η οποία γεννήθηκε την 03-03- 2009 και την οποία ο εναγόμενος αναγνώρισε εκούσια ως τέκνο του με την με αριθμό 1565/12-05-2009 πράξη αναγνώρισης εξώγαμου τέκνου και προσδιορισμού επωνύμου του συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης .................... Ωστόσο, λόγω προστριβών στις μεταξύ τους σχέσεις οι διάδικοι διέκοψαν οριστικά την εκτός γάμου συμβίωσή τους από τον μήνα Ιούλιο του έτους 2011. Μετά την άσκηση από μέρους της ενάγουσας της με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 25020/2012 αγωγής της, εκδόθηκε η με αριθμό 23226/11-11-2013 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, με την οποία ανατέθηκε στην ενάγουσα η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας της ανήλικης κόρης της και υποχρεώθηκε ο εναγόμενος να της προκαταβάλλει ως διατροφή για λογαριασμό της τελευταίας το ποσό των (180) € μηνιαίως για το χρονικό διάστημα από το χρονικό σημείο της συζήτησης της κατά τα ανωτέρω αγωγής έως την 30-09-
2013 και το ποσό των (200) € μηνιαίως από 01-10-2013 έως 31-12-2015.

      Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα δεν διαθέτει κανένα απολύτως εισόδημα, καθώς μετά τη γέννηση της κόρης της δεν έχει εργαστεί, ενώ λόγω της γενακότερης δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας είναι ιδιαίτερα δυσχερής η εύρεση, σταθερής εργασίας. Ενόψει της κατάστασης αυτής η ενάγουσα υπέβαλε την από 29-04- 2015 αίτηση με αντικείμενο τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα αντιμετώτησης της ανθρωπιστικής κρίσης του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η οποία έγινε δεκτή την 21-07-
2015, με συνέπεια να της χορηγηθεί κάρτα κοινωνικής αλληλεγγύης. Εξάλλου, η τελευταία δεν διαθέτει κανένα περιουσιακό στοιχείο, πλην της κυριότητας ενός διαμερίσματος εμβαδού (32,22 τ.μ.), το οποίο βρίσκεται στη ................... Θεσσαλονίκης επί της οδού ....................... αριθ. 230/4Β και το οποίο
χρησιμοποιεί ως κατοικία της ίδιας και της ανήλικης κόρης της. Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι για την απόκτηση του εν λόγω διαμερίσματος η ενάγουσα έλαβε στεγαστικό δάνειο ποσού (60.000) € από την ανώνυμη τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «ΤΡΑΠΕΖΑ ............... Α.Ε.», στην οποία οφείλει από την αιτία αυτή το συνολικό ποσό των (38.900,11€). Ενόψει μάλιστα της αδυναμίας της να ανταποκριθεί στις απορρέουσες από την παραπάνω δανειακή σύμβαση υποχρεώσεις της υπέβαλε αίτηση προς το Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης αίτηση για την υπαγωγή της στη διαδικασία του ν. 3869/2010 και πέτυχε να της χορηγηθεί η με αριθμό 3582/05-03-2015 προσωρινή διαταγή της Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης, με την οποία ανεστάλησαν οι ατομικές διώξεις σε βάρος της περιουσίας της, διατάχθηκε η διατήρηση της πραγματικής και νομικής κατάστασης της τελευταίας μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αίτησης της και ορίστηκαν μηδενικές καταβολές προς τη δανείστρια της ανώνυμη τραπεζική εταιρία.

      Εξάλλου αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος έχει εργαστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε καταστήματα εστίασης και έχει αποκτήσει σημαντική επαγγελματική εμπειρία στον τομέα αυτό. Εκμεταλλευόμενος την εν λόγω εμπειρία του μετοίκησε από τον Ιούνιο του έτους 2013 στην Ολλανδία, όπου παρέχει την εργασία του σε εστιατόριο έναντι αποδοχών, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν είναι μικρότερες του ποσού των (1.000) € τουλάχιστον μηνιαίως. Διαμένει στην Ολλανδία σε μισθωμένο δωμάτιο καταβάλλοντας μηνιαίο μίσθωμα ποσού (450) €. Επίσης αποδείχθηκε ότι από το χρονικό σημείο της μετοίκισής του στην Ολλανδία ο εναγόμενος διέκοψε την καταβολή οποιουδήποτε άξιου λόγου χρηματικού ποσού προς το σκοπό της κάλυψης των διατροφικών αναγκών της ανήλικης κόρης του, καταβάλλοντας μόνο μικροποσά της τάξεως των (70) € έως (150) € μηνιαίως. Η τελευταία διανύει κατά το χρονικό σημείο της συζήτησης της κρινόμενης αγωγής το όγδοο (8°) έτος της ηλικίας της, διαμένει μαζί με την ενάγουσα μητέρα της στην κατά τα ανωτέρω οικία της τελευταίας και κατά το τρέχον σχολικό έτος φοιτά στην Β` Δημοτικού. Αντιμετωπίζει τις συνήθεις ανάγκες των παιδιών της ηλικίας της, αλλά πέρα απ’ αυτές απαιτείται να λαμβάνει συχνά φαρμακευτική αγωγή και να υπόκειται σε ιατρική παρακολούθηση, καθώς πάσχει από αλλεργική ρινίτιδα.

     Ακόμη αποδείχθηκε ότι, η ανήλικη κόρη των διαδίκων στερείται οποιοσδήποτε περιουσίας, ενώ λόγω του νεαρού της ηλικίας της δεν είναι σε θέση να εργαστεί και κατ’ επέκταση να αποκομίσει οποιοδήποτε εισόδημα από την εργασία της. Με βάση τα δεδομένα αυτά και ενόψει των οικονομικών δυνάμεων των διάδικων γονέων της το Δικαστήριο κρίνει ότι για την κάλυψη των αναγκών στέγασης, ανατροφής, εκπαίδευσης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και ψυχαγωγίας της απαιτείται μηνιαίως το ποσό των τετρακοσίων ευρώ (400) €, η καταβολή του οποίου βαρύνει τους διαδίκους ανάλογα με τις οικονομικές δυνάμεις που απολαμβάνει ο καθένας από αυτούς. Εξάλλου, στο ποσό αυτό περιλαμβάνεται τόσο η αξία των αποτιμητών σε χρήμα προσωπικών υττηρεσιών της ενάγουσας προς την κόρη της όσο και οι παροχές στέγασης, θέρμανσης, ηλεκτροφωτισμού και ύδρευσης, τις οποίες της προσφέρει στο τιλαίσιο της κοινής διαμονής τους. Επομένως, το ποσό, με το οποίο πρέτιει να επιβαρυνθεί ο εναγόμενος ως συνεισφορά για την κάλυψη των διατροφικών
αναγκών της ανήλικης κόρης του ανέρχεται στο ποσό των διακοσίων πενήντα ευρώ (250) € μηνιαίως.

       Κατ’ ακολουθίαν πάντων τούτων πρέπει η ένδικη αγωγή να γίνει δεκτή και ως κατ’ ουσίαν βάσιμη κατά ένα μέρος, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό. Όσον αφορά εξάλλου τα δικαστικά έξοδα, δεδομένου ότι η ενάγουσα απηλλάγη αυτών με την υπ’ αριθ. 6370/2016 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου η οποία εκδόθηκε με βάση τις διατάξεις του ν. 3226/2004 περί παροχής νομικής βοήθειας σε πρόσωπα χαμηλού εισοδήματος, τα δικαστικά έξοδα από τα οποία αυτή ατιηλλάγη και η αποζημίωση (αμοιβή) του πληρεξουσίου δικηγόρου της, θα επιδικαστούν σε βάρος του εναγόμενου κατά το λόγο της ήττας του (άρθρο 178 του ΚΠολΔ), πλην όμως υπέρ του Δημοσίου το οποίο τα εισπράττει σύμφωνα με τις διατάξεις για την είσπραξη των δημοσίων εσόδων (άρθρο 12 του ν. 3226/2004).

                                                            ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

       ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΣ αντιμωλία των διαδίκων.

       ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.

       ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να προκαταβάλει την πρώτη ημέρα κάθε μήνα στην ενάγουσα μητέρα της προαναφερόμενης ανήλικης .................., και για λογαριασμό της, ποσόν διατροφής ύψους διακοσίων πενήντα ευρώ (250) € προκαταβολικά, για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από της κοινοποιήσεως της αγωγής, νομιμοτόκως από της καθυστερήσεως πληρωμής εκάστης μηνιαίας δόσεως μέχρι την εξόφληση.

       ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εναγόμενο και υπέρ του Δημοσίου, στην καταβολή ενός μέρους των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, το οποίο ορίζει σε διακόσια τριάντα ευρώ (230) €.

       ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στη Θεσσαλονίκη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο, στις 25 Απριλίου 2017, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.

                                     Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                         Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
153/2017 ΜΠΡ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΥΙΟΘΕΣΙΑ ΤΕΚΝΟΥ ΜΟΛΔΑΒΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ

153/2017 ΜΠΡ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΥΙΟΘΕΣΙΑ ΤΕΚΝΟΥ ΜΟΛΔΑΒΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ
(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)
Αίτηση υιοθεσίας από ημεδαπό σύζυγο του ανήλικου τέκνου της αλλοδαπής συζύγου του. Εφαρμοστέα διαδικασία. Διατυπώσεις για το παραδεκτό της. Όταν ο υιοθετών και ο υιοθετούμενος έχουν διαφορετική υπηκοότητα, η συνδρομή των ουσιαστικών προϋποθέσεων της υιοθεσίας διέπεται επιμεριστικά από το δίκαιο της ιθαγένειας καθενός μέρους, δηλαδή ως προς μεν τον υιοθετούντα από το δίκαιο της ιθαγένειάς του, ενώ ως προς τον υιοθετούμενο από το δίκαιο της δικής του ιθαγένειας, με την επιφύλαξη ότι οι εφαρμοστέες διατάξεις του αλλοδαπού δικαίου δεν προσκρούουν στα χρηστά ήθη ή στην ημεδαπή δημόσια τάξη. Δέχεται εν μέρει την αίτηση.

Αριθμός απόφασης: 153/2017

                                         ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
                                            ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Παναγιώτα Αποστόλου, Πρωτοδίκη την οποία όρισε η Πρόεδρος Πρωτοδικών Χαλκιδικής και από τη Γραμματέα Ευμορφία Δέλλιου.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ κεκλεισμένων των θυρών, στο ακροατήριό του, στις 5 Ιουλίου 2017, για να δικάσει την με αριθμό κατάθεσης 128/2017 κλήση με την οποία επαναφέρεται προς συζήτηση η με αριθμό κατάθεσης 3/2017 αίτηση με αντικείμενο την υιοθεσία ανηλίκου, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.

ΤΟΥ ΑΙΤΟΥΝΤΟΣ: ..... του ..., κατοίκου ... Χαλκιδικής, ΑΦΜ ..., που παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του Άννας Ιωαννίδου (AM ΔΣΘ 9882), η οποία κατέθεσε έγγραφες προτάσεις (αρ. γραμματίου: Α212167).

ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης η πληρεξούσια δικηγόρος του αιτούντος ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις της.

                                               ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
                                              ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Στην προκειμένη περίπτωση, νόμιμα φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, με την υπό κρίση κλήση από τον αιτούντα η με αριθμό κατάθεσης 3/2017 αίτηση του, μετά την έκδοση της με αριθμό 8/2017 μη οριστικής απόφασης του Δικαστηρίου αυτού που κήρυξε εαυτό καθύλη αναρμόδιο και παρέπεμψε την υπόθεση στο παρόν Δικαστήριο.

Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 1550 ΑΚ, για να υιοθετηθεί ένας ανήλικος, χρειάζεται να συναινέσουν ενώπιον του Δικαστηρίου οι γονείς του ή ο ένας τους μόνο, αν ο άλλος έχει εκπέσει από τη γονική μέριμνα κατά το άρθρο 1537ΑΚ ή η συναίνεση του είναι αδύνατη γιατί έχει τεθεί σε στερητική δικαστική συμπαράσταση που περιλαμβάνει και τη στέρηση της ικανότητας να συναινεί για την υιοθεσία του παιδιού του. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 23 παρ; 1 του ΑΚ, όπως αντί καταστάθηκε με τη διάταξη του άρθρου 2 του νόμου 2447/1996, οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για τη σύσταση και τη λύση της υιοθεσίας, η οποία περιέχει στοιχεία αλλοδαπότητας κατά τα υποκείμενα αυτής, ρυθμίζονται από το δίκαιο της ιθαγένειας καθενός μέρους (ΑΠ 1787/1988, ΝοΒ 37, 598, ΕφΑΘ 2324/2005, ΕλλΔνη 2006, 616, ΕφΘεσ 1438/2005, ΝΟΜΟΣ). Από τη διάταξη αυτή, σε συνδυασμό με το άρθρο 33 του ΑΚ, συνάγεται ότι σε περίπτωση που ο υιοθετών και ο υιοθετούμενος έχουν διαφορετική υπηκοότητα, η συνδρομή των ουσιαστικών προϋποθέσεων της υιοθεσίας διέπεται επιμεριστικά από το δίκαιο της ιθαγένειας καθενός μέρους, δηλαδή ως προς μεν τον υιοθετούντο από το δίκαιο της ιθαγένειάς του, ενώ ως προς τον υιοθετούμενο από το δίκαιο της δικής του ιθαγένειας, με την επιφύλαξη ότι οι εφαρμοστέες διατάξεις του αλλοδαπού δικαίου δεν προσκρούουν στα χρηστά ήθη ή στην ημεδαπή δημόσια τάξη (ΕφΑΘ 489/2001, ΕλλΔνη 2001, 956, ΠΠρΑΘ 159/2005, ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, στο 18° Κεφάλαιο του Οικογενειακού Κώδικα της Μολδαβικής Δημοκρατίας υπάρχουν οι διατάξεις εκείνες που ρυθμίζουν τα σχετικά με τον θεσμό της υιοθεσίας στην Μολδαβία. Ειδικότερα, με τη διάταξη του άρθρου 116 του Οικογενειακού Κώδικα της Δημοκρατίας της Μολδαβίας προβλέπεται και επιτρέπεται η υιοθεσία ανηλίκου, ενώ στην παρ. 3 του ιδίου άρθρου ορίζεται ότι «Η υιοθεσία παιδιού υπηκόου Μολδαβικής Δημοκρατίας από αλλοδαπούς ή ανιθαγενείς επιτρέπεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα να υιοθετηθεί ή να τεθεί υπό επιτροπεία από: α) συγγενείς του παιδιού ανεξαρτήτως της ιθαγένειας τους και β) άλλων προσώπων, υπηκόων Μολδαβικής Δημοκρατίας». Ωστόσο, με την παρ. 5 του άρθρου 116 ορίζεται ότι «Οι διατάξεις των παρ. 3 και 4 δεν εφαρμόζονται; α) αν ο ένας σύζυγος υιοθετεί το τταιδί του άλλου συζύγου, β).... ». Επιπλέον, με τη διάταξη του άρθρου 121 παρ. 1 ορίζεται ότι υιοθετούντες μπορούν να είναι πρόσωπα και των δύο φύλων που συμπλήρωσαν το 25° έτος της ηλικίας τους εκτός από τα πρόσωπα που συμπλήρωσαν το 50° έτος της ηλικίας τους πλην όμως ο κανόνας αυτός δεν ισχύει, μεταξύ άλλων και στην περίπτωση που ο θετός πατέρας είναι ο σύζυγος του βιολογικού γονέα του παιδιού προς υιοθεσία ενώ στην παρ. 2 του ιδίου άρθρου ορίζεται ότι αλλοδαποί ή ανιθαγενείς, ο τόπος της διαμονής των οποίων βρίσκεται εκτός της επικράτειας της Μολδαβικής Δημοκρατίας, μπορούν να είναι υιοθετούντες παιδιών υπηκόων Μολδαβίας, μόνο αν ικανοποιούν τόσο τους όρους που προβλέπει η νομοθεσία της χώρας καταγωγής τους υπήκοοι της οποίας είναι ή της χώρας που έχουν τον τόπο διαμονής τους όσο και τους όρους που θέτει η νομοθεσία της Μολδαβικής Δημοκρατίας. Κατά το άρθρο 122 του Οικογενειακού Κώδικα προβλέπεται ότι η δικαστική απόφαση για έγκριση υιοθεσίας μπορεί να εκδοθεί μόνο αν το παιδί υπήρξε υπό την επιμέλεια του μελλοντικού υιοθετούντος για τουλάχιστον έξι μήνες. Εξάλλου στη διάταξη του άρθρου 123 παρ. 1 ορίζεται ότι η διαφορά ηλικίας μεταξύ υιοθετούντος και υιοθετημένου θα είναι τουλάχιστον 15 χρόνια, ενώ ο κανόνας αυτός δεν εφαρμόζεται στις περιπτώσεις που ο ένας από τους συζύγους υιοθετεί το παιδί του άλλου συζύγου. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 124 του ίδιου Κώδικα για την υιοθεσία απαιτείται η σύμφωνη γνώμη των φυσικών γονέων του παιδιού, η οποία γίνεται με γραπτή δήλωση επικυρωμένη από συμβολαιογράφο ή αυτοπρόσωπα ενώπιον του δικαστηρίου, ενώ κατά τη διάταξη του άρθρου 127 του ως άνω Κώδικα για την υιοθεσία του παιδιού που συμπλήρωσε το 10° έτος της ηλικίας του απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη αυτού ενώπιον του δικαστηρίου. Περαιτέρω, από τα άρθρα 1542, 1543, 1544 και 1558 Α.Κ., που ρυθμίζουν τα θέματα της υιοθεσίας ανηλίκων, προκύπτει ότι για την υιοθεσία ανηλίκου πρέπει ο υιοθετών: α) να είναι ικανός για δικαιοπραξία, να έχει συμπληρώσει τα τριάντα χρόνια και να μην έχει υπερβεί τα εξήντα και β) να είναι μεγαλύτερος από τον υιοθετούμενο τουλάχιστον κατά δεκαοκτώ, αλλά όχι και περισσότερο από πενήντα χρόνια. Ο περιορισμός της ηλικίας δεν ισχύει για εκείνον από τους συζύγους που επιθυμεί να υιοθετήσει τέκνο που υιοθετείται ή που έχει ήδη υιοθετηθεί από το σύζυγό του. Το δικαστήριο απαγγέλει την υιοθεσία, εφόσον συντρέχουν οι όροι του νόμου και αφού διαπιστώσει, συνεκτιμώντας και την έκθεση του προηγούμενου άρθρου, ότι, ενόψει της προσωπικότητας, της υγείας και της οικογενειακής και περιουσιακής κατάστασης εκείνου που υιοθετεί και του υιοθετουμένου, καθώς και της αμοιβαίας ικανότητας τους προσαρμογής, η υιοθεσία είναι προς το συμφέρον του υιοθετουμένου. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 8 της από 24-4- 1967 Διεθνούς Σύμβασης του Στρασβούργου "περί υιοθεσίας ανηλίκων", που κυρώθηκε με το Ν. 1049/1980: "Η αρμοδία Αρχή δεν θέλει προβή εις την έκδοσιν αποφάσεως υιοθεσίας ειμή εφόσον πεισθή ότι η υιοθεσία θέλει αποβή προς όφελος του υιοθετουμένου. Εις εκάστην περίπτωσιν η αρμοδία Αρχή θέλει ιδιαιτέρως φροντίσει όπως η υιοθεσία αύτη παρέχη εις τον υιοθετούμενον σταθερόν και αρμονικήν εστίαν. Κατά γενικόν κανόνα, η αρμοδία Αρχή δεν θέλει θεωρήσει τας ως άνω προϋποθέσεις ως επιτελεσθείσας, εάν η διαφορά ηλικίας μεταξύ του υιοθετούντος και του υιοθετουμένου είναι μικροτέρα της χωριζούσης τους γονείς από τα τέκνα ηλικίας". Τέλος, κατά το άρθρο 9 παρ.2 της ίδιας ως άνω Διεθνούς Σύμβασης: " Η ανάκρισης δέον όπως, εν τω ιδιάζοντι εις εκάστην περίτττωσιν μέτρω, επεκταθή μεταξύ άλλων και επί των κάτωθι σημείων : α) την προσωπικότητα, υγείαν και οικονομικά μέσα του υιοθετούντος, της οικογενειακής του ζωής, του τρόπου διαβιώσεως και της ικανότητάς του προς επιμόρφωση του υιοθετουμένου, β ) τα κίνητρα της επιθυμίας προς υιοθεσίαν του παιδίου, γ ) ..., δ ) την αμοιβαίαν καταλληλότητα μεταξύ υιοθετουμένου και υιοθετούντος, το χρονικό διάστημα καθ` ο το παιδίον παρέμεινεν υπό τας φροντίδας του υιοθετούντος...". Τόσο η Διεθνής Σύμβαση όσο και οι ως άνω διατάξεις του Α.Κ. θέτουν ως γενική αρχή που διέπει το δίκαιο της υιοθεσίας το συμφέρον του υιοθετουμένου, τη γενική δε αυτή αρχή πρέπει να υπηρετεί κάθε ερμηνεία των επιμέρους ρυθμίσεων. Η διαφορά όμως ηλικίας κατά τη σύμβαση και μάλιστα κατώτατης δεν αποτελεί προϋπόθεση της υιοθεσίας, αλλά κριτήριο, πότε δηλαδή η υιοθεσία εξυπηρετεί το συμφέρον του υιοθετουμένου. Επομένως, η διάταξη του άρθρου 1543 Α.Κ., η οποία ορίζει ότι ο υιοθετών πρέπει να μην έχει υπερβεί τα εξήντα έτη, πρέπει ως επιλογή του εσωτερικού νομοθέτη να συμπορεύεται προς την διάταξη του άρθρου 8 παρ. 1 και 2 της Σύμβασης, δηλαδή η υιοθεσία πρέπει να διασφαλίζει το συμφέρον του ανηλίκου. Ως εκ τούτου, όταν το συμφέρον του ανηλίκου επιτάσσει επιμήκυνση του ανώτατου ορίου ηλικίας, ιδίως δε και μικρό βαθμό, αυτό πρέπει αυτό να επιμηκύνεται διότι το ανώτατο όριο ηλικίας της διάταξης του άρθρου 1543 ΑΚ έχει σχετική και,επιβοηθητική σημασία και δεν πρέπει να ερμηνευθεί ως αυστηρή προϋπόθεση της υιοθεσίας, ούτε να θεωρηθεί ότι καθιερώνει απαράβατο τυπικό κώλυμα υιοθεσίας και συντρέχει σπουδαίος λόγος για να πραγματοποιηθεί, που βέβαια δεν είναι άλλος από την όσο γίνεται πιο άρτια εξυπηρέτηση του συμφέροντος του υιοθετουμένου (ΑΠ 1632/2014).

Με την υπό κρίση αίτησή του ο αιτών ζητά να κηρυχθεί θετό τέκνο του το ανήλικο άρρεν τέκνο της συζύγου του, Μολδαβικής υπηκοότητας που φέρει το όνομα ......., το οποίο γεννήθηκε στη Ρώμη στις 10-7-2000, από πατέρα ο οποίος έχει κηρυχθεί σε αφάνεια, κατά τα λεπτομερώς αναφερόμενα στο υπό κρίση δικόγραφο και να καταχωρηθεί η απόφαση στο οικείο ληξιαρχικό βιβλίο. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η υπό κρίση αίτηση παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, το οποίο έχει διεθνή δικαιοδοσία στην προκειμένη περίπτωση και είναι καθύλη και κατά τόπο αρμόδιο, κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (αρθ. 3 παρ. 1, 739, 740 παρ. 1 και 800 παρ. 1 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι έχει τηρηθεί η νόμιμη προδικασία, κατ’ άρθρο 748 παρ. 2 ΚΠολΔ, με την επίδοση αντιγράφου της αίτησης και της κλήσης στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Χαλκιδικής (βλ. τις υπ` αριθ. .../22-2-2017 και .../16-6-2017 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Χαλκιδικής ...... αντιστοίχως) και προσκομίζεται η σχετική έκθεση κοινωνικής έρευνας, η οποία διενεργήθηκε από την κοινωνική λειτουργό του Τμήματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής και κατατέθηκε νομότυπα. Στην προκειμένη δε περίπτωση, ο υιοθετών και το υιοθετούμενο έχουν διαφορετική ιθαγένεια και συνεπώς εφαρμοστέο δίκαιο είναι ως προς μεν τον αιτούντα, ο οποίος έχει την ελληνική ιθαγένεια, οι περί υιοθεσίας διατάξεις του Αστικού Κώδικα, ως προς δε το υιοθετούμενο, το οποίο έχει την μολδαβική ιθαγένεια, το μολδαβικό δίκαιο, το οποίο λαμβάνεται υπόψη αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο, σύμφωνα με το άρθρο 337 σε συνδυασμό με το άρθρο 741 του ΚΠολΔ, με την επιφύλαξη ότι η εφαρμογή των διατάξεων του δικαίου αυτού δεν προσκρούει στα χρηστά ήθη και την ημεδαπή δημόσια τάξη (άρθρο 33 ΑΚ), σύμφωνα με τα προαναφερθέντα στη μείζονα σκέψη. Είναι συνεπώς νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1542, 1543, 1544, 1546, 1549, 1550, 1555, 1557, 1558, 1559 και 1562 ΑΚ, καθώς και στις προαναφερθείσες διατάξεις περί υιοθεσίας του 18ου Κεφαλαίου του Οικογενειακού Κώδικα της Δημοκρατίας της Μολδαβίας πλην του αιτήματος να καταχωρηθεί η απόφαση που θα εκδοθεί στα ληξιαρχικά βιβλία το οποίο πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμο, καθόσον ο ληξίαρχος υποχρεούται εκ του νόμου (άρθρα 4 στοιχ. Β και 14 ν. 344/19765 «περί ληξιαρχικών πράξεων») να καταχωρεί στα τηρούμενα από αυτόν ληξιαρχικά βιβλία κάθε επερχόμενη μεταβολή στην κατάσταση του φυσικού προσώπου-που συμβαίνει και σε περίπτωση υιοθεσίας- κατόπιν δήλωσης του προκαλέσαντος αυτήν και μόνο σε περίπτωση άρνησής του να προβεί στη ζητούμενη ενέργεια (περίπτωση που δεν υφίσταται εν προκειμένω, κατά τα εκτειθέμενα στην αίτηση) μπορεί να υποχρεωθεί σε αυτήν δικαστικώς σύμφωνα με το άρθρο 791 ΚΠολΔ (ΕφΑΘ 2404/2003 ΕλλΔνη 2003.1667). Πρέπει, επομένως, η αίτηση να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Στην προκειμένη περίπτωση, από την με ημερομηνία 22-3-2017 έκθεση συναίνεσης, που είναι συνημμένη στα πρακτικά συνεδρίασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής, το οποίο εξέδωσε την με αριθμό 8/2017 απόφαση του, αποδεικνύεται ότι για την προκείμενη υιοθεσία συναίνεσαν αυτοπροσώπως ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ο αιτών, η σύζυγος του και βιολογική μητέρα του τέκνου καθώς και το ίδιο το ανήλικο τέκνο, σε ιδιαίτερο γραφείο χωρίς δημοσιότητα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 800 παρ. 2 του ΚΠολΔ Περαιτέρω, ο φυσικός πατέρας του υιοθετούμενου δεν έδωσε ενώπιον του Δικαστηρίου την συναίνεσή του, καθόσον αυτός έχει κηρυχθεί σε αφάνεια, όπως προκύπτει από την με αριθμό 2-1014/2007 απόφαση του Δικαστηρίου της πόλης ... της Δημοκρατίας της Μολδαβίας, η οποία κατέστη αμετάκλητη την 9-1-2008, η οποία προσκομίζεται από τον αιτούντα σε επίσημη μετάφραση από την μολδαβική στην ελληνική γλώσσα. Περαιτέρω από τα έγγραφα που οι αιτούντες προσκομίζουν, μερικά από τα οποία μνημονεύονται ειδικότερα στη συνέχεια, χωρίς ωστόσο να παραλείπεται κανένα κατά την ουσιαστική εκτίμηση της υπόθεσης, αποδεικνύονται κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο αιτών τέλεσε νόμιμο πολιτικό γάμο στις 5-12- 2008 στην ... Θεσσαλονίκης, με την ........, από τον οποίο (γάμο) δεν απέκτησαν τέκνα (βλ. το ακριβές φωτοαντίγραφο της υπ` αρίθ. πρωτ. ../Β/2008 ληξιαρχικής πράξης γάμου του Ληξίαρχου του Δήμου .... σε συνδυασμό με το με αριθ. πρωτ. .../2017 πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης του Δήμου ...). Η τελευταία είχε αποκτήσει από τον προηγούμενο γάμο της με τον ........ ένα άρρεν τέκνο, τον ..... , μολδαβικής ιθαγένειας, που γεννήθηκε στο ... της Μολδαβίας στις 10-7-2000 στη Ρώμη (βλ. το με αριθμό ../15- 7- 2000 απόσπασμα ληξιαρχικής πράξης γέννησης του Ληξιαρχείου της Ρώμης, το οποίο προσκομίζεται σε επίσημη μετάφραση από την ιταλική και τη γαλλική στην Ελληνική γλώσσα). Ο φυσικός πατέρας του ως άνω ανήλικου ......, όπως προαναφέρθηκε, έχει κηρυχθεί σε αφάνεια την 9-1- 2008. Η ηλικία του αιτούντος, ο οποίος γεννήθηκε στις 30-7-1955, επιτρέπει την υιοθεσία, με βάση το ελληνικό δίκαιο, δεδομένου ότι αυτός έχει συμπληρώσει το τριακοστό και έχει υπερβεί το εξηκοστό έτος της ηλικίας του, μόλις κατά ενάμιση έτος κατά τον χρόνο κατάθεσης της αίτησης, την 17-2- 2017 καθώς η ηλικία του αιτούντος, η οποία κατά τα αναφερόμενα παραπάνω δεν αποτελεί το αποφασιστικό κριτήριο για την εξεύρεση του συμφέροντος του ανηλίκου δεδομένης μάλιστα της μικρής απόκλισης από το νόμιμο ανώτατο όριο (άρθρο 1543 ΑΚ - ενώ κατά το μολδαβικό δίκαιο - άρθρο 121 Οικογενειακού Κώδικα - αρκεί ο υιοθετών να έχει συμπληρώσει το 25° έτος της ηλικίας του ενώ και η υπέρβαση της ηλικίας των 50 ετών το οποίο θεσπίζεται ως ανώτατο όριο δεν ισχύει στην περίτπωση που ο θετός πατέρας είναι ο σύζυγος του βιολογικού γονέα του παιδιού προς υιοθεσία). Εξάλλου, ο αιτών έχει την απαιτούμενη διαφορά ηλικίας με το υιοθετούμενο, τόσο με βάση το ελληνικό δίκαιο, δεδομένου ότι είναι μεγαλύτερος από αυτό τουλάχιστον κατά δεκαοκτώ αλλά όχι και περισσότερο από πενήντα χρόνια (άρθρο 1544 ΑΚ), όσο και με βάση το μολδαβικό δίκαιο, το οποίο προβλέπει διαφορά ηλικίας μεταξύ του υιοθετούντος και του υιοθετούμενου τουλάχιστον δεκαπέντε ετών (άρθρο 123 του Οικογενειακού Κώδικα της Δημοκρατίας της Μολδαβίας), παρά το γεγονός ότι στην προκειμένη περίπτωση, επειδή πρόκειται για υιοθεσία ανηλίκου τέκνου της συζύγου του αιτούντος, δεν απαιτείται να υπάρχει οπωσδήποτε η παραπάνω διαφορά ηλικίας (βλ. τα ως άνω αναφερόμενα άρθρα του ελληνικού ΑΚ και του Οικογενειακού Κώδικα της Δημοκρατίας της Μολδαβίας). Ο αιτών είναι ικανός για δικαιοπραξία και δεν στερείται γονικών δικαιωμάτων, ούτε συντρέχουν άλλοι λόγοι ηθικής ή υγείας που να κωλύουν την τέλεση από αυτόν της υιοθεσίας (άρθρα 1543 ΑΚ και 121 του Οικογενειακού Κώδικα της Δημοκρατίας της Μολδαβίας). Είναι υγιής, έχει άμεμπτο ποινικό παρελθόν και η οικονομική του κατάσταση είναι καλή, ικανή να εξασφαλίσει στο υιοθετούμενο άνετη διαβίωση. Η ζωή του με τη σύζυγο του και μητέρα του υιοθετούμενου είναι αρμονική, τα κίνητρα του ανιδιοτελή και διακατέχεται από έντονη επιθυμία να υιοθετήσει τον ανήλικο καθώς ήδη διανύει οκταετή αρμονικό έγγαμο βίο με την μητέρα αυτού κατά τη διάρκεια του οποίου κατοικούν σε ιδιόκτητη κατοικία του στη .... Χαλκιδικής, στην οποία διαμένει και το υιοθετούμενο καθόλο αυτό το χρονικό διάστημα, ενόψει δε της προσωπικότητας του και της αγάπης που τρέφει προς το παιδί, αναμένεται ότι θα ανταποκριθεί με τον καλύτερο τρόπο στα θέματα που άπτονται της ανατροφής του υιοθετούμενου (βλ. έκθεση κοινωνικής έρευνας της κοινωνικής λειτουργού). Ο ανήλικος, ο οποίος δεν έχει υιοθετηθεί από άλλον, βρίσκεται κοντά του ήδη από το 2008 (αρθ. 122 παρ. 1 του Οικογενειακού Κώδικα της Δημοκρατίας της Μολδαβίας), οπότε η μητέρα του τέλεσε γάμο με τον αιτούντα.

Ενόψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι η αιτούμενη υιοθεσία είναι προς το συμφέρον του υιοθετούμενου και θα αποβεί προς όφελος του (άρθρα 1542 εδ. β` ΑΚ). Άλλωστε και η κοινωνική λειτουργός που διενήργησε τη σχετική κοινωνική έρευνα, εισηγείται την πραγματοποίηση της αιτούμενης υιοθεσίας. Συνεπώς, συντρέχουν όλες οι νόμιμες προϋποθέσεις, τόσο κατά το ελληνικό, όσο και κατά το μολδαβικό δίκαιο, γεγονός το οποίο απαιτείται ρητά και από το τελευταίο (μολδαβικό δίκαιο - αρθ. 121 παρ. 2), καθόσον ο αιτών - υιοθετών έχει την ελληνική ιθαγένεια και συνεπώς είναι αλλοδαπός κατά το μολδαβικό δίκαιο και άρα πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση ως βάσιμη και από ουσιαστική άποψη και να κηρυχθεί το ανωτέρω ανήλικο θετό τέκνο του αιτούντος.

                                                   ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ο,τι κρίθηκε απορριπτέο.

ΔΕΧΕΤΑΙ κατά τα λοιπά την αίτηση.

ΚΗΡΥΣΣΕΙ θετό τέκνο του αιτούντος .......... του ..., τον ανήλικο ....., τέκνο της συζύγου του ....... και του ....., το οποίο γεννήθηκε στις 10-7-2000 στην Ρώμη της Ιταλίας.

ΚΡΙΘΗΚΕ αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πολύγυρο, στις 5 Σεπτεμβρίου 2017.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                                                  Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Μ.Δ.
896/2021 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ ΕΙΔΙΚΗ-ΜΕΤΡΟ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΥΠΕΡ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΤΕΚΝΩΝ-ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΕ ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ

ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 2021/1733,2022/26

896/2021 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ (ΕΙΔΙΚΗ)
Αγωγή μητέρας ανηλίκου τέκνου κατά πατέρα για καταβολή μηνιαίας διατροφής υπέρ αυτού. Ο έχων την προσωρινή ή οριστική επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου δύναται νομίμως να εκπροσωπεί αυτό στην δεδομένη δίκη. Αγωγές που αφορούν επίλυση οικογενειακών διαφορών και ασκήθηκαν μετά τις 15.01.2020 πρέπει να υπαχθούν προγενεστέρως σε υποχρεωτική αρχική συνεδρία διαμεσολάβησης κατά τα οριζόμενα στον Ν. 4640/2019. Συνέπειες παραβίασης της ως άνω προδικασίας. Ο ενάγων πρέπει να ενημερωθεί εγγράφως από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του για την δυνατότητα υπαγωγής της διαφοράς του σε διαμεσολάβηση. Υποχρέωση των γονέων να συνεισφέρουν από κοινού βάσει των οικονομικών τους δυνάμεων στην κάλυψη των μηνιαίων δαπανών διαβίωσης των τέκνων εφόσον τα ίδια στερούνται περιουσίας και εισοδημάτων προς τούτο. Συνεκτιμώμενα κριτήρια για τον υπολογισμό των οικονομικών δυνάμενων των γονέων όπου συνυπολογίζονται και τα εισοδήματά που εκείνοι παρέλειψαν ενάντια στην καλή πίστη (ΑΚ 288) να εξασφαλίσουν βρίσκοντας εργασία. Η αμφισβήτηση εκ μέρους του εναγόμενου γονέα της αναλογίας συνεισφοράς του στα έξοδα διατροφής του τέκνου του συνιστά άρνηση της αγωγής. Μέτρο υπολογισμού διατροφής υπέρ ανηλίκων τέκνων. Δέχεται εν μέρει αγωγή.

ΑΠΟΦΑΣΗ 896/2021

(Γενικός Αριθμός Κατάθεσης αγωγής …./2020)
(Ειδικός Αριθμός Κατάθεσης αγωγής …../2020)

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΤΟ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Ελένη Παπαγεωργίου, Πρωτοδίκη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και από τη Γραμματέα Ελένη Σπανουδάκη.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στη Θεσσαλονίκη στις 23 Σεπτεμβρίου 2020, για να δικάσει την υπόθεση:

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: …….. του ……, εν διαστάσει συζύγου του ……. του …….., κατοίκου Θεσσαλονίκης, οδός ……., Α.Φ.Μ ……, ως ασκούσας την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου της …….. του ……, κατοίκου ομοίως, η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου της δικηγόρου ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΑΔΑΜΙΔΗ (AM ΔΣ Θεσσαλονίκης 004035).

ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: ……. του ……, κατοίκου Θεσσαλονίκης, οδός ……, Α.Φ.Μ …….., ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του ΑΝΝΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ (AM ΔΣ Θεσσαλονίκης 009882).

Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η με γενικό αριθμό κατάθεσης …../13-02-2020 και με ειδικό αριθμό κατάθεσης …../13-02-2020 αγωγή της, η συζήτηση της οποίας προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο της 31-03-2020, κατά την οποία ανεστάλη (ματαιώθηκε) η εκδίκασή της, για την προστασία της δημοσίας υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19. Ήδη με την ........../16-06-2020 πράξη της Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης διατάχθηκε η οίκοθεν εισαγωγή προς συζήτηση της παραπάνω υπόθεσης για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.

ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Με την κρινόμενη αγωγή της (όπως το αγωγικό αίτημα με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως, αλλά και με τις προτάσεις της, παραδεκτώς περιορίσθηκε ως προς το αιτούμενο χρονικό διάστημα, σύμφωνα με τα άρθρα 294,295 παρ. 1 εδ. β’ και 297 ΚΠολΔ) η ενάγουσα εκθέτει ότι με τον εναγόμενο απέκτησε κατά τη διάρκεια του γάμου τους ένα ανήλικο τέκνο, του οποίου ασκεί την επιμέλεια και ζητεί να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει την πρώτη (1η) ημερολογιακή ημέρα κάθε μήνα, για λογαριασμό του ως άνω ανηλίκου τέκνου και ως συμμετοχή του στη διατροφή αυτού, το ποσό των 450,00 ευρώ για χρονικό διάστημα τριών ετών από την επίδοση της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση της πληρωμής κάθε δόσης, διότι το ως άνω ανήλικο τέκνο στερείται παντελώς εισοδημάτων και περιουσίας. Τέλος, ζητεί να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στα δικαστικά της έξοδα. Το Δικαστήριο είναι καθ`ύλην και κατά τόπον αρμόδιο για την εκδίκαση της αγωγής (άρθρα 17 αρ.2 και 22 ΚΠολΔ), κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρο 591 παρ. 3 ΚΠολΔ). Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 44 Ν. 4640/2019 περί υποχρεωτικότητας της διαδικασίας διαμεσολάβησης: «Η ισχύς του παρόντος αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, πλην των άρθρων 6 και 7 του παρόντος, τα οποία τίθενται σε ισχύ και καταλαμβάνουν τις αγωγές που κατατίθενται μετά την παρέλευση των κατωτέρω ημερομηνιών, ως εξής: α) από τη 15η Ιανουαρίου 2020 για τις οικογενειακές διαφορές, εκτός από αυτές των περιπτώσεων α`, β` και γ` της παραγράφου 1, καθώς και της παραγράφου 2 του άρθρου 592 ΚΠολΔ». Στην προκειμένη περίπτωση, με βάση την από 14.02.2020 έγγραφη ενημέρωση για τη δυνατότητα επίλυσης της διαφοράς με διαμεσολάβηση (άρθρο 3 παρ. 2 Ν. 4640/2019 ΦΕΚ Α’ 190/30.11.2019) του πληρεξουσίου δικηγόρου της ενάγουσας, υφίσταται υποχρέωση προσφυγής της ένδικης διαφοράς σε υποχρεωτική αρχική συνεδρία. Από την παραδεκτή επισκόπηση της πράξης κατάθεσης της επίδικης αγωγής, αποδεικνύεται ότι αυτή κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου την 13-02-2020, ήτοι μετά την 15.01.2020, και επομένως η αγωγή παραδεκτά ασκήθηκε με την προηγούμενη υπαγωγή σε υποχρεωτική αρχική συνεδρία διαμεσολάβησης, η οποία όμως δεν ήταν επιτυχής (βλ. το προσκομιζόμενο πρακτικό ανεπιτυχούς διαμεσολάβησης). Περαιτέρω, έχει καταβληθεί το ανάλογο τέλος δικαστικού ενσήμου (βλ. το προσκομιζόμενο με κωδικό …………… ηλεκτρονικό παράβολο) και ο εναγόμενος έχει προκαταβάλει τα ορισθέντα έξοδα της δίκης (άρθρο 173 παρ.4 Κ.Πολ.Δ).Η αγωγή είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1390,1485, 1486, 1493, 1496, 1498, 1516 παρ. 2,340, 341, 345 του ΑΚ, 907, 910 αρ. 4, 176 ΚΠολΔ και πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω για να κριθεί και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Ο εναγόμενος αρνείται την αγωγή, καθόσον, όταν με την αγωγή δεν ζητείται, όπως εν προκειμένω, το σύνολο του ποσού, στο οποίο αποτιμώνται οι διατροφικές ανάγκες του δικαιούχου, αλλά μόνο το μέρος, το οποίο κατά την άποψη της ενάγουσας πρέπει να βαρύνει τον εναγόμενο γονέα, σε αναλογία προς τις οικονομικές δυνάμεις αυτής και του άλλου γονέα, ο αμυντικός ισχυρισμός του, ότι η αναλογία αυτή είναι διαφορετική από εκείνη που αναφέρεται στην αγωγή λειτουργεί ως άρνηση.

Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την απόφαση αυτή πρακτικά και από όλα τα έγγραφα που προσκομίζουν και επικαλούνται νόμιμα οι διάδικοι, για να ληφθούν υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν στις 20-08-2014 νόμιμο πολιτικό γάμο στο Δημαρχιακό κατάστημα του Δήμου ...., κατά τη διάρκεια του οποίου απέκτησαν ένα ανήλικο τέκνο, τη ….., που γεννήθηκε στις 08-10-2014. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων δεν εξελίχθηκε ομαλά και διασπάστηκε οριστικά την 24-04-2017. Με την υπ’ αριθμ. 17.316/2018 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου (Ειδική Διαδικασία) ανατέθηκε οριστικά η επιμέλεια του προσώπου του ανηλίκου τέκνου αποκλειστικά στην ενάγουσα μητέρα του (της γονικής μέριμνας ασκουμένης από κοινού και από τους δύο γονείς) και υποχρεώθηκε ο εναγόμενος πατέρας του να καταβάλλει στην ενάγουσα μητέρα του, υπό την ιδιότητά της ως ασκούσας την επιμέλεια του προσώπου του και για λογαριασμό του, ως συνεισφορά του στην τακτική διατροφή του, το ποσό των τριακοσίων (300,00) ευρώ μηνιαίως, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής. Επομένως, το ανήλικο τέκνο των διαδίκων νόμιμα εκπροσωπείται από την ενάγουσα μητέρα του στην παρούσα δίκη διατροφής (1516 Α.Κ). Το ως άνω ανήλικο στερείται περιουσίας και εισοδήματος από οποιαδήποτε πηγή, ενώ λόγω της ηλικίας του δεν μπορεί να ασκήσει βιοποριστική εργασία και ως εκ τούτου έχει δικαίωμα διατροφής σε χρήμα έναντι των γονέων του, οι οποίοι ενέχονται ανάλογα με τις οικονομικές δυνάμεις τους. Το ως άνω ανήλικο κατοικεί μαζί με τη μητέρα του σε διαμέρισμα ιδιοκτησίας της επί της οδού …… στη ...., επιφάνειας 98 τ.μ και συνεπώς βαρύνεται με το ποσοστό συμμετοχής του μόνο στα λειτουργικά έξοδα της εν λόγω οικίας. Κατά το χρόνο συζήτησης της αγωγής, το ως άνω ανήλικο φοιτά στην Α` Τάξη δημόσιου δημοτικού σχολείου. Σύμφωνα με την ένορκη κατάθεση της μάρτυρα αποδείξεως, το επόμενο έτος θα αρχίσει να παρακολουθεί μαθήματα αγγλικών, ενώ από την τρέχουσα χρονιά θα παρακολουθεί δωρεάν (μέσω ΕΣΠΑ) μαθήματα θεατρικού παιχνιδιού και μουσικοκινητικής αγωγής. Οι λοιπές δαπάνες του ανηλίκου, δηλαδή αυτές που απαιτούνται για τη διατροφή, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την ένδυση, την υπόδηση, την αγορά σχολικών ειδών, την εκπαίδευση, την ψυχαγωγία και την εν γένει συντήρησή του είναι οι συνήθεις παιδιού αντίστοιχης ηλικίας που ζει υπό παρόμοιες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα προέκυψε ότι ο εναγόμενος πατέρας του ανηλίκου είναι από το έτος 2012 οδηγός και συνιδιοκτήτης σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου ενός ταξί. Με βάση τα ανωτέρω, τα καθαρά μηνιαία εισοδήματά του δεν υπολείπονται κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου του ποσού των 1.000,00 ευρώ, ενώ τα ανωτέρω δεν αναιρούνται από το νομίμως προσκομιζόμενο με επίκληση από τον εναγόμενο αντίγραφο του εκκαθαριστικού του σημειώματος αναφορικά με τη δήλωση του φόρου εισοδήματος των οικονομικών ετών 2016 και 2018, καθώς αυτό αναφέρεται σε ανέλεγκτη από την αρμόδια Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία χρήση και, ως εκ τούτου, δεν δεσμεύει το Δικαστήριο, εφόσον δεν έχει ελεγχθεί η ειλικρίνειά του. Ο ίδιος διαμένει πλέον στην πατρική του οικία επί της οδού ……. στη ... και επομένως δε βαρύνεται με δαπάνη καταβολής μισθώματος, βαρύνεται όμως με το ποσοστό συμμετοχής του στις σχετικές λειτουργικές δαπάνες. Η ενάγουσα μητέρα του ανηλίκου λαμβάνει το ποσό των 70,00 ευρώ μηνιαίως ως επίδομα τέκνου και εργαζόταν μέχρι το έτος 2010 ως πωλήτρια, πλέον όμως δεν εργάζεται, καθόσον ανέλαβε αποκλειστικά από τη γέννηση του ανηλίκου τέκνου της τη φροντίδα του. Η ενάγουσα γεννήθηκε το έτος 1970, είναι υγιής και έχει όλες τις προϋποθέσεις-δεδομένου ότι η ανήλικη θυγατέρα της φοιτά ήδη σε ολοήμερο δημοτικό σχολείο και την ίδια μπορούν να συνδράμουν οι συνταξιούχοι γονείς της, οι οποίοι ήδη τη βοηθούν οικονομικά-, αξιοποιώντας τα προσόντα της, το χρόνο της, τις εργασιακές της ικανότητες και τις δυνάμεις της, να εξεύρει εργασία, έστω και με μειωμένο ωράριο (λ.χ σε υπεραγορά), από την οποία θα δύναται να εξασφαλίσει μηνιαίο εισόδημα, ανερχόμενο, με βάση τα συναφή διδάγματα της κοινής πείρας και τους κανόνες της λογικής, σε ποσό που δεν θα υπολείπεται αυτού των τριακοσίων (300,00) ευρώ κατά μέσο όρο μηνιαία. Σε κάθε περίπτωση, από τη διάταξη του άρθρου 288 ΑΚ συνάγεται ότι οι γονείς οφείλουν και ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας να ανεύρουν εργασία ανάλογη με τα προσόντα τους και τις ικανότητές τους, ώστε αν παραλείψουν να το πράξουν θα τους καταλογιστεί, σύμφωνα με την αντικειμενική θεώρηση της συμμετοχής τους στη διατροφή του ανηλίκου, το εισόδημα που θα μπορούσαν να αποκερδαίνουν από αυτή (ΑΠ 1507/2001, ΕλλΔ/νη 44.1592, ΕφΠειρ 909/2005 ΤΝΠΔΣΑΘ, ΕφΑθ 3389/1995, ΕλλΔ/νη 36,1558 ΜονΠρΑθ 1786/2000, Αρμ. 2002/383), το οποίο στην προκειμένη περίπτωση ανέρχεται στο ως άνω ποσό. Περαιτέρω, η ενάγουσα δεν επιβαρύνεται με δαπάνη καταβολής μισθώματος, αφού διαμένει με το ανήλικο τέκνο της στο ως άνω ιδιόκτητο διαμέρισμά της - το οποίο απέκτησε το Σεπτέμβριο του έτους 2016 με χρήματα που εξοικονόμησε από εκποίηση ακίνητης περιουσίας της στη….. ....περί το έτος 2008 -, βαρύνεται όμως με το ποσοστό συμμετοχής της στις λειτουργικές δαπάνες της εν λόγω οικίας. Η ίδια διαθέτει επίσης ακίνητη περιουσία στη …… ...και ειδικότερα α) ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου της ψιλής κυριότητας και ποσοστό 33,32% της πλήρους κυριότητας ενός διαμερίσματος του 1ου ορόφου στη …….. ..., εμβαδού 54,60 τ.μ περίπου β) ποσοστό 37,50% εξ αδιαιρέτου της ψιλής κυριότητας και ποσοστό 8.33% της πλήρους κυριότητας ενός ακινήτου εντός σχεδίου 1031,25 τ.μ στην ευρύτερη περιοχή της ……. στη ...., καθώς επίσης και διάφορα ποσοστά εξ αδιαιρέτου σε αγρούς, τα οποία είναι απρόσοδα. Άλλη περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε άλλη πηγή δεν αποδείχθηκε ότι έχουν οι διάδικοι, οι οποίοι δεν βαρύνονται με υποχρέωση διατροφής τρίτου προσώπου, πλην του ανηλίκου τέκνου τους. Σύμφωνα με τα ανωτέρω και με βάση τις οικονομικές δυνάμεις των διαδίκων, την εκτίμηση και σύγκριση αυτών, λαμβανομένων υπ’ όψιν των συνολικών διατροφικών αναγκών του τέκνου τους, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής και των δυνάμεων των γονέων του, από τις οποίες αυτές συνπροσδιορίζονται, κρίνεται ότι η απαιτούμενη ανάλογη διατροφή γι’ αυτό ανέρχεται στο ποσό των πεντακοσίων πενήντα (550,00) ευρώ μηνιαίως, στο οποίο συνυπολογίζεται και η δαπάνη παροχής στέγης, ηλεκτροφωτισμού, ύδρευσης, θέρμανσης και η παροχή προσωπικής εργασίας και των φροντίδων της μητέρας του. Με το ποσό αυτό μπορούν να καλυφθούν όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση και διατροφή του ανταποκρινόμενο προς το επίπεδο που αρμόζει στην ηλικία του και προς το επίπεδο ζωής των γονέων του. Από το ποσό αυτό ο εναγόμενος είναι σε θέση να καταβάλει το ποσό των τριακοσίων πενήντα (350,00) ευρώ μηνιαίως, ενώ με το υπόλοιπο ποσό των διακοσίων (200,00) ευρώ, στο οποίο περιλαμβάνεται και η αποτίμηση των προσωπικών υπηρεσιών και λοιπών παροχών που προσφέρει στο ανήλικο η μητέρα του, βαρύνεται η τελευταία, γενομένου δεκτού κατά ένα μέρος ως ουσιαστικά βάσιμου του σχετικού αρνητικού ισχυρισμού, που προέβαλε ο εναγόμενος. Ενόψει όλων των ανωτέρω, πρέπει η ένδικη αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως και ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει, την 1η ημέρα κάθε ημερολογιακού μήνα, ως συμμετοχή του στην τακτική διατροφή του ανηλίκου τέκνου του, το προαναφερόμενο ποσό, για μία τριετία από την επόμενη ημέρα της επίδοσης της αγωγής και με το νόμιμο τόκο από την επόμενη ημέρα της καθυστέρησης της πληρωμής κάθε δόσης. Η παρούσα πρέπει να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή (άρθρα 907 και 910 αριθμ. 4 ΚΠολΔ) και ο εναγόμενος να καταδικασθεί, λόγω της εν μέρει ήττας του, σε μέρος της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας (άρθρ. 178 § 1 ΚΠολΔ), κατά μερική παραδοχή του σχετικού αιτήματος της (άρθρ. 191 § 2 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα το εν λόγω ποσό ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας, στο οποίο περιλαμβάνονται και τα προκαταβλητέα δικαστικά έξοδα κατ’ άρθρο 173 παρ. 4 ΚΠολΔ.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα, την 1η ημέρα κάθε ημερολογιακού μήνα, για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου τους και ως συμμετοχή του στην τακτική σε χρήμα διατροφή του, για μία τριετία από την επόμενη ημέρα της επίδοσης της αγωγής, το ποσό των τριακοσίων πενήντα (350,00) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επόμενη ημέρα της καθυστέρησης πληρωμής κάθε δόσης.

ΚΗΡΥΣΣΕΙ την απόφαση προσωρινά εκτελεστή.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εναγόμενο σε μέρος της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας, στο οποίο περιλαμβάνονται και τα προκαταβλητέα έξοδα και το οποίο ορίζει στο ποσό των τριακοσίων ογδόντα (380,00) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίσθηκε στις 08/02/2021

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στη Θεσσαλονίκη, στις 08/02-/2021.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
211/2021 ΔΠΡ ΚΑΒΑΛΑΣ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ ΓΙΑ ΠΟΣΟ 55.991 ΕΥΡΩ - ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΟΛΟΥ - ΕΝΝΟΙΑ ΕΥΛΟΓΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΕ ΝΟΜΟΣ

211/2021 ΔΠΡ ΚΑΒ

(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)

Ανακοπή - προσφυγή κατά ατομικών ειδοποιήσεων χρεών και σχετικών ταμειακών βεβαιώσεων υπέρ του ΕΦΚΑ, κατά απόφασης του ΙΚΑ ΕΤΑΜ περί αναδρομικής διακοπής της χορήγησης υπέρ ασφαλισμένου συμπληρωματικής παροχής στην σύνταξη του αλλά και κατά αποφάσεων καταλογισμού σε βάρος του αχρεωστήτως καταβληθέντων συμπληρωματικών παροχών στην σύνταξη του και προσαύξησης αυτής λόγω οικογενειακών βαρών. Σωρευόμενη ανακοπή κατά ατομικών ειδοποιήσεων χρεών. Αχρεωστήτως καταβληθείσες από το ΙΚΑ παροχές επιστρέφονται εντόκως από τον λαβόντα ανεξαρτήτως υπαιτιότητας του. Εξαιρέσεις όπου η ρύθμιση αυτή αντίκειται στην αρχή της χρηστής διοίκησης η οποία και επιτάσσει την διοίκηση να ενεργεί επικαίρως. Ορισμός εύλογου χρόνου ανάκλησης διοικητικής πράξης. Χρόνος επέλευσης των εννόμων συνεπειών ως προς δυσμενείς διοικητικές πράξεις που δεν δημοσιεύονται όπως όσες ανακαλούν προγενέστερες ευνοϊκές για πολίτες διοικητικές πράξεις. Αν η ανάκληση αυτή λάβει χώρα μετά την πάροδο εύλογου χρόνου ή κατόπιν μακράς αδράνειας της διοίκησης αν και είχε διαπιστώσει έγκαιρα τον παράνομο χαρακτήρα της αρχικής πράξης, καθιστούν την ανακλητική πράξη ακυρωτέα υπέρ των καλόπιστων τρίτων. Εφαρμογή κατά τον Καν. 1408/1971 ΕΟΚ των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, μη μισθωτούς και μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας. Ύψος προσαύξησης στην σύνταξη αναπηρίας ή γήρατος ασφαλισμένου στο ΙΚΑ λόγω άνεργης ή ανασφάλιστης συζύγου αυτού κατά α.ν 1846/1951. Ύψος αναπροσαρμογής αυτής. Οι εκτελεστές διοικητικές πράξεις ή παραλείψεις της διοίκησης υπόκεινται σε προσφυγή κατά τον ΚΔΔ. Αν στον νόμο προβλέπεται ενδικοφανής προσφυγή κατ΄ αυτών, σε προσφυγή ενώπιον των δικαστηρίων υπόκειται η απόφαση επί αυτής. Πράξεις υποκείμενες σε ανακοπή. Όρια εξουσίας του δικαστηρίου της ανακοπής ιδίως όταν ασκείται κατά ταμειακής βεβαιώσεως. Ισχυρισμοί περί απόσβεσης της απαίτησης πρέπει να αποδεικνύονται αμέσως. Δυνατότητα σώρευσης ανακοπής κατά ταμειακής βεβαίωσης οφειλής και προσφυγής κατά του νόμιμου τίτλου αυτής. Αρμόδιο δικαστήριο εκδίκασης τους. Χρόνος παραγραφής του δικαιώματος του ΙΚΑ να βεβαιώνει και να εισπράττει αντίστοιχα χρηματικής απαιτήσεις κατά ασφαλισμένων. Επέκταση του αντίστοιχου χρόνου παραγραφής για το δικαίωμα του ΙΚΑ να αναζητά αχρεωστήτως καταβληθείσες παροχές κατά Ν. 4093/2012 που δεν φέρει αναδρομική ισχύ. Συνεκδικάζει και δέχεται ένδικα βοηθήματα.

Αριθμός απόφασης: 211/2021

ΤΟ ΔIΟIΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΚΑΒΑΛΑΣ

ΤΜΗΜΑ Β΄

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 17 Νοεμβρίου 2020, με Δικαστή τον Γεώργιο Σιώνα, Πρωτοδίκη Δ.Δ. και γραμματέα τον Ιωάννη Τολίκα, δικαστικό υπάλληλο,

για να συνεκδικάσει το ένδικο βοήθημα με αριθμό κατάθεσης …../21-02-2019 και την ανακοπή με αριθμό κατάθεσης …../13-12-2018,

του ….. του ……………, κατοίκου ……………., για τον οποίο παραστάθηκε η πληρεξούσια δικηγόρος του Άννα Ιωαννίδου με τις από 13-11-2020 δηλώσεις, κατ’ άρθρο 133 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ., όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 29 παρ.1 του ν. 2915/2001,

κατά του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης» (Ε.Φ.Κ.Α.) και ήδη «Ηλεκτρονικός Εθνικός Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης» («e-Ε.Φ.Κ.Α.»), που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται εν προκειμένω από τον Προϊστάμενο του Τμήματος Μισθωτών Καβάλας του Ε.Φ.Κ.Α., για τον οποίο παραστάθηκε η πληρεξούσια δικηγόρος Κυριακή Σεμερτζίδου με τις από 16-11-2020 δηλώσεις.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση, το Δικαστήριο, αφού μελέτησε τη δικογραφία, σκέφθηκε σύμφωνα με το νόμο.

Η κρίση του είναι η εξής:

Επειδή, με το πρώτο κρινόμενο ένδικο βοήθημα με αριθμό κατάθεσης …/21-02-2019, τιτλοφορούμενο «προσφυγή - ανακοπή», το οποίο φέρεται νομίμως προς συζήτηση κατόπιν εκδόσεως της 724/2020 μη οριστικής απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, με την οποία διατάχθηκε η συμπλήρωση των αποδείξεων, για την άσκηση του οποίου καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (υπ’ αριθμ………. ειδικό γραμμάτιο παραβόλου, σειράς Α), ζητείται η ακύρωση: α) της υπ’ αριθμ. …./17-01-2019 ατομικής ειδοποίησης ληξιπρόθεσμων οφειλών του Υποκαταστήματος Καβάλας του Κ.Ε.Α.Ο. του Ε.Φ.Κ.Α. [ήδη e-Ε.Φ.Κ.Α., βλ. άρθρα 51, 53 και 70 παρ. 9 του ν. 4387/2016 (Α΄ 85), σε συνδυασμό με το άρθρο 51Α του ν. 3487/2016, το οποίο προστέθηκε με το άρθρο 1 του ν. 4670/2020 (Α΄ 43/28-02-2020, ισχύς από 01-03-2020, σύμφωνα με το άρθρο 108 του αυτού νόμου)], με την οποία κλήθηκε ο προσφεύγων να καταβάλει: i) τα ποσά των 4.904,37 ευρώ και 1.624,57 ευρώ, όπως βεβαιώθηκαν σε βάρος του με τις υπ’ αριθμ. ……. και ……../01-11-2018 πράξεις ταμειακών βεβαιώσεων του Υποκαταστήματος Καβάλας του Κ.Ε.Α.Ο., αντιστοίχως (αρ. χρημ. καταλ. ……. και ……/17-01-2018, αντιστοίχως), πλέον προσθέτων τελών ποσών 73,55 ευρώ και 24,37 ευρώ, αντιστοίχως και ii) το ποσό των 49.463,80 ευρώ, όπως βεβαιώθηκε σε βάρος του με την υπ’ αριθμ. ………………./31-12-2018 πράξη ταμειακής βεβαίωσης (αρ. χρημ. καταλ. …./17-01-2018) του Υποκαταστήματος Καβάλας του Κ.Ε.Α.Ο., β) των ανωτέρω υπ’ αριθμ. ……. και ……/01-11-2018 και……………/31-12-2018 πράξεων ταμειακών βεβαιώσεων, γ) της υπ’ αριθμ. …../Συν. …./12-12-2018 απόφασης της Τ.Δ.Ε. του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Μισθωτών Καβάλας του Ε.Φ.Κ.Α., με την οποία απορρίφθηκε ένσταση του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος κατά της υπ’ αριθμ. …../23-08-2013 απόφασης του Διευθυντή του ίδιου Υποκαταστήματος του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ., με την οποία, μεταξύ άλλων, είχε διακοπεί αναδρομικά, από 01-08-2005, η χορήγηση σε αυτόν της συμπληρωματικής παροχής στη σύνταξή του που ελάμβανε βάσει του άρθρου 50 του Κανονισμού 1408/71 ΕΟΚ, δ) της υπ’ αριθμ. …../Συν. ……/18-12-2018 απόφασης της Τ.Δ.Ε. του ίδιου Υποκαταστήματος του Ε.Φ.Κ.Α., με την οποία απορρίφθηκε ένσταση του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος κατά της υπ’ αριθμ. …../17-01-2018 απόφασης του Διευθυντή του ίδιου Υποκαταστήματος του Ε.Φ.Κ.Α., με την οποία είχε καταλογιστεί σε βάρος του το ποσό των 49.463,80 ευρώ, ως αχρεωστήτως καταβληθείσα συμπληρωματική παροχή στη σύνταξή του που ελάμβανε κατά το χρονικό διάστημα από 01-08-2005 έως 30-10-2013, ε) της υπ’ αριθμ. …../Συν. …../18-12-2018 απόφασης της Τ.Δ.Ε. του ίδιου Υποκαταστήματος του Ε.Φ.Κ.Α., κατά το μέρος που με αυτήν απορρίφθηκε ένσταση του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος κατά της υπ’ αριθμ. ……/17-01-2018 απόφασης του Διευθυντή του ίδιου Υποκαταστήματος του Ε.Φ.Κ.Α., με την οποία είχε καταλογιστεί σε βάρος του το ποσό των 4.904,37 ευρώ, ως αχρεωστήτως καταβληθείσα προσαύξησης της σύνταξής του λόγω οικογενειακών βαρών, κατ’ άρθρο 29 παρ. 3 του ν. 1846/1951, κατά το χρονικό διάστημα από 01-02-2001 έως 31-12-2012, πλέον τόκων 1.624,57 ευρώ, απαλλάχθηκε δε ο προσφεύγων - ανακόπτων με την απόφαση της Τ.Δ.Ε. μόνο ως προς τους τόκους.

Επειδή, με την κρινόμενη ανακοπή, με αριθμό κατάθεσης …/13-12-2018, η οποία φέρεται νομίμως προς συζήτηση κατόπιν εκδόσεως της 725/2020 μη οριστικής απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, με την οποία αναβλήθηκε η έκδοση οριστικής απόφασης προκειμένου η υπόθεση να συνεκδικασθεί με το πρώτο κρινόμενο ένδικο βοήθημα, για την άσκηση της οποίας καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (υπ’ αριθμ. …….,……, ……, ……., ………. και …………. ειδικά γραμμάτια παραβόλου, σειράς Α), ζητείται η ακύρωση της υπ’ αριθμ. …../13-11-2018 ατομικής ειδοποίησης ληξιπρόθεσμων οφειλών του Υποκαταστήματος Καβάλας του Κ.Ε.Α.Ο. του Ε.Φ.Κ.Α. (ήδη e-Ε.Φ.Κ.Α.), με την οποία κλήθηκε ο ανακόπτων να καταβάλει τα ποσά των 4.904,37 ευρώ και 1.624,57 ευρώ, ήτοι το συνολικό ποσό των 6.528,94 ευρώ, τα οποία βεβαιώθηκαν σε βάρος του με τις προαναφερθείσες στην προηγούμενη σκέψη υπ’ αριθμ. …../01-11-2018 και …../01-11-2018 πράξεις ταμειακών βεβαιώσεων του Υποκαταστήματος Καβάλας του Κ.Ε.Α.Ο., αντιστοίχως, βάσει της ανωτέρω υπ’ αριθμ. …../17- 01-2018 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. Καβάλας.

Επειδή, κατά τη διάταξη του άρθρου 40 παρ. 4 του α.ν. 1846/1951 (Α΄ 179), κάθε παροχή που καταβλήθηκε αχρεωστήτως από το Ι.Κ.Α. επιστρέφεται σε αυτό εντόκως, με επιτόκιο 5%. Ακολούθως, με το άρθρο 103 παρ. 1 του ν. 4387/2016 (Α΄ 85), το οποίο, σύμφωνα με το άρθρο 122 του αυτού νόμου, ισχύει από 12-05-2016, προβλέφθηκε ότι «Κάθε παροχή που έχει καταβληθεί από το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ αχρεώστητα, επιστρέφεται ανεξαρτήτως υπαιτιότητας του λαβόντος και αναζητείται, σύμφωνα με τις διατάξεις του ΚΕΔΕ. Σε περίπτωση υπαιτιότητάς του αναζητείται εντόκως, με επιτόκιο 3%. …». Εξάλλου, αντίκειται στην αρχή της χρηστής διοικήσεως - γενική αρχή που ισχύει στο δίκαιο της κοινωνικής ασφαλίσεως και εφαρμόζεται παραλλήλως προς τις ανωτέρω διατάξεις - η αναζήτηση από τον ασφαλιστικό οργανισμό περιοδικών ασφαλιστικών παροχών μετά την πάροδο εύλογου χρόνου από την είσπραξή τους, αν οι παροχές αυτές έχουν μεν καταβληθεί αχρεωστήτως από τον ασφαλιστικό οργανισμό, ο ασφαλισμένος όμως τις έχει εισπράξει καλοπίστως. Η αναζήτηση των πιο πάνω παροχών επιτρέπεται μόνον εφόσον κριθεί ότι αυτός που έχει εισπράξει τα αναζητούμενα ποσά τελούσε κατά την είσπραξή τους σε δόλο έναντι του οργανισμού, η κρίση δε για τη συνδρομή του δόλου πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς. Αντιθέτως, κατά την έννοια των ίδιων διατάξεων, επιβάλλεται η αναζήτηση από το Ι.Κ.Α. των ποσών αυτών αν το διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της εισπράξεως και της αναζητήσεως είναι μικρό, εκτός αν αυτός που έχει εισπράξει, παρανόμως πλην καλοπίστως, τις χρηματικές ασφαλιστικές παροχές επικαλεστεί και αποδείξει ότι η επιστροφή τους στο Ι.Κ.Α. θα είχε ως συνέπεια το σοβαρό κλονισμό της οικονομικής του καταστάσεως (ΣτΕ 1138/2017, 1316/2014, 3145/2013, 928/2009, 2911/2007, 525/2006, 4373/1995, 2488/1993 7μ. κ.α.). Από την αρχή της χρηστής διοικήσεως απορρέει, επίσης, η ειδικότερη υποχρέωση της Διοικήσεως να ασκεί επικαίρως τις ανατιθέμενες σε αυτήν αρμοδιότητες (ΣτΕ 1376/2018, 92/2016, 2572/2015, 1378/2008).

Επειδή, περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο μόνο του α.ν. 261/1968 (Α΄ 12) η ανάκληση διοικητικής πράξεως σε χρόνο μικρότερο της πενταετίας από την έκδοσή της θεωρείται ότι γίνεται εντός εύλογου χρόνου. Το άρθρο αυτό δεν ορίζει, πάντως, ότι μετά την πάροδο της πενταετίας η ανάκληση γίνεται πέραν του εύλογου χρόνου και ότι επομένως απαγορεύεται (ΣτΕ 2260/2012, 1358/2011, 1334/2009, 227/2006). Εξάλλου, η δυσμενής ατομική διοικητική πράξη που κατά νόμο δεν δημοσιεύεται, δεν επιφέρει τα έννομα αποτελέσματά της έναντι εκείνου τον οποίο αφορά, παρά μόνον από την κοινοποίησή της προς αυτόν, ή τουλάχιστον από την γνώση του. Ο κανόνας αυτός που, χωρίς να καθιστά την κοινοποίηση συστατικό στοιχείο της πράξεως, επιβάλλεται από την αρχή της φανεράς δράσεως της Διοικήσεως, έχει ως συνέπεια πράξη ανακλητική προηγουμένης ευμενούς, από την οποία είχαν απορρεύσει δικαιώματα σε καλόπιστο διοικούμενο, να μην επιφέρει τα έννομα αποτελέσματά της έναντι τούτου αν δεν του κοινοποιηθεί ή, τουλάχιστον, αν δεν περιέλθει αποδεδειγμένα σε γνώση του. Όταν, όμως, έχει περάσει ο εύλογος χρόνος μέσα στον οποίο είναι, κατά τις γενικές αρχές του δικαίου, δυνατή η ανάκληση των παρανόμων πράξεων της Διοικήσεως, χωρίς να του έχει κοινοποιηθεί η ανακλητική αυτή πράξη και χωρίς να έχει λάβει γνώση της, η μετά τον χρόνο αυτό κοινοποίηση ή γνώση της πράξεως έχει ως συνέπεια αυτή να αρχίζει να παράγει τα αποτελέσματά της έναντι του καλόπιστου τούτου διοικούμενου σε χρόνο που αποδοκιμάζουν οι ως άνω γενικές αρχές. Πράγματι, όπως οι γενικές αυτές αρχές, που απορρέουν από την έννοια του κράτους δικαίου, δεν επιτρέπουν στην Διοίκηση, εν όψει των αρχών της ασφάλειας του δικαίου και της προστατευομένης εμπιστοσύνης των πολιτών, να ανακαλεί τις παράνομες πράξεις της από τις οποίες γεννήθηκαν δικαιώματα σε καλόπιστους διοικούμενους μετά την πάροδο ευλόγου χρόνου, ώστε να μην αιφνιδιάζεται εκείνος που στηρίχθηκε σε δεδομένη συμπεριφορά της, έτσι πρέπει να γίνει δεκτό ότι οι ίδιες γενικές αρχές για τους ίδιους λόγους δεν επιτρέπουν στην Διοίκηση ούτε να αιφνιδιάζει τον διοικούμενο, κοινοποιώντας ή γνωστοποιώντας του και θέτοντας, έτσι, σε ισχύ, την ανακλητική της πράξη που είχε μεν εκδώσει μέσα στον ως άνω εύλογο χρόνο, χωρίς, όμως, και να πληροφορήσει τον ενδιαφερόμενο ώστε αυτή να αρχίσει έγκαιρα να παράγει ως προς αυτόν τα έννομα αποτελέσματά της. Επομένως, κατά τις γενικές αυτές αρχές, μια τέτοια πράξη που, έστω και αν εκδόθηκε μέσα στον εύλογο χρόνο, αρχίζει να παράγει τα έννομα αποτελέσματά της μετά την πάροδό του, καθίσταται ακυρωτέα (ΣτΕ 602/2003 Ολομ.). Για την ταυτότητα του λόγου, θα πρέπει να γίνει δεκτό ότι οι ίδιες γενικές αρχές για τους ίδιους λόγους δεν επιτρέπουν στη διοίκηση ούτε να αιφνιδιάζει τον καλόπιστο διοικούμενο, όταν, μολονότι διαπιστώνει εγκαίρως την παρανομία που αποτελεί το λόγο ανάκλησης της ευμενούς διοικητικής πράξης, εντούτοις, αδρανεί επί μακρό χρονικό διάστημα χωρίς να εκδίδει την ανακλητική πράξη, δημιουργώντας έτσι στο διοικούμενο την εύλογη πεποίθηση της διατήρησης της πράξης σε ισχύ. Συνεπώς, η μετά πάροδο μακρού χρόνου από τη διαπίστωση της παρανομίας έκδοση ανακλητικής της ευμενούς για το διοικούμενο πράξης, συνιστά, κατά παράβαση των ανωτέρω γενικών αρχών, περίπτωση υπέρβασης του εύλογου χρόνου, εντός του οποίου ηδύνατο η διοίκηση να ανακαλέσει την παράνομη διοικητική πράξη, ως εκ τούτου δε, η ανακλητική πράξη καθίσταται ακυρωτέα (ΣτΕ 3270/2008).

Επειδή, ο Κανονισμός 1408/71 ΕΟΚ του Συμβουλίου της 14ης Ιουνίου 1971 «Περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας» (EE L 149, σελ. 2) ορίζει στο άρθρο 45 παρ. 1 αυτού ότι: «Εάν η νομοθεσία κράτους μέλους εξαρτά την απόκτηση, τη διατήρηση, ή την ανάκτηση του δικαιώματος παροχών, δυνάμει συστήματος που δεν είναι ειδικό σύστημα κατά την έννοια των παραγράφων 2 και 3, από την πραγματοποίηση περιόδων ασφαλίσεως ή κατοικίας, ο αρμόδιος φορέας αυτού του κράτους μέλους λαμβάνει υπόψη, κατά το μέτρο που απαιτείται, τις περιόδους ασφαλίσεως ή κατοικίας που πραγματοποιήθηκαν υπό τη νομοθεσία κάθε άλλου κράτους μέλους, στα πλαίσια είτε γενικού είτε ειδικού συστήματος, που εφαρμόζεται σε μισθωτούς ή μη μισθωτούς. Προς το σκοπό αυτό, ο εν λόγω φορέας λαμβάνει υπόψη τις ως άνω περιόδους, σαν να πρόκειται για περιόδους που πραγματοποιήθηκαν υπό τη νομοθεσία που εφαρμόζει», στο άρθρο 46 ότι: «1. Όταν οι προϋποθέσεις που απαιτούνται από τη νομοθεσία κράτους μέλους όσον αφορά το δικαίωμα παροχών πληρούνται, χωρίς να είναι απαραίτητο να εφαρμοστεί το άρθρο 45 ούτε το άρθρο 40 παράγραφος 3, εφαρμόζονται οι ακόλουθοι κανόνες: α) ο αρμόδιος φορέας υπολογίζει το ποσό της οφειλόμενης παροχής το οποίο οφείλεται: i) αφενός, δυνάμει μόνο των διατάξεων της νομοθεσίας που εφαρμόζει, ii) αφετέρου, κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 2 … 2. Όταν οι προϋποθέσεις, που απαιτούνται από τη νομοθεσία κράτους μέλους για την απόκτηση δικαιώματος παροχών, πληρούνται μόνο μετά την εφαρμογή του άρθρου 45ή/και του άρθρου 40 παράγραφος 3, εφαρμόζονται οι ακόλουθοι κανόνες: α) ο αρμόδιος φορέας υπολογίζει το θεωρητικό ποσό της παροχής την οποία θα μπορούσε να διεκδικήσει ο ενδιαφερόμενος, εάν όλες οι περίοδοι ασφαλίσεως ή/και κατοικίας που πραγματοποιήθηκαν υπό τις νομοθεσίες των κρατών μελών στις οποίες είχε υπαχθεί ο εργαζόμενος (μισθωτός ή μη μισθωτός) είχαν πραγματοποιηθεί στο εν λόγω κράτος μέλος και υπό τη νομοθεσία που εφαρμόζεται κατά την ημερομηνία της εκκαθαρίσεως της παροχής. Αν, κατά τη νομοθεσία αυτή, το ποσό της παροχής είναι ανεξάρτητο από τη διάρκεια των περιόδων που πραγματοποιήθηκαν, το ποσό αυτό λαμβάνεται ως το θεωρητικό ποσό που αναφέρεται στο παρόν στοιχείο, β) ο αρμόδιος φορέας προσδιορίζει κατόπιν το πραγματικό ποσό της παροχής, βάσει του θεωρητικού ποσού που αναφέρεται στο προηγούμενο εδάφιο, κατ’ αναλογία της διάρκειας των περιόδων ασφαλίσεως ή κατοικίας που πραγματοποιήθηκαν πριν από την επέλευση του κινδύνου, υπό τη νομοθεσία που εφαρμόζει, εν σχέσει προς τη συνολική διάρκεια των περιόδων ασφαλίσεως και κατοικίας που πραγματοποιήθηκαν πριν από την επέλευση του κινδύνου υπό τις νομοθεσίες όλων των κρατών μελών στις οποίες έχει υπαχθεί ο ενδιαφερόμενος. 3. Ο ενδιαφερόμενος δικαιούται, από τον αρμόδιο φορέα κάθε κράτους µέλους, το υψηλότερο ποσό που υπολογίζεται σύμφωνα µε τις παραγράφους 1 και 2, µε την επιφύλαξη, ενδεχομένως, της εφαρμογής των ρητρών µειώσεως, αναστολής ή καταργήσεως που προβλέπονται από τη νομοθεσία δυνάμει της οποίας οφείλεται η παροχή αυτή. Στην περίπτωση αυτή, η σύγκριση που πραγματοποιείται αφορά τα ποσά που καθορίζονται µετά την εφαρμογή των εν λόγω ρητρών.…», στο άρθρο 49 ότι: «1. Εάν ο ενδιαφερόμενος δεν συγκεντρώνει, σε δεδομένη στιγμή, αφού ληφθεί ενδεχομένως υπόψη το άρθρο 45 ή/και το άρθρο 40 παράγραφος 3, τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την πληρωμή των παροχών από όλες τις νομοθεσίες των κρατών µελών στις οποίες είχε υπαχθεί, αλλά πληροί µόνον τις προϋποθέσεις µιας ή περισσοτέρων από αυτές, ισχύουν τα ακόλουθα: α) καθένας από τους αρµόδιους φορείς, κατά τη νοµοθεσία του οποίου πληρούνται οι προϋποθέσεις, υπολογίζει το ποσό της οφειλόµενης παροχής σύµφωνα µε το άρθρο 46 … 2. Η παροχή ή οι παροχές που έχουν χορηγηθεί δυνάµει µιας ή περισσοτέρων νοµοθεσιών στην περίπτωση που αναφέρεται στην παράγραφο 1, υπόκεινται αυτεπαγγέλτως σε νέο υπολογισµό σύµφωνα µε το άρθρο 46, αφ` ής στιγµής πληρούνται οι προϋποθέσεις που απαιτούνται από µία ή περισσότερες από τις υπόλοιπες νοµοθεσίες στις οποίες είχε υπαχθεί ο ενδιαφερόµενος, αφού ληφθεί ενδεχοµένως υπόψη το άρθρο 45 και αφού ληφθεί ενδεχοµένως εκ νέου υπόψη η παράγραφος 1. … 3. Πραγματοποιείται αυτεπαγγέλτως νέος υπολογισμός σύμφωνα με την παράγραφο 1 και με την επιφύλαξη του άρθρου 40, παράγραφος 2, όταν οι προϋποθέσεις που απαιτούνται από μία ή περισσότερες από τις εν λόγω νομοθεσίες παύσουν να πληρούνται.» και στο άρθρο 50 ορίζεται ότι: «Ο δικαιούχος παροχών, επί του οποίου εφαρμόσθηκε το παρόν κεφάλαιο, δεν δύναται, στο κράτος στου οποίου το έδαφος κατοικεί και κατά τη νομοθεσία του οποίου του οφείλεται παροχή, να εισπράξει ποσό παροχών μικρότερο από την ελάχιστη παροχή που ορίζεται από την εν λόγω νομοθεσία για περίοδο ασφαλίσεως ή κατοικίας ίση με το σύνολο των περιόδων που ελήφθησαν υπόψη για την εκκαθάριση σύμφωνα με τις διατάξεις των προηγουμένων άρθρων. Ο αρμόδιος φορέας του κράτους αυτού του καταβάλλει, ενδεχομένως, καθόλη τη διάρκεια της κατοικίας του στο έδαφος του κράτους αυτού, συμπλήρωμα ίσο με τη διαφορά μεταξύ του ποσού των παροχών που οφείλονται δυνάμει του παρόντος κεφαλαίου και του ποσού της ελάχιστης παροχής». Περαιτέρω, ο Κανονισμός 574/72 ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21ης Μαρτίου 1972 «περί του τρόπου εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας» (Κωδικοποιημένη έκδοση - ΕΕ αριθ. L 28 της 30. 1. 1997, σ. 1) όριζε στο άρθρο 49 παρ. 2 ότι: «Σε περίπτωση νέου υπολογισμού καταργήσεως ή αναστολής της παροχής, ο φορέας που έλαβε την απόφαση την κοινοποιεί αμελλητί, ενδεχομένως με τη μεσολάβηση του φορέα εξετάσεως, στον ενδιαφερόμενο και σε κάθε φορέα, έναντι του οποίου ο ενδιαφερόμενος έχει δικαίωμα. Η απόφαση πρέπει να προσδιορίζει τα ένδικα μέσα και τις προθεσμίες προσφυγής που προβλέπονται από τη σχετική νομοθεσία. Οι προθεσμίες προσφυγής αρχίζουν να υπολογίζονται από τη λήψη της αποφάσεως από τον ενδιαφερόμενο». Εξάλλου, το άρθρο 18 του Κανονισμού Ασφαλιστικής Αρμοδιότητας του Ι.Κ.Α. (Α.Υ.Ε. 57440/13.1.1938-33 Β`), όπως τροποποιήθηκε με την υπ` αριθμ. 33611/1.186/23.4.1964 απόφαση του Υπουργού Εργασίας (159 Β`) και εξακολουθεί να ισχύει δυνάμει του άρθρ. 60 παρ. 1 εδ. β` αν. ν. 1846/1951, ορίζει ότι: "Η υπηρεσία του Ιδρύματος παρακολουθεί αυτεπαγγέλτως την κατάσταση των συνταξιούχων, αναφέρουσα αμελλητί εις το αρμόδιον όργανον πάσαν μεταβολήν δυναμένην να επιφέρει τροποποίησιν ή άρσιν του δικαιώματος εις σύνταξιν...».

Επειδή, στην παρ. 3 του άρθρου 29 του α.ν. 1846/1951, όπως το πρώτο εδάφιο της παραγράφου αυτής είχε αντικατασταθεί με το άρθρο 5 παρ. 3 του ν. 825/1978 (Α΄ 189), οριζόταν ότι: «Το ποσόν της συντάξεως λόγω αναπηρίας ή γήρατος προσαυξάνεται διά την σύζυγον κατά το ποσόν ενός και ημίσεος του εκάστοτε ισχύοντος ημερομισθίου ανειδικεύτου εργάτου εφ` όσον δεν ασκεί επάγγελμά τι ή δεν είναι συνταξιούχος ασφαλιστικού οργανισμού ή Ν.Π.Δ.Δ. ή του Δημοσίου. Καθ` εκάστην εφεξής του κατωτάτου ημερομισθίου ανειδικεύτου εργάτου ο ανακαθορισμός της ως άνω προσαυξήσεως, χωρεί από της ημέρας ανακαθορισμού των συντάξεων κατά τας διατάξεις του άρθρου 4 του παρόντος». Με το άρθρο 29 παρ. 4 του ν. 3518/2006 (Α΄ 272/21.12.2006) αντικαταστάθηκαν τα δύο πρώτα εδάφια της παρ. 3 του αυτού άρθρου και νόμου ως εξής: «Το ποσό της σύνταξης λόγω αναπηρίας ή γήρατος προσαυξάνεται για το σύζυγο ή τη σύζυγο κατά το ποσό του ενός και μισού ημερομισθίου ανειδίκευτου εργάτη, όπως αυτό ισχύει κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησης, εφόσον ο σύζυγος ή η σύζυγος δεν ασκεί επάγγελμα ή δεν είναι συνταξιούχος ασφαλιστικού οργανισμού ή Ν.Π.Δ.Δ. ή του Δημοσίου. Η ανωτέρω προσαύξηση μετά τη χορήγηση της αποτελεί τμήμα του συνολικά καταβαλλόμενου ποσού σύνταξης και αναπροσαρμόζεται εφεξής κατά το ποσοστό αύξησης των συντάξεων του Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ.».

Επειδή, τέλος, ο Κώδικας Διοικητικής Δικονομίας (ν. 2717/1999, Α΄ 97) ορίζει στο άρθρο 63 ότι: «1. Με την επιφύλαξη όσων ορίζονται σε ειδικές διατάξεις του Κώδικα, οι εκτελεστές ατομικές διοικητικές πράξεις ή παραλείψεις, από τις οποίες δημιουργούνται κατά νόμο διοικητικές διαφορές ουσίας, υπόκεινται σε προσφυγή. 2. … 3. Στις περιπτώσεις που από το νόμο προβλέπεται, κατά της πράξης ή της παράλειψης, διοικητική προσφυγή, η οποία ασκείται, μέσα σε ορισμένη προθεσμία, ενώπιον του ίδιου ή ιεραρχικώς προϊσταμένου ή άλλου ειδικώς κατεστημένου, οργάνου, και συνεπάγεται τον έλεγχο της πράξης ή της παράλειψης κατά το νόμο και την ουσία (ενδικοφανής προσφυγή), το ένδικο βοήθημα της προσφυγής ασκείται παραδεκτώς μόνο κατά της πράξης που εκδίδεται για την ενδικοφανή προσφυγή. …», στο άρθρο 217 παρ. 1 ότι: «Ανακοπή χωρεί κατά κάθε πράξης που εκδίδεται στα πλαίσια της διαδικασίας της διοικητικής εκτέλεσης και, ιδίως, κατά: α) της πράξης της ταμειακής βεβαίωσης του εσόδου, β) …», στο άρθρο 224 ότι: «1. Το δικαστήριο ελέγχει την προσβαλλόμενη πράξη κατά το νόμο και την ουσία, στα όρια της ανακοπής, τα οποία προσδιορίζονται από τους λόγους και το αίτημά της. 2. …4. Στην περίπτωση της ανακοπής κατά της ταμειακής βεβαίωσης, επιτρέπεται ο παρεμπίπτων έλεγχος, κατά το νόμο και τα πράγματα, του τίτλου βάσει του οποίου έγινε η βεβαίωση, εφόσον δεν προβλέπεται κατ` αυτού ένδικο βοήθημα που επιτρέπει το έλεγχό του κατά το νόμο και την ουσία ή δεν υφίσταται σχετικώς δεδικασμένο. 5. Ισχυρισμοί, που αφορούν την απόσβεση της απαίτησης για την ικανοποίηση της οποίας επισπεύδεται η εκτέλεση, μπορούν να προβάλλονται με την ευκαιρία άσκησης ανακοπής κατά της πράξης ταμειακής βεβαίωσης ή οποιασδήποτε πράξης της εκτέλεσης, πρέπει δε να αποδεικνύονται αμέσως» και στο άρθρο 227 παρ. 3 [όπως η παρ. 3 προστέθηκε με το άρθρο 31 του ν. 3659/2008 (Α΄ 77)] ότι: «Η ανακοπή κατά της πράξης ταμειακής βεβαίωσης μπορεί να σωρευθεί, κυρίως ή επικουρικώς, στο ίδιο εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο με την κατά το άρθρο 63 παράγραφος 1 προσφυγή κατά της πράξης που συνιστά τίτλο με βάση τον οποίο έγινε η βεβαίωση. Στην περίπτωση αυτή, εφόσον η προσφυγή ασκείται εμπροθέσμως, λογίζεται πάντοτε εμπρόθεσμη και η ανακοπή. Η καθ` ύλην και κατά τόπον αρμοδιότητα προσδιορίζεται κατά τις διατάξεις που διέπουν την προσφυγή».

Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας, όπως συμπληρώνονται με όσα προσκομίζονται από τον Ε.Φ.Κ.Α. σε εκτέλεση της 724/2020 μη οριστικής απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, προκύπτουν τα εξής: Με την υπ’ αριθμ. …./14-07-1988 απόφαση του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Καβάλας του Ι.Κ.Α. είχε απονεμηθεί στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα σύνταξη λόγω αναπηρίας από κοινή νόσο από 04-05-1987, βάσει των διατάξεων του Κανονισμού 1408/71 ΕΟΚ του Συμβουλίου της 14ης Ιουνίου 1971 «Περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας», λόγω πραγματοποίησης 307 ημερών ασφάλισης στο Ι.Κ.Α. και 6.214 ημερών ασφάλισης στον γερμανικό ασφαλιστικό φορέα. Με την ίδια απόφαση του χορηγήθηκε και η προβλεπόμενη στο άρθρο 50 του Κανονισμού 1408/71 συμπληρωματική παροχή, ποσού 96,35 ευρώ, καθώς και προσαύξηση λόγω οικογενειακών βαρών, κατ’ άρθρο 29 παρ. 3 του α.ν. 1846/1951. Με την υπ’ αριθμ. …../31-01-1997 απόφαση του ίδιου ασφαλιστικού οργάνου, η συνταξιοδότηση του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος παρατάθηκε εφ’ όρου ζωής. Ακολούθως, με το υπ’ αριθμ. …./../09-02-2006 έγγραφο του Τμήματος Συντάξεων Ε.Ε. της Διεύθυνσης Διεθνών Ασφαλιστικών Σχέσεων του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. προς το Περιφερειακό Υποκατάστημα Καβάλας του Ιδρύματος απεστάλη σε αυτό αντίγραφο της υπ’ αριθμ. ……………../05- 10-2005 απόφασης του γερμανικού ασφαλιστικού φορέα, με την οποία απονεμήθηκε στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα σύνταξη γήρατος από 01-08-2005, ποσού 647,32 ευρώ. Με το συνημμένο στην απόφαση αυτή ……. έντυπο ο γερμανικός φορέας προσδιόρισε τους μήνες ασφάλισης του προσφεύγοντα - ανακόπτοντα σε 241. Στη συνέχεια, το έτος 2013, με την υπ’ αριθμ. …../23-08-2013 απόφαση του Διευθυντή του ίδιου Υποκαταστήματος του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ., αφού ελήφθη υπόψη η ανωτέρω υπ’ αριθμ. ……../……/05-10-2005 απόφασης του γερμανικού ασφαλιστικού φορέα, καθώς και το ότι ο γερμανικός φορέας, κατά τα προεκτεθέντα, προσδιόρισε τους μήνες ασφάλισης του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος σε 241 ήτοι σε 6.266 ημέρες ασφάλισης (241 επί 26), αποφασίστηκε: α) η διακοπή της χορήγησης σε αυτόν της συμπληρωματικής παροχής του άρθρου 50 του Κανονισμού 1408/71, αναδρομικά, από 01-08- 2005, β) τροποποιήθηκε η μηνιαία σύνταξη λόγω αναπηρίας από κοινή νόσο στο ποσό των 28,10 ευρώ, αναδρομικά, από 04-05-1987 (και στη συνέχεια όπως θα διαμορφώνεται με τους εκάστοτε ανακαθορισμούς), γ) ορίστηκε εκ νέου η συμπληρωματική παροχή στο ποσό των 96,39 ευρώ, μέχρι 31-07-2005, δ) αποφασίστηκε ο συμψηφισμός των υπερβαλλόντων ποσών της σύνταξης που ελάμβανε ο προσφεύγων - ανακόπτων από 04-05-1987 με τα μελλοντικά ποσά της σύνταξης που θα ελάμβανε. Από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου της υπόθεσης δεν προκύπτει η κοινοποίηση της απόφασης αυτής στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα. Στην συνέχεια, μετά την πάροδο ακόμα πέντε περίπου ετών, κατ’ επίκληση της ανωτέρω υπ’ αριθμ. …./23-08-2013 απόφασης, με την υπ’ αριθμ. …../17-01-2018 απόφαση του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Μισθωτών Καβάλας του Ε.Φ.Κ.Α. αποφασίστηκε ο καταλογισμός σε βάρος του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος των ποσών της σύνταξης που έλαβε αχρεωστήτως κατά το χρονικό διάστημα από 01-08-2005 έως 30-10-2013, συνολικού ποσού 49.463,80 ευρώ. Από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου της υπόθεσης δεν προκύπτει η κοινοποίηση ούτε της απόφασης αυτής στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα. Κατά της υπ’ αριθμ……/23-08-2013 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Καβάλας του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και της υπ’ αριθμ. …../17-01-2018 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Μισθωτών Καβάλας του Ε.Φ.Κ.Α. ο προσφεύγων - ανακόπτων άσκησε τις υπ’ αριθμ. ……/26-06-2018 και ……/23-10-2018 ενστάσεις. Με τις υπ’ αριθμ. …/Συν. …./12-12-2018 και …/Συν. ……/18-12-2018 αποφάσεις της Τ.Δ.Ε. του ίδιου Υποκαταστήματος του Ε.Φ.Κ.Α. οι ενστάσεις του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος έγιναν τυπικά δεκτές, ως εμπροθέσμως ασκηθείσες, ως εκ της κοινοποιήσεως σε αυτόν των υπ’ αριθμ. …./23-08-2013 και …./17-01-2018 αποφάσεων στις 26-03-2018 και 27-07- 2018, αντιστοίχως, απορρίφθηκαν, όμως, στην ουσία τους. Περαιτέρω, με την υπ’ αριθμ. …./17- 01-2018 απόφαση του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Μισθωτών Καβάλας του Ε.Φ.Κ.Α. αποφασίστηκε ο καταλογισμός σε βάρος του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος του ποσού των 4.904,37 ευρώ, πλέον τόκων 1.624,57 ευρώ (με επιτόκιο 3%, κατ’ άρθρο 103 του ν. 4387/2016), ήτοι του συνολικού ποσού των 6.528,94 ευρώ, λόγω της αχρεώστητης καταβολής, κατά το χρονικό διάστημα από 01-02-2001 έως 31-12-2012, της προσαύξησης της σύνταξής του λόγω οικογενειακών βαρών, κατ’ άρθρο 29 παρ. 3 του ν. 1846/1951, με την αιτιολογία ότι η σύζυγός του ήταν ασφαλισμένη στον Ο.Γ.Α. από 01-01-1998. Από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου της υπόθεσης δεν προκύπτει η κοινοποίηση ούτε της απόφασης αυτής στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα. Κατά της απόφασης αυτής ο προσφεύγων - ανακόπτων άσκησε την υπ’ αριθμ. ……./23-10-2018 ένσταση, η οποία, με την υπ’ αριθμ. …./Συν…../18-12-2018 απόφαση της Τ.Δ.Ε. του ίδιου Υποκαταστήματος του Ε.Φ.Κ.Α. έγινε μεν τυπικά δεκτή, ως εμπροθέσμως ασκηθείσα, ως εκ της κοινοποιήσεως σε αυτόν της υπ’ αριθμ. …./17-01-2018 απόφασης στις 27-07-2018, ως προς την ουσία της δε, έγινε εν μέρει δεκτή, μόνο ως προς τον καταλογισμό των τόκων (1.624,57 ευρώ), κατ’ επίκληση του άρθρου 103 του ν. 4387/2016, απορριπτομένης αυτής ως προς τον καταλογισμό του κεφαλαίου της οφειλής (4.904,37 ευρώ). Ακολούθως, με την υπ’ αριθμ. …/17-01-2019 ατομική ειδοποίηση ληξιπρόθεσμων οφειλών του Υποκαταστήματος Καβάλας του Κ.Ε.Α.Ο. κλήθηκε ο προσφεύγων - ανακόπτων να καταβάλει: α) τα ποσά των 4.904,37 ευρώ και 1.624,57 ευρώ, όπως βεβαιώθηκαν σε βάρος του με τις υπ’ αριθμ. ……….. και ……./01-11-2018 πράξεις ταμειακών βεβαιώσεων, αντιστοίχως (αρ. χρημ. καταλ. ….. και …../17-01-2018, αντιστοίχως), πλέον προσθέτων τελών ποσών 73,55 ευρώ και 24,37 ευρώ, αντιστοίχως και β) το ποσό των 49.463,80 ευρώ, όπως βεβαιώθηκε σε βάρος του με την υπ’ αριθμ. …………/31-12-2018 πράξη ταμειακής βεβαίωσης (αρ. χρημ. καταλ. …./17-01-2018). Εξάλλου, με την υπ’ αριθμ. …/13-11-2018 ατομική ειδοποίησης ληξιπρόθεσμων οφειλών του Υποκαταστήματος Καβάλας του Κ.Ε.Α.Ο. του Ε.Φ.Κ.Α. και πριν ακόμη από τη συζήτηση ενώπιον της Τ.Δ.Ε. της ένστασης του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος κατά της υπ’ αριθμ. …/17-01-2018 καταλογιστικής απόφασης, κλήθηκε αυτός να καταβάλει τα ως άνω ποσά των 4.904,37 ευρώ και 1.624,57 ευρώ.

Επειδή, με το πρώτο κρινόμενο ένδικο βοήθημα, όπως αναπτύσσεται με το από 21-11-2019 υπόμνημα, ζητείται η ακύρωση των υπ’ αριθμ. ……../Συν. /.../12-12-2018, 1124/Συν. …./18-12- 2018 και …../Συν. ……/18-12-2018 αποφάσεων της Τ.Δ.Ε. του ίδιου Υποκαταστήματος του Ε.Φ.Κ.Α., των υπ’ αριθμ. ….. και …………./01-11-2018 και ……../31-12-2018 πράξεων ταμειακών βεβαιώσεων, καθώς και της υπ’ αριθμ. …../17-01-2019 ατομικής ειδοποίησης ληξιπρόθεσμων οφειλών του Υποκαταστήματος Καβάλας του Κ.Ε.Α.Ο., προβάλλεται δε, κατ’ αρχάς, ότι η αξίωση του Ε.Φ.Κ.Α. για την αναζήτηση των ως άνω αχρεωστήτως εισπραχθέντων συνταξιοδοτικών παροχών, κατά το μέρος που ανάγεται πριν από το έτος 2003, έχει υποπέσει στην δεκαετή παραγραφή του άρθρου 27 παρ. 7 περ. α΄ του α.ν. 1846/1951, όπως αναφέρεται στο σχετικώς συνταχθέν υπ’ αριθμ. …../…../11-12-2018 έγγραφο του Συνηγόρου του Πολίτη προς τον Διευθυντή και την Τ.Δ.Ε. του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Μισθωτών Καβάλας του Ε.Φ.Κ.Α. Περαιτέρω, προβάλλεται ότι η αναζήτηση των ως άνω αχρεωστήτως εισπραχθέντων συνταξιοδοτικών παροχών χωρεί κατά παράβαση του δικαιώματος της προηγούμενης ακρόασης, όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 20 παρ. 2 του Συντάγματος και το άρθρο 6 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, καθώς και ότι έρχεται σε αντίθεση προς την κατοχυρωμένη στο άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος αρχή της αναλογικότητας, τις αρχές της επιείκειας και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Τέλος, προβάλλεται ότι η αναζήτηση των ως άνω αχρεωστήτως εισπραχθέντων συνταξιοδοτικών παροχών αντίκειται στην αρχή της χρηστής διοικήσεως, ως εκ της παρόδου εύλογου χρόνου από την είσπραξή τους, των όλως περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων του προσφεύγοντος, σε συνδυασμό προς την ηλικία του και τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει (κακοήθες νεόπλασμα του παχέος εντέρου και επικείμενη χειρουργική επέμβαση), καθώς και της μη συνδρομής δόλου στο πρόσωπό του, προβαλλομένου, συναφώς, ότι το εντεύθεν προκύπτον συνολικό ποσό του καταλογισμού οφείλεται στην παράλειψη της κοινοποίησης σε αυτόν, επί πενταετίας, της υπ’ αριθμ. …../23-08-2013 απόφασης, καθώς και στην έλλειψη οργάνωσης και συντονισμού των αρμοδίων υπηρεσιών του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ.. Αντιθέτως, με την από 04-11-2019 έκθεση απόψεων, όπως αναπτύσσεται με τα από 22-11-2019 και 20-11-2020 υπομνήματα του Ε.Φ.Κ.Α., ζητείται η απόρριψη του κρινόμενου ενδίκου βοηθήματος.

Επειδή, με την κρινόμενη ανακοπή, όπως αναπτύσσεται με το από 21-11-2019 υπόμνημα, ζητείται η ακύρωση της υπ’ αριθμ…../13-11-2018 ατομικής ειδοποίησης ληξιπρόθεσμων οφειλών του Υποκαταστήματος Καβάλας του Κ.Ε.Α.Ο. του Ε.Φ.Κ.Α., καθώς και των υπ’ αριθμ. …… και …./01-11- 2018 πράξεις ταμειακών βεβαιώσεων, προβάλλεται δε, κατ’ επίκληση των όσων έχουν κριθεί με την 2281/2000 απόφαση της Ολομελείας, καθώς με τις 2982/2007 (επταμελούς συνθέσεως) και 1825/2010 αποφάσεις του Α΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας και υπό το φως των διατάξεων του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος και του άρθρου 6 της Ε.Σ.Δ.Α., ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν κατά παράβαση των άρθρων 108 παρ. 1 και 120 παρ. 4 του Κανονισμού Ασφαλίσεως του Ι.Κ.Α. (ΑΥΕ 55575/Ι 1479/18.11.1965, Β΄ 816), σε συνδυασμό προς τις προπαρατεθείσες διατάξεις του Κ.Δ.Δ., αφού δεν είχε ολοκληρωθεί η διοικητική διαδικασία, με την έκδοση απόφασης της Τ.Δ.Ε. επί της ενστάσεως του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος κατά της υπ’ αριθμ. …./17-01-2018 καταλογιστικής απόφασης. Αντιθέτως, με την από 04-11-2019 έκθεση απόψεων, όπως αναπτύσσεται με τα από 22-11-2019 και 20-11-2020 υπομνήματα του Ε.Φ.Κ.Α., ζητείται η απόρριψη της ανακοπής.

Επειδή, το πρώτο κρινόμενο ένδικο βοήθημα στρέφεται ρητώς τόσο κατά των υπ’ αριθμ. …./Συν. …/12-12-2018, …../Συν. …/18-12-2018 και …./Συν. …/18-12-2018 αποφάσεων της Τ.Δ.Ε. του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Μισθωτών Καβάλας του Ε.Φ.Κ.Α., όσο και κατά των υπ’ αριθμ. ………….και ……../01-11-2018 και ………/31-12-2018 πράξεων ταμειακών βεβαιώσεων, καθώς και κατά της, στερούμενης εκτελεστότητας (πρβλ. ΣτΕ 1552/2017, 1367/2016, 2999/2013, 4411, 4417/2011 κ.α.), υπ’ αριθμ. …/17-01-2019 ατομικής ειδοποίησης ληξιπρόθεσμων οφειλών του Υποκαταστήματος Καβάλας του Κ.Ε.Α.Ο.. Εξάλλου, οι προβαλλόμενοι λόγοι ακύρωσης, με τους οποίους κατ’ αρχήν αμφισβητείται η ουσιαστική βασιμότητα των ένδικων οφειλών, όπως αυτές οριστικοποιήθηκαν με τις προσβαλλόμενες αποφάσεις της Τ.Δ.Ε. ενέχουν, καθ’ ερμηνεία, και την αμφισβήτηση της νομιμότητας των υπ’ αριθμ. …. και …./01-11-2018 και ………/31-12-2018 πράξεων ταμειακών βεβαιώσεων, υπό την ειδικότερη έννοια της μη νόμιμης διενέργειάς τους λόγω μη εξάντλησης της προβλεπομένης διοικητικής διαδικασίας, δηλαδή της εξέτασης από την Τ.Δ.Ε. των ενστάσεων του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος κατά των υπ’ αριθμ. … και …/17-01-2018 και …./23-08-2013 αποφάσεων [άρθρο 120 παρ. 4 σε συνδυασμό με το άρθρο 108 παρ. 1 του Κανονισμού Ασφαλίσεως του Ι.Κ.Α. (ΑΥΕ 55575/Ι 1479/18.11.1965, Β΄ 816)], ως προϋπόθεση για τη λήψη μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος του, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής σε αυτόν ατομικής ειδοποίησης, η οποία αποτελεί την πράξη έναρξης της αναγκαστικής εκτέλεσης, με την οποία καλείται να καταβάλει την οφειλή του (βλ. ΣτΕ 2982/2007 7μ., σκ. 5 και 1825/2010, σκ. 4). Με τα δεδομένα αυτά, το πρώτο κρινόμενο ένδικο βοήθημα έχει τον χαρακτήρα προσφυγής, στην οποία σωρεύεται παραδεκτώς ανακοπή, κατ’ άρθρο 227 παρ. 3 του Κ.Δ.Δ. Εξάλλου, και υπό την αντίθετη εκδοχή, ότι, δηλαδή, έχει αποκλειστικά τον χαρακτήρα προσφυγής, πάντως, η τυχόν ακύρωση (ή μεταρρύθμιση) των προσβαλλόμενων αποφάσεων της Τ.Δ.Ε. θα συνεπαγόταν αυτοδικαίως την επιγενόμενη απώλεια του νομίμου ερείσματος (ολικώς ή μερικώς, αντιστοίχως) των συμπροσβαλλόμενων πράξεων ταμειακών βεβαιώσεων. Περαιτέρω, σύμφωνα και με τα προεκτεθέντα, η κρινόμενη ανακοπή λογίζεται ότι στρέφεται παραδεκτώς κατά των υπ’ αριθμ…../01-11-2018 και ……../01-11-2018 πράξεων ταμειακών βεβαιώσεων, οι οποίες γνωστοποιήθηκαν στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα με την υπ’ αριθμ. ……/13-11-2018 ατομική ειδοποίηση. Τέλος, λαμβανομένου υπόψη ότι δεν προκύπτει από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου η νομότυπη κοινοποίηση στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα των προσβαλλόμενων αποφάσεων της Τ.Δ.Ε. και των προσβαλλόμενων ατομικών ειδοποιήσεων, αμφότερα τα κρινόμενα ένδικα βοηθήματα λογίζονται ως εμπροθέσμως ασκηθέντα (άρθρο 66 παρ. 1 περ. Α. υποπερ. α) ii και παρ. 3 και άρθρο 227 παρ. 3 του Κ.Δ.Δ.).

Επειδή, αν και η υπ’ αριθμ. ……./………./05-10-2005 απόφαση του γερμανικού ασφαλιστικού φορέα, με την οποία απονεμήθηκε στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα σύνταξη γήρατος από 01-08-2005, είχε τεθεί υπόψη του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Καβάλας του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. με το υπ’ αριθμ. …./……/09-02-2006 έγγραφο του Τμήματος Συντάξεων Ε.Ε. της Διεύθυνσης Διεθνών Ασφαλιστικών Σχέσεων του Ιδρύματος, εντούτοις, η διακοπή της καταβολής της συμπληρωματικής παροχής του άρθρου 50 του Κανονισμού 1408/71 εχώρησε μόλις το έτος 2013, ήτοι μετά την άπρακτη πάροδο 6,5 ετών, με την υπ’ αριθμ. ……/23-08-2013 απόφαση του Διευθυντή του ίδιου Υποκαταστήματος του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ., η οποία, μάλιστα, όχι μόνο δεν κοινοποιήθηκε αμέσως στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα, αλλά ο τελευταίος έλαβε γνώση αυτής μόλις στις 26-03-2018, ήτοι μετά την άπρακτη πάροδο ακόμα 4,5 περίπου ετών από την έκδοσή της, όπως έγινε δεκτό με την υπ’ αριθμ. ……./Συν. …../12-12-2018 απόφαση της Τ.Δ.Ε. του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Μισθωτών Καβάλας του Ε.Φ.Κ.Α. Η αδράνεια δε αυτή των αρμοδίων οργάνων του Ιδρύματος, εξ αιτίας της οποίας ο προσφεύγων - ανακόπτων συνέχισε να λαμβάνει την επίμαχη συμπληρωματική παροχή, με συνέπεια να ανέλθει αυτή στο συνολικό ποσό των 49.463,80 ευρώ, κατά το χρονικό διάστημα από 01-08-2005 έως 30-10-2013, ουδόλως ευρίσκει έρεισμα στα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, ούτε προβάλλεται κάποιος ισχυρισμός προς δικαιολόγηση της αδράνειας αυτής. Κατά μείζονα λόγο δε, η ως άνω αδράνεια των αρμοδίων οργάνων του Ε.Φ.Κ.Α. να ασκήσουν επικαίρως την αρμοδιότητά τους συνεχίστηκε και όσον αφορά την έκδοση της υπ’ αριθμ. …../17-01-2018 καταλογιστικής απόφασης του Διευθυντή του ίδιου Υποκαταστήματος του Ε.Φ.Κ.Α., αφού και αυτή εκδόθηκε μετά την άπρακτη πάροδο 4,5 περίπου ετών από την έκδοση της ανωτέρω υπ’ αριθμ. ……/23-08-2013 απόφασης, στην οποία αυτή ερείδεται, χωρίς, και πάλι, να δικαιολογείται η αδράνεια αυτή. Με τα δεδομένα αυτά, μολονότι, δηλαδή, είχε διαπιστωθεί εγκαίρως από τα αρμόδια όργανα του Ι.Κ.Α., ήδη από το έτος 2006, ο λόγος διακοπής της καταβολής της επίμαχης συμπληρωματικής παροχής, εντούτοις αδράνησαν επί μακρό χρονικό διάστημα (6,5 έτη) μέχρι την έκδοση της υπ’ αριθμ. ……/23-08-2013 απόφασης, με συνέπεια τη διόγκωση του εντεύθεν προκύπτοντος συνολικού ποσού του καταλογισμού, ακολούθως δε, αδράνησαν ακόμη περισσότερο (4,5 περίπου έτη) μέχρι την έκδοση της υπ’ αριθμ. …../17-01-2018 καταλογιστικής απόφασης, αλλά και την κοινοποίηση στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα της υπ’ αριθμ. ………./23-08-2013 απόφασης, κατά παράβαση των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης των καλόπιστων πολιτών (πρβλ. ΣτΕ 3270/2008, 602/2003 Ολομ.), το Δικαστήριο κρίνει ότι ο χρόνος που μεσολάβησε από τη διακοπή της είσπραξης από τον προσφεύγοντα της επίμαχης συμπληρωματικής παροχής μέχρι την έκδοση της υπ’ αριθμ. …../17-01-2018 καταλογιστικής απόφασης, ορώμενος αυτοτελώς, αλλά και σε συνάρτηση με το διαδραμόν χρονικό διάστημα των 6,5 ετών, από την περιέλευση σε γνώση των αρμοδίων οργάνων του Ι.Κ.Α. της υπ’ αριθμ. ………/…../05-10-2005 απόφασης του γερμανικού ασφαλιστικού φορέα, μέχρι την έκδοση της υπ’ αριθμ. ……/23-08-2013 απόφασης, υπερβαίνει τον εύλογο, κατά παράβαση της αρχής της χρηστής διοίκησης, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στην τρίτη σκέψη. Κατ’ ακολουθίαν, η υπ’ αριθμ. ……/17-01-2018 καταλογιστική απόφαση καθίσταται ακυρωτέα. Αβασίμως προβάλλεται δε, με το από 20-11-2020 υπόμνημα του e-Ε.Φ.Κ.Α., ότι ο προσφεύγων - ανακόπτων τελούσε σε δόλο κατά την είσπραξη της επίμαχης παροχής, εκ του ότι δεν δήλωσε στο Ίδρυμα τη συνταξιοδότησή του από τον γερμανικό φορέα. Τούτο διότι, όπως έχει κριθεί από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ήδη Δ.Ε.Ε.), οι ενδιαφερόμενοι δύνανται να στηρίξουν στο άρθρο 49 του Κανονισμού 574/72 ΕΟΚ τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη τους ότι η περίπτωσή τους θα αντιμετωπιστεί με επιμέλεια από τους φορείς κοινωνικής ασφαλίσεως των διαφόρων κρατών μελών εντός των οποίων έχουν εργαστεί, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να μεριμνήσουν οι ίδιοι για τη διαβίβαση των διοικητικών πληροφοριών που τους αφορούν από τον ένα φορέα στον άλλο, εν πάση περιπτώσει δε, με το υπ’ αριθμ. …./…./09-02- 2006 έγγραφο του Τμήματος Συντάξεων Ε.Ε. της Διεύθυνσης Διεθνών Ασφαλιστικών Σχέσεων του Ιδρύματος είχε τεθεί σε γνώση του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Καβάλας του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. η υπ’ αριθμ. ………/05-10-2005 συνταξιοδοτική απόφαση του γερμανικού ασφαλιστικού φορέα (ΔΕΚ απόφαση της 19ης Ιουνίου 2003, C-34/02 …….,σκ. 71 και 72). Αβασίμως προβάλλεται, ακόμη, με το υπόμνημα του e-Ε.Φ.Κ.Α., ότι, για την εφαρμογή της αρχής της χρηστής διοίκησης, όπως εξειδικεύεται ερμηνευτικά στην τρίτη σκέψη, ο εύλογος χρόνος μεταξύ της αχρεώστητης είσπραξης από τον ασφαλισμένο της ασφαλιστικής παροχής και μέχρι την αναζήτησή της δεν μπορεί να θεωρείται μικρότερος από τον χρόνο της παραγραφής των αντίστοιχων αξιώσεων των ασφαλιστικών οργανισμών, ήτοι της εικοσαετίας, κατ’ άρθρο πρώτο παρ. ΙΑ υποπαρ. ΙΑ.6 περ. 2 του ν. 4093/2012 (Α΄ 222), καθότι το ζήτημα κατά πόσον η πάροδος ορισμένου χρόνου από την έκδοση της καταλογιστικής διοικητικής πράξεως υπερβαίνει ή όχι τον εύλογο χρόνο κρίνεται εκάστοτε από το δικαστήριο αναλόγως των συνθηκών της συγκεκριμένης περιπτώσεως (ΣτΕ 2260/2012, 2545/2010 7μ.), ουδόλως προκύπτει, άλλωστε, από το γράμμα ή από τον σκοπό της ανωτέρω διάταξης, ο αποκλεισμός της εφαρμογής της αρχής της χρηστής διοίκησης, όπως έχει νομολογιακά διαμορφωθεί, στις περιπτώσεις αναζήτησης των αχρεωστήτως καταβληθεισών ασφαλιστικών παροχών. Περαιτέρω, και υπό την εκδοχή ότι η ανωτέρω υπ’ αριθμ. ……/23-08-2013 απόφαση, η οποία ενέχει την μερική ανάκληση της υπ’ αριθμ. ……../14-07-1988 συνταξιοδοτικής απόφασης (βάσει της οποίας καταβαλλόταν στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα η παροχή αυτή), για το μερικότερο διάστημα από 01-08-2005 και μέχρι εκδόσεώς της, εκδόθηκε εντός ευλόγου χρόνου, πάντως, με τα ανωτέρω δεδομένα, η κοινοποίησή της στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα στις 26-03-2018 έλαβε χώρα καθ’ υπέρβαση του ευλόγου χρόνου, κατ’ ακολουθία δε, καθίσταται ακυρωτέα και η υπ’ αριθμ……./23-08-2013 απόφαση καθ’ εαυτή, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στην τέταρτη σκέψη. Συνεπώς, μη νομίμως έγιναν δεκτά τα αντίθετα με τις υπ’ αριθμ. …../Συν. …./12-12-2018 και ……/Συν. …./18-12-2018 αποφάσεις της Τ.Δ.Ε. του ίδιου Υποκαταστήματος του Ε.Φ.Κ.Α.

Επειδή, περαιτέρω, ο α.ν. 1846/1951 ορίζει στο άρθρο 27 παρ. 6 [όπως η παρ. 7 αναριθμήθηκε σε παράγραφο 6 με το άρθρο 56 παρ. 2 του ν. 2676/1999 (Α΄ 1) και τροποποιήθηκε διαδοχικά με το άρθρο 2 παρ. 8 του ν. 2556/1997 (Α΄ 270) και το άρθρο 15 παρ. 2 του ν. 2972/2001 (Α΄ 291)] ότι: «Το δικαίωμα του Ι.Κ.Α., για τη βεβαίωση σε ευρεία έννοια όλων των χρηματικών απαιτήσεών του … υπόκειται σε δεκαετή παραγραφή η οποία αρχίζει από την πρώτη ημέρα του επόμενου έτους από εκείνο μέσα στο οποίο παρασχέθηκε η ασφαλιστέα εργασία ή υπηρεσία. … Το δικαίωμα του Ι.Κ.Α. προς είσπραξη όλων των χρηματικών απαιτήσεών του, καθώς και των απαιτήσεων των φορέων, κλάδων ή λογαριασμών των οργανισμών κοινωνικής πολιτικής, των οποίων τις εισφορές συνεισπράττει το Ι.Κ.Α., παραγράφεται μετά δεκαετία από τη λήξη του οικονομικού έτους μέσα στο οποίο βεβαιώθηκε υπό στενή έννοια (ταμειακό). …». Περαιτέρω, με το άρθρο πρώτο παρ. ΙΑ υποπαρ. ΙΑ.6 περ. 2 του προαναφερόμενου ν. 4093/2012, το οποίο ισχύει από 21-11-2012, κατά το άρθρο τρίτο του αυτού νόμου, προβλέφθηκε ότι «Αξιώσεις των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας που αφορούν την επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθεισών παροχών παραγράφονται μετά εικοσαετία από την τελευταία καταβολή. Κάθε αντίθετη διάταξη καταργείται».

Επειδή, ο νομοθέτης δύναται να παρατείνει τον χρόνο παραγραφής, μη δεσμευόμενος κατά τούτο από το Σύνταγμα, μόνον των αξιώσεων εκείνων για τις οποίες ο χρόνος αυτός δεν είχε ακόμη συμπληρωθεί κατά την έναρξη ισχύος του νεότερου νόμου. Αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή θα προσέκρουε όχι μόνο στην συνταγματική αρχή της ισότητας, αλλά προεχόντως στις εκ της αρχής του Κράτους δικαίου ευθέως συναγόμενες επί μέρους συνταγματικές αρχές της νομικής ασφάλειας και της προστατευομένης εμπιστοσύνης (ιδίως εκ των άρθρ. 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του Συντ.), προς την τελευταία δε αρχή ευθέως συγκρούονται νόμοι οι οποίοι ρυθμίζουν αναδρομικώς και κατά τρόπον επαχθή ήδη περατωθείσες βιοτικές σχέσεις, τέτοια δε αναδρομική ρύθμιση είναι τότε μόνον θεμιτή, οσάκις η εμπιστοσύνη του πολίτη προς την σταθερότητα ορισμένης νομικής καταστάσεως δεν μπορεί να θεωρηθεί ως εν τοις πράγμασι δικαιολογημένη, οπότε και δεν απολαμβάνει συνταγματικής προστασίας (ΣτΕ 1508/2002). Ενόψει αυτών, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η ανωτέρω διάταξη του άρθρου πρώτου παρ. ΙΑ υποπαρ. ΙΑ.6 περ. 2 του ν. 4093/2012 δεν καταλαμβάνει αξιώσεις του Ε.Φ.Κ.Α., ως καθολικού διαδόχου του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ., περί επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθεισών στους ασφαλισμένους του παροχών, για τις οποίες ο χρόνος παραγραφής τους είχε ήδη συμπληρωθεί, κατ’ άρθρο 27 παρ. 6 του α.ν. 1846/1951, κατά την έναρξη ισχύος της ανωτέρω διατάξεως του ν. 4093/2012. Συνεπώς, εν προκειμένω, η αξίωση του Ε.Φ.Κ.Α., ως καθολικού διαδόχου του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ., για την επιστροφή της αχρεωστήτως καταβληθείσας στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα προσαύξησης της σύνταξής του λόγω οικογενειακών βαρών, κατ’ άρθρο 29 παρ. 3 του ν. 1846/1951, καθόσον ανάγεται στο χρονικό διάστημα από 01-02-2001 έως 20-11-2002, είχε υποπέσει στη δεκαετή παραγραφή του άρθρου 27 παρ. 6 του α.ν. 1846/1951, μη εφαρμοζόμενης, για το χρονικό αυτό διάστημα, του άρθρου πρώτου παρ. ΙΑ υποπαρ. ΙΑ.6 περ. 2 του ν. 4093/2012. Αντιθέτως, η αυτή αξίωση του Ε.Φ.Κ.Α., καθόσον ανάγεται στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα από 21-11-2002 έως 31-12-2012, ως εκ του χρόνου εκδόσεως της υπ’ αριθμ. …../17-01-2018 καταλογιστικής απόφασης, δεν είχε υποπέσει στην εικοσαετή παραγραφή του άρθρου πρώτου παρ. ΙΑ υποπαρ. ΙΑ.6 περ. 2 του ν. 4093/2012, το οποίο έλκεται σε εφαρμογή, αφού κατά το ευθύς ανωτέρω χρονικό διάστημα και μέχρι τη θέση σε ισχύ της νεότερης ως άνω διάταξης δεν είχε ακόμη συμπληρωθεί η δεκαετής παραγραφή του άρθρου 27 παρ. 6 του α.ν. 1846/1951. Περαιτέρω, με την υπ’ αριθμ. …./Συν. ../18-12-2018 απόφαση της Τ.Δ.Ε. του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Μισθωτών Καβάλας του Ε.Φ.Κ.Α. μεταρρυθμίστηκε η υπ’ αριθμ. …/17-01-2018 καταλογιστική απόφαση του Διευθυντή του ίδιου Υποκαταστήματος του Ε.Φ.Κ.Α., γενομένης εν μέρει δεκτής της ένστασης του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος, ως προς τον σε βάρος του καταλογισμό των τόκων επί του κεφαλαίου της αχρεώστητης συνταξιοδοτικής παροχής. Η κρίση αυτή της Τ.Δ.Ε. περί απαλλαγής του προσφεύγοντος από τους τόκους ενέχει αναγκαίως και κατά λογική ακολουθία την παραδοχή, κατ’ άρθρο 103 του ν. 4387/2016, το οποίο, άλλωστε, μνημονεύεται στο σώμα της απόφασης, ότι ο προσφεύγων - ανακόπτων τελούσε σε καλή πίστη κατά την είσπραξη της επίμαχης προσαύξησης της σύνταξής. Με την κρινόμενη δε προσφυγή δεν μεταβιβάστηκε ενώπιον του δικάζοντος Δικαστηρίου το κεφάλαιο αυτό της ανωτέρω απόφασης της Τ.Δ.Ε., το ζήτημα, δηλαδή, της συνδρομής καλής πίστης στο πρόσωπο του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος και της συνακόλουθης απαλλαγής του από τους τόκους (ζήτημα το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο δικαστικής διάγνωσης μόνο κατόπιν ασκήσεως αντίθετης προσφυγής από τον Ε.Φ.Κ.Α., κατά της υπ’ αριθμ. …./Συν. …./18-12-2018 απόφασης της Τ.Δ.Ε. κατά το κεφάλαιο αυτό), συνεπώς δεν δύναται να ερευνηθεί από το παρόν Δικαστήριο το ζήτημα της συνδρομής ή μη δόλου στο πρόσωπο του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος, κατά την είσπραξη της επίμαχης συνταξιοδοτικής παροχής, αφού δεν αποτελεί αντικείμενο της δίκης, κατά τα προεκτεθέντα, αλλά, αντιθέτως, το δικάζον Δικαστήριο δεσμεύεται από την κρίση της Τ.Δ.Ε. περί καλοπιστίας του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος. Ενόψει αυτών, η αναζήτηση της αχρεώστητης επίμαχης συνταξιοδοτικής παροχής, με την υπ’ αριθμ. …./17-01-2018 καταλογιστική απόφαση, για το χρονικό διάστημα από 21-11-2002 έως 31-12-2012, μετά την πάροδο πέντε ετών από την τελευταία είσπραξή της, λαμβανομένων υπόψη και των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει ο προσφεύγων - ανακόπτων (κακοήθες νεόπλασμα του παχέος εντέρου και προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση στις 02-12-2019, προσκομιζόμενων σχετικώς των από 01-11-2019 ιατρικών βεβαιώσεων του Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας), σε συνδυασμό προς την ηλικία του (80 ετών), έρχεται σε αντίθεση προς την αρχή της χρηστής διοίκησης, λόγω υπέρβασης του ευλόγου χρόνου για την αναζήτησή της, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στην τρίτη σκέψη. Συνεπώς, μη νομίμως έγινε δεκτό το αντίθετο με την υπ’ αριθμ. …../Συν. …../18-12-2018 απόφαση της Τ.Δ.Ε. του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Μισθωτών Καβάλας του Ε.Φ.Κ.Α.

Επειδή, με τα δεδομένα αυτά, ακυρωτέες αποβαίνουν οι υπ’ αριθμ. ………… και …./01-11-2018 και ……./31-12-2018 πράξεις ταμειακών βεβαιώσεων, λόγω της απώλειας των νομίμων ερεισμάτων τους.

Επειδή, κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, αμφότερα τα ένδικα βοηθήματα πρέπει να γίνουν δεκτά, παρελκούσης ως αλυσιτελούς της εξέτασης των λοιπών λόγων ακύρωσης, και να ακυρωθούν: α) οι υπ’ αριθμ. …/Συν. …/12-12-2018, …./Συν…../18-12-2018 και …./Συν. …./18-12-2018 (κατά το μέρος που προσβάλλεται) αποφάσεις της Τ.Δ.Ε. του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Μισθωτών Καβάλας του Ε.Φ.Κ.Α., β) οι υπ’ αριθμ. ……. και ………/01-11-2018 και ……./31-12-2018 πράξεις ταμειακών βεβαιώσεων του Υποκαταστήματος Καβάλας του Κ.Ε.Α.Ο. του Ε.Φ.Κ.Α. Τέλος, πρέπει να επιστραφούν στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα τα καταβληθέντα παράβολα (άρθρο 277 παρ. 9 του Κ.Δ.Δ.) και να καταλογιστούν σε βάρος του e-Ε.Φ.Κ.Α. τα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος (άρθρο 275 παρ. 1 του Κ.Δ.Δ.), τα οποία ανέρχονται συνολικά σε 133,40 ευρώ (βλ. σχετ. τα οικεία γραμμάτια προκαταβολής εισφορών και ενσήμων του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Συνεκδικάζει τα κρινόμενα ένδικα βοηθήματα και δέχεται αυτά.

Ακυρώνει: α) τις υπ’ αριθμ. …./Συν. …./12-12-2018, …./Συν…../18-12-2018 και …../Συν. …./18-12- 2018 αποφάσεις της Τ.Δ.Ε. του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Μισθωτών Καβάλας του Ε.Φ.Κ.Α., β) τις υπ’ αριθμ. …… και ……/01-11-2018 και ………………../31-12-2018 πράξεις ταμειακών βεβαιώσεων του Υποκαταστήματος Καβάλας του Κ.Ε.Α.Ο. του Ε.Φ.Κ.Α., κατά το σκεπτικό.

Διατάσσει την επιστροφή στον προσφεύγοντα - ανακόπτοντα των καταβληθέντων παραβόλων.

Καταλογίζει σε βάρος του e-Ε.Φ.Κ.Α. τα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος - ανακόπτοντος, συνολικού ποσού εκατόν τριάντα τριών ευρώ και σαράντα λεπτών (133,40 ευρώ). Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Καβάλα σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου στις 20-4-2021.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Ν.Σ.